એક ગઝલ! અમ્રૂત ઘાયલ..
છે ક્રૂષ્ણના સુદશૅન, જેવો જ ઘાટ મારો,
ધારો તો ધમૅ છું હું, ફેકો તો ધ્વંસ છું હું.
********************************
નિશ્વાસ એની આંખમાં શું ઓગળી ગયો,
ખપતો હતો મને તે ખુલાસો મળી ગયો.
શું કમ હતી સમસ્યા અમારા જીવન તણી ?
કે ગમ જગત નો આવીને એમાં ભળી ગયો.
કેવો ઉજાસ ઘર મહીં તારા ગયા પછી,
મારો દિવેસ હમેશને માટે ઢળી ગયો.
થઈ તો હતી ધીરેથી કળીઓમાં વાતચીત,
પણ કોણ જાણે ક્યાંથી પવન સાંભળી ગયો.
પળવારમાં પતંગ, તને શું થઈ ગયું,
તું ક્યાં અમારો જીવ હતો કે બળી ગયો.
મારા પતનથી ખૂબ પડોશી થાઈ પ્રસન્ન,
જાણે હું કાંટો હતો, નીકળી ગયો.
“ઘાયલ” નહીં તો થાત અનોખી ઝપાઝપી,
સારું થયું કે કાળ સમયસર કળી ગયો.
હસો અને હસાવો !!
બે વાત થાય !!
એક કાકા ટ્રેઈનમાં બેઠા, સાથો સાથ એજ ડબ્બામાં બે યુવાન લડાઈને મોરચે જઈ રહ્યા હતાં. કાકા નો સમય પસાર કરવા માંગતા હતા. કાકા એ વાત શરૂ કરી..હું જ્યારે યુવાન હતો ત્યારે દેશ માટે મે પણ લશ્કરમાં જોડાવાનો વિચાર કરેલ પણ જો લશ્કરમાં જોડાવ તો બે વાત થાય..કાંતો આગલી હરોળમાં લડવું પડે અથવા પાછલી.. પાછલી હરોળમાં લડવામાં કોઈ વાંધો નહિં..આગલી હરોળમાં લડવું પડે તો બે વાત થાય..દુશ્મનની ગોળી વાગે પણ ખરી અને ન પણ વાગે.. ન વાગે તો કોઈ વાંધો નહિં..વાગે તો બે વાત થાય. આપણે મરીએ પણ ખરા અને ન પણ મરીએ.. ન મરીએ તો કોએ વાંધો નહિં..મરીએ તો બે વાત થાય..આપણને દુશ્મનના માણસો લઈ જાય અથવા આપણા માણસો લઈ જાય.. આપણા માણસો લઈ જાય તો કોઈ વાંધો નહિં પણ દુશ્મનના માણસો લઈ જાય તો બે વાત થાય.. એ આપણને દફનાવે અથવા બાળે.. બાળે તો કોઈ વાંધો નહિં, પણ દફનાવે તો બે વાત થાય આપણી કબર બનાવે પણ ખરા અને ન પણ બનાવે.. ન બનાવે તો કોઈ વાંધો નહિં..કબર બનાવે તો બે વાત થાઈ,કબર પર ઘાસ ઉગે પણ ખરૂ અને ન પણ ઉગે..ન ઉગે તો કોઈ વાંધો નહિં.. પણ ઘાસ ઉગેતો બે વાત થાય..ગાય આવી એ ઘાસ ખાઈ પણ ખરી અને ન પણ ખાઈ.. ખાઈ તો કોઈ વાંધો નહિં.. ન ખાઈ તો બે વાત થાઈ..પેપર કંપની વાળા આવી એ ઘાસ લઈ જાય અને ન પણ લઈ જાય.. ન લઈ જાય તો કોઈ વાંધો નહિં..પણ ઘાસ લઈ જાય તો બે વાત થાય. એ ઘાસમાંથી ..કિચનમાં વાપરવા માટે પેપસૅ બનાવે અથવા બાથરૂમમાં વાપરવા પેપર-ટીસ્યું બનાવે…કિચનનાં પેપર રોલ બનાવે તો કોઈ વાંધો નહિં પણ બાથરૂમના ટીસ્યું રોલ બનાવે તો..
“કાકા તમારૂ સ્ટેશન આવી ગયું..આવજો. “બે વાતમાં” અમારે બે એસ્પ્રીન લેવી પડી એનું શું ? તમારે લેવી પડી પણ મારો તો સમય મસ્ત રીતે પસાર થઈ ગયો.. થેન્ક્યું..
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
કાજલ શાહ પર ગ્રામ્યમાતા-કલાપી Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… geo counter
"ફૂલવાડી" 