એક ગઝલ કક્કાની…
( ૨૦૦૨માં હ્યુસ્ટનમાં,મારા પુસ્તક વિમોચન વખતે લીધેલ તસ્વીર)
******************************************************
ક બહુ લિસ્સો હતો લપસી ગયો,
ખ ના પગમાં ખોટ તે મોડો પડ્યો.
ગ ના બે કટકા છતાં સાથે રહ્યાં,
ઘ નું મોઢું બંધ; ગૂંગળાઈ મર્યો.
ચ બાગાસાં ખાઈ છે તે જોઈને,
છ ને છીંક આવી ૨ ૩ ૪ ૬ .
જ નો હાથ ઊંચો થયો સત્કારમાં,
ઝ એ લાબાં થઈને ઝટ ઝાલી લીધો.
ટ બહુ ચંચળ ઊછળતો કૂદતો,
લપસ્યો પછડાયો ને ઠ ડ ઢ થયો.
ગ જતો’તો રમવા સંતાકૂકડી,
હાથ દૈ રોકયો તો ગ નો ણ થયો.
ત હતો તૈયાર કૂદકો મારવા,
થ એ કાઢી આંખ તો થીજી ગયો.
દ ને પગ નહોતો કે ઊભો રહી શકે,
લૈ ને ટેકણલાકડી ધ થૈ ગયો.
ન ને વાંકી પૂંછડી નડતી રહી,
પ એ વીંઝી પાંખ પીંખાઈ ગયો.
ક ને ઊગી પૂછડી કહેવાયો ફ
બ ના પેટે ગાંઠ તે રડતો રહ્યો.
ભ ફરે છે સૂંઢને ડોલાવતો,
સૂંઢ તૂટી ગૈ તો ભ નો મ થયો.
ય ફુલેલા પેટથી શરમાય ને,
ર ને દુબૅળ દેહાનો છે વસવસો.
લ લડે છે ઢાલ ને તલવાર લૈ,
વ ને લાગી બીક તે નાસી ગયો.
શ ને ષ સ ત્રણે સગ્ગા ભાઈ ઓ,
ચોથો ભાઈ હ જે પિત્રાઈ હતો.
ળ ક્ષ ને જ્ઞ રહી ગ્યા એકલા,
આમ આ કક્કો અહીં પૂરો થયો.
-આદિલ મન્સૂરી( મળે ન મળે)
(નોંધ-આદિલ સાહેબ અહીં હ્યુસ્ટનમાં પધારેલ ( ૨૦૦૨) ત્યારે કક્કાની ગઝલ રજૂ કરેલ અને કહેલ કે “મારી દિકરી નાની હતી ત્યારે કક્કો શિખવાડવા આ ગઝલ લખેલ”..આ ગઝલ એમણે સુંદર રીતે ગાયેલ )
મન ક્યાં નાસી ગયું???????????