ક્ષમા વીરસ્ય ભૂષણમ

ક્ષમા ક્ષ્રેષ્ઠ ગુણ છે માની ચાલો  સૌ માનવ,

ભૂલથી ભુલો  થતી રહે દોસ્ત  એજ માનવ,

અંતકરણ  કહેછે ”  જગતમાં જીવ કરે ભુલ”

તન મનથી   માફ કરતો  રહે એજ  માનવ.

ગૌરવભર્યું ગુજરાત..સ્થાપ્નાદીન…

જ્યાં ગૌરવ છે  ગુજરાતનું, મારી માવલડી ગુજરાત,

જ્યાં અહિંસા, શાંતી પાઠ  ત્યાં હાક સરદાર ગુજરાત,

જ્યાં વેપાર, વાણીનું  વાવેતર,ત્યાં ઉજ્જવળ ગુજરાત,

વિશ્વના ખુણે ખુણે વસતા ગુજરાતી,ગૌરવ લે ગુજરાત.

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની બેઠક સપ્ટેમ્બર ૧૫,૨૦૧૨નો અહેવાલઃ

   

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાના સભ્યો..             સભાસંચાલક શ્રીમતી ભારતીબેન અને પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ

******************************************************************************
                            ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની બેઠકના યજમાન આપણાં જાણીતા-માનિતા  શ્રી પ્રકાશભાઈ અને ભારતીબેન મજમુદારને ત્યાં યોજવામાં આવેલ.સમય સાંજના ૪.૦૦ વાગે હતો.સૌ સાહિત્ય રસિકો સમયસર આવી ગયાં હતાં.સાહિત્ય સરિતાની બેઠક રાબેતા મુજબ ૪.૦૫ વાગે  સાહિત્ય સરિતાના પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપે સૌનું ભાવ સભર સ્વાગત કર્યું.  શ્રીમતી ભારતીબેન અને શ્રી પ્રકાશભાઈની જુગલજોડી એ ..”પ્રભુ  આનંદ રૂપે આપ મારા ઘર વિશે વસજો.. બનો ઉત્સાહનું એ સ્થાન ને સૌનો વિસામો હો..” સુંદર કંઠે  પ્રાર્થના ગાઈ. યજમાન શ્રીમતી ભારતીબેન તેમજ શ્રી પ્રકાશભાઈએ સૌ આવેલ શ્રોતાજનોનો સમયસર અને બેઠકમાં હાજરી આપી તે બદલ આવકાર સાથે સૌનો હાર્દિક આભાર વ્યકત કરેલ.સૌને પોત-પોતાનો ટૂંકમાં પરિચય આપવા વિનંતી કરેલ.

                 સમયને લક્ષમાં લઈ ભારતીબેને આજના વકતાઓને એક પછી પોત-પોતાની કૃતિ સમયને ધ્યાનમાં રાખી માત્ર પાંચ મિનિટમાં રજૂ કરવાં વિનંતી કરી જેથી દરેક કવિ-લેખકને આજની બેઠકમાં પોતાની સ્વરચિત રચના રજૂ કરવાનો સમય મળે.

                    આજની બેઠજમાં વિષય હતો.”સ્મૃતિ અને પ્રતિક્ષા”.કવિયત્રી પ્રવિણાબેન કડકીયા.”સ્મરણ અને પ્રતિક્ષાનું સુભગ મિલન
                     જાણે ધરાઅને ગગનનું મધુરું મિલન..” સ્મરણ-પ્રતિક્ષા બન્ને વિષયને આવરી લેતી કવિતા રજૂ કરી..દોર આગળ ચાલતા શ્રી વિજયભાઈએ સ્મરણને આગળ ધપાવતાં લાગણીશીલ શૈલીમાં..”છો તમે પ્રભુને ધામ, તે તો ઉત્તમ ધામ.એજ પ્રભુને પ્રાર્થના..”મા ને યાદ કરતા સ્મરણનું ભાવ-વિભોર કાવ્ય રજૂ કર્યું.

                  આજની બેઠકના યજમાન શ્રી પ્રકાશભાઈ અને ભારતીબેન બન્ને સાહિત્ય સાથે સંગીત અને ગીત-ગઝલ ના રસિક છે તેથી સાહિત્ય સાથે ગુજરાતી ગીત-ગઝલને વણી લેતા સભાસંચાલક ભારતીબેને રેખા બારડને ગુજરાતી ગીત ગાવા વિનંતી કરેલ.
.
“અમે મંયારા રે ગોકુળ ધામના.હા..રે  મહીં વેંચવાને જાવા…મંયારા રે..ગીત સૌ શ્રોત્તાજનોના સાથે સાથે ગાઈ રંગત જામી ગઈ.ગીત-ગઝલ અને કવિતાના આસ્વાદ માણતા શ્રોત્તાજનો ને શ્રી ચીમનભાઈ(“ચમન”)એ..ગગન ચુંબી
                                            ઈમારત જો ઉં હું
                                             બુરખા માંથી..હાયકું સાથે નવો પ્રયોગ “તાન્કા..બાકીની બે લાઈન ૭,૭ અક્ષરની પુરી કરવા વિનંતી કરેલ..સાથો સાથ ..નથી ચિંતા તમારા આ અવસરના ખર્ચની..રસમ ખાલી અહિં આર.એસ.વી.પી”નો પડી ગયો..રમૂજી કાવ્યાસ્વાદ કરાવ્યો.ગઝલને લલકારતા શ્રી પ્રકાશભાઈએ..”આપ અથવા આપની જો યાદ  તડપાવે નહી”..શયદાની ગઝલ સુંદર કંઠે રજૂ કરી ત્યારે શ્રોત્તાજનો આનંદ-વિભોર બની ગયાં.

                          આજના સભા-સંચાલક ભારતીબેન , ગુજરાતી સાહિત્યકાર લેખકશ્રી ઈશ્વર પેટલીકરના અગંત મિત્ર અને પડોશી હતાં.ઈશ્વર પેટલિકરની શ્રેષ્ઠ નવલકથા”લોહીની સગાઈ”ના મુળ અને એ નવલકથા કેવી રીતે લખાઈ તેનો પ્રસંગ કહ્યોઃ ઈશ્વર પેટલિકરની બહેનની નબળી  માનસિક અવસ્થાને લીધે સૌ તેને ગાંડી કહેતા..અને એમની બા પેટલીમાં રહેતા,આણંદ આવે,અશકત વિધવા માનસિક અવ્સ્થાનો શિકાર બનેલી દીકરીની સંભાળ અને સેવા કરતા એ લોહીની સાચી સગાઈ..અને એજ સગાઈ પર આધારિત..”લોહીની સગાઈ” નવલકથાને જન્મ થયો.એ લાગણીશીલ પ્રસંગ એ આજની બેઠકનો યાદગાર કિસ્સો હતો અને એ  સંભળાવી ભારતીબેને સૌ શ્રોત્તાજનોને લાગણીપ્રધાન બનાવી દીધા.

               કવિયત્રી દેવિકાબેને ધ્રુવે..પ્રતિક્ષા વિષય આવે  ત્યારે કવિશ્રી સુંદરમની જરૂર યાદ આવે..મારી બંસીના બોલ તૂં વગાડી જા..ઝાંઝર પે’રી…સુંદર લયનું ગીત અને “પ્રતિક્ષા-સ્મરણ” ની ફિલોસોફીની સુંદર રજૂઆત કરી.

                અધવચ્ચે સભાના દોરમાં સાહિત્ય સરિતાના શુભ સમાચાર આપતાં વિશ્વદીપ બારડે..નાસાકેન્દ્ર અને સાહિત્ય સરિતાના જાણિતા-માનિતા  ડૉ. કમલેશભાઈનું પુસ્તક ‘પૃથ્વી એજ વતન” ચલો ગુજરાતમાં પ્રકાશિત અને વિવેચન થયાના શુભ સમાચાર સાથે સાહિત્ય સરિતા  ગૌરવ અનુભવે છે અને સાથો સાથ ડો.કમલેશભાઈને સાહિત્ય સરિતા હાર્દિક અભિનંદન પાઠવ્યા.સાથો સાથ આપણાં જાણીતા સાહિત્યકારશ્રી વિજયભાઈ શાહે લખેલ પુસ્તક” રજળપાટ”જે પંદર દિવસના ટૂંકાગાળામાં લખી પ્રકાશિત કરવા બદલ સાહિત્ય સરિતા એક ગૌરવ સાથે અભિનંદન લેખકશ્રીને આપ્યા.સભાનો દોર આગળ વધારતા ભારતીબેન હેમાબેન પટેલને પોતાની સ્વરચના રજૂ કરવા વિનંતી કરેલ.સ્મરણ અને પ્રતિક્ષા વિશે પ્રવચન આપતા હેમાબેને શબરીનું ઉદારણ ટાંકતા કહ્યું”મા શબરીએ સ્મરણ અને પ્રતિક્ષાની વ્યાખ્યા સમજાવી છે.સ્મરણ અને પ્રતિક્ષાનુ એક અજોડ યુગો સુધી યાદ રહે એવું ઉદાહરણ પુરું પાડ્યું છે.

           ત્યારબાદ શ્રી પ્રકાશભાઈએ મરીઝની “જુઓ શી કલાથી મેં તમને …” ગઝલ ગાઈ ફરી સૌને એક અનેરા મુડમાં લાવી દીધા.ચિંતકશ્રી ગીરીશભાઈ દેસાઈએ સ્મરણ અને વિસમરણ વિશે ઉંડી સમજ આપી સાથો સાથ ત્યાગને ભોગવી જાણો..સુંદર કાવ્ય રજુ કર્યું. વડીલ લેખશ્રી ધીરુભાઈએ ..કોણ ભાગ્યશાળી છે?..જ્યારે હું કોઈ સત્પુરૂષને મળું છું ત્યારે પણ હું નમ્રભાવે વંદન કરૂં છુ..તેમજ એક પત્નિની મનોભાવના કાવ્ય રજું કરી હળવી છતાં સચોટ શૈલીમાં શ્રોતાજન સમક્ષ રજૂ કર્યા.

  કવિયત્રી ડૉ.ઈન્દુબેને ૯/૧૧ની સ્મૃતિને યાદ કરતાં..”સ્મરણ રહ્યું, વરસ અગિયાર, ના ભુલાય, ગોઝારો દિન નવ અગિયાર.” .નું સુંદર કાવ્ય સાથે સ્મરણ વિશેની આધ્યાત્મિકતાની વાત કરી. લાગણીશીલ કવિ-લેખશ્રી હેમંતભાઈએ “ભોપાલ”ની કરુણ ઘટના સ્મરણો રજૂ કર્યા.

               કવિશ્રી વિશ્વદીપે બારડે..”એ આવશે..એ આવશે એ જરૂર આવેશે..મોંજાની મસ્તીમાં ચાંદ ઉગી આવશે..શીતળ વાયુ લહેરાવશે..એ જરૂર આવશે.”.કાવ્ય ગીત રજૂ કર્યું સાથો સાથ કવિ-લેખક અને વિવેચકશ્રી નેવિન બેંકરે ખાલીશની સુંદર કવિતા સંભળાવી, મુકુંદભાઈએ “કયાં અટકવું, ક્યાં લટકવું અને ક્યાં છટકવું.”.હાસ્ય શૈલી સાથો રજૂ થયા.શ્રી પ્રકાશભાએ ફરી બેફામની..’જુઓ જાહેરમાં તો ખાય છે સૌ મારી દયા.”ગઝલ ગાઈ વાતાવરણમાં ભીંનાશના ભાવ લાવતાં રહ્યાં.

                         કવિયત્રી દેવિકાબેને ફ્લોરિડા(ગીન્સવીલમાં યોજાયેલ કાવ્ય-મહોત્સવની યાદગાર વાતો કરી..વિષ્યાંતર સાથે કરેલ કોમેન્ટની પ્રમુખશ્રીએ નોંધ લીધેલ.

                          આજની યાદગાર બેઠકનું સંચાલન જ્યારે ભારતીબેનેને સંભાળશે એ જાહેર થયુ ત્યારે કદી પણ પ્રકશમાં ના આવેલ કે સભાસંચાલન નહી સંભાળેલ એ જાહેરાતથી અચરજ થયેલ..પરંતુ આજનું સંચાલન ઘણીજ ચિંવટ, ગમ્મત,રમુજી ટુચકાસાથે સાહિત્ય સરિતાના દોર સંભાળનાર ભારતીબેનેને સાહિત્ય સરિતા હાર્દિક આભાર વ્યકત કરે છે.બહુંજ સુંદર રીતે સંચાલન કર્યું.સભા-વિસર્જન સાથે વિશ્વદીપે યજમાનનો આભાર વ્યક્ત કર્યો.  “ભારતીબેન અને પ્રકાશભાઈએ કરેલ સુંદર સરભરા સાથે  સ્વાદિષ્ટ ભોજનની આવેલ શ્રોત્તાજનો માણેલી મજા બદલ ખુબ ખુબ આભાર.” ત્યાર બાદ એક મીઠી યાદ લઈ સૌ છુટા પડ્યા..

અહેવાલઃ વિશ્વદીપ-રેખા બારડ

અધુરા સ્વપ્ન જ્યારે સફળ બને!

 

*************************************************************

અધુરા સ્વપ્ન જ્યારે સફળ બને !

ગરીબી એ નાનપ નથી.ગરીબીમાંથી બહાર નિકળવાનો રસ્તો કાઢવો એ વ્યકતિ ઉપર આધાર રાખેછે.એની પાછળ મહેનત-લગન-ઘગશ અને મુશ્કેલીઓનો સામનો કરવાની હિંમત મહત્વની હોય છે..આ ચિત્રમાં એક ગૌરવ લઈ શકાય એવી ઘટના છે જે મોચી પિતાની લગન ,ધગશ અને મહા-મહેનતથી દીકરીને ભણાવી અને આઈ-ટીમાં ૧૩ લાખનો સેલેરી મળ્યો, કુટુંબને ઝુંપડામાંથી મહેલમાં..આ કુટુબને મારા લાખ લાખ અભિનંદન.આપણે આ ગૌરવભરી ઘટનામાંથી સારો બોધ શીખીએ..

રાષ્ટ્રીય શાયર..ઝવેરચંદ મેઘાણી

મહાત્મા ગાંધીએ જેમને `રાષ્ટ્રીય શાયર’ના ગૌરવપૂર્ણ બિરૂદથી નવાજ્યાં હતા એવા ઝવેરચંદ મેઘાણી પર `લોકસાહિત્યનાં મર્મી – લોકલાડીલા શ્રી મેઘાણીભાઈ’  વ્યાખ્યાનનું આયોજન ભાષા નિયામકશ્રીની કચેરી અને શિવરંજની-લાલિત્ય સંસ્થા દ્વારા 28 જૂલાઈ 2012ના રોજ ગાંધીનગર ખાતે થયું હતુ.
——
વકતા હતા ગુજરાત સરકારના વરિષ્ઠ સનદી અધિકારી, GMDCનાં મેનેજીંગ ડીરેકટર અને લોકસાહિત્યના જ્ઞાતા અને અભ્યાસુ એવાં શ્રી વી. એસ. ગઢવી  IAS.
——
ઝવેરચંદ મેઘાણીનાં જીવન-કવન પર શ્રી વી. એસ. ગઢવીનું માહિતીસભર અને રસપ્રદ વક્તવ્ય ઉપસ્થિત સહુનાં હ્રદયને સ્પર્શી ગયું હતું. ઓછા જાણીતાં એવાં ઝવેરચંદ મેઘાણીનાં જીવનના માનવીય રંગોને પણ શ્રી વી. એસ. ગઢવીએ બખૂબી પેશ કર્યા હતા. ઝવેરચંદ મેઘાણી રચિત સ્વાતંત્ર્ય-સંગ્રામના શોર્ય-ગીતોના એમના પઠનથી સહુ કોઈ ભાવવિભોર બની ગયા હતા.
——
ઝવેરચંદ મેઘાણીના પૌત્ર પિનાકી મેઘાણી અને તેમના માતા કુસુમબેન, રમતગમત, યુવા અને સાંસ્કૃતિક પ્રવૃત્તિઓ વિભાગના સચિવ ભાગ્યેશભાઈ જહા IAS, ગુજરાત સાહિત્ય અકાદમીના મહામાત્ર હર્ષદભાઈ ત્રિવેદી, પૂર્વ મહામાત્ર કિરીટભાઈ દુધાત, ગાંધીનગર સાહિત્ય સભાના પ્રમુખ દોલતભાઈ ભટ્ટ, ડૉ. કેશુભાઈ દેસાઈ, દલપતભાઈ પઢીયાર, ભાનુપ્રસાદભાઈ પુરાણી, ભરતભાઈ કવિ, અશોકસિંહ પરમાર, શિવરંજની સંસ્થાના વાગ્મીનભાઈ બુચ, આશાબેન-જયરાજસિંહ સરવૈયા, મહેન્દ્રભાઈ ભાવસાર સહિત મોટી સંખ્યામાં મેઘાણી-ચાહકો અને સાહિત્ય-લોકસાહિત્યનાં રસિકજનો આ પ્રસંગે ઉપસ્થિત રહ્યાં હતાં.

courtesy: Pinakin Meghani

*********************************************************************

ઝવેચંદ મેઘાણીના કાર્યક્રમ..વિડિયોમાં માણો..

“ચારણ કન્યાઃ”             .http://www.youtube.com/watch?v=L3TXlzNW0s8Feb

http://www.youtube.com/watch?v=FEvet6AewE8Jun

***********************************************

more;

VTV GUJARATI – DAYARO , ABHESINH RATHOD AND – YouTube ► 47:36► 47:36

http://www.youtube.com/watch?v=p2PJc7xRHbYApr 7, 2012 – 48 min – Uploaded by VtvGujarati રાષ્ટ્રીય શાયર ઝવેરચંદ મેઘાણીની કર્મભૂમિ અને નિર્માણભૂમિ બોટાદ ખાતે ભવ્ય ડાયરાનું આયોજન થયું.આ ડાયરામાં ઝવેરચંદ મેઘાણીની રચિત સુંદરમજાના લોકગીતો … VTV GUJARATI – DAYRO ABHAYSINGH RATHOD AND – YouTube ► 25:39► 25:39

http://www.youtube.com/watch?v=tLHJl8kH51IApr 7, 2012 – 26 min – Uploaded by VtvGujarati રાષ્ટ્રીય શાયર ઝવેરચંદ મેઘાણીની કર્મભૂમિ અને નિર્માણભૂમિ બોટાદ ખાતે ભવ્ય ડાયરાનું આયોજન થયું.આ દાયરામાં … આ ડાયરાનું આયોજન રાષ્ટ્રીય શાયર મેઘાણીના … ashaadhi saanjh na ambar gaaje_Poem By_Zaverchand – YouTube ► 6:44► 6:44

http://www.youtube.com/watch?v=Xm7YpZhGyFQJan 21, 2012 – 7 min – Uploaded by tiajoshi અષાઢી સાંજનાં અંબર ગાજે અંબર ગાજે ને, મેઘડંબર​ ગાજે !……. …………………… રચના:- ઝવેરચંદ મેઘાણી / સૌજન્ય​: રામજીભાઇ રાઠોડ (સૂરસંગત​.કોમ​) જરૂરી નો … Man Mor Bani Thangat Kare – Chetan Gadhvi – Gujarati … – YouTube ► 6:56► 6:56

http://www.youtube.com/watch?v=hi6qJGjkk_gOct 2, 2010 – 7 min – Uploaded by Cypher88888888 … મન મોર બની થનગાટ કરે. – ઝવેરચંદ મેઘાણી … Standard YouTube License. 3 likes, 0 dislikes. Show more …. 4:37. Watch Later Error … charan kanya..By Jhaverchand Meghani … – YouTube ► 3:24► 3:24

http://www.youtube.com/watch?v=L3TXlzNW0s8Feb 28, 2012 – 3 min – Uploaded by hemantpadhiar Standard YouTube License. 11 likes, 0 dislikes. Show more Show more. Show less Show less. Link to this … Charan Kanya – Zaverchand Meghani – YouTube ► 3:22► 3:22

http://www.youtube.com/watch?v=FEvet6AewE8Jun 22, 2011 – 3 min – Uploaded by cypher8888888 ચૌદ વરસની ચારણ કન્યા – ઝવેરચંદ મેઘાણી સંગીત : મેહુલ સુરતી સ્વર : હરેશ મારુ અને ગાર્ગી વોરા ગાયકવૃંદ : રાજેન્દ્ર ગઢવી, કપિલદેવ શુક્લ, મેહુલ સુરતી. … Standard … lagyo kasumbi no rang-by Chetan Gadhvi_Zaverchand … – YouTube ► 10:35► 10:35

http://www.youtube.com/watch?v=lXVm1sW1OcINov 29, 2011 – 11 min – Uploaded by tiajoshi … રજુ થઇ ચુકયુ છે, પણ શબ્દો સાથે વાચ​વાં- સાંભળ​વાં માં કદાચ વધુ આનંદ આવે…. સ્વર​:ચેતન ગઢ​વી અને સાથી / રચના: ઝવેરચંદ મેઘાણી / સૌજન્ય… … License …

courtesy e-mail: Pragnaben Vyas

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની બેઠક,જુલાઈ ૨૨,૨૦૧૨ નો અહેવાલ.

(પ્રથમ ફોટામાં હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્યના સરિતા સાહિત્ય મિત્રો. બીજા  ફોટામાં અમેરિકા નાસા કેન્દના પ્રખર વૈજ્ઞાનિક,અગ્રણી વડા શ્રી ડૉ.કમલેશભાઈની અનેક સિદ્ધીઓ સાથે નાસા તરફથી મળેલ અમૂલ્ય એવૉર્ડનું  સન્માન  કરતા હ્યુસ્ટન સાહિત્ય સરિતાના પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ સાથે શ્રીમતી રેખા,શ્રી ધીરૂભાઈ,મધુબેન ..ફોટોઃ શ્રી જયંતભાઈ પટેલ)

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની માસિક બેઠક જુલાઈ,૨૨મીને બપોરે ૨ થી ૫ વાગે ગં.સ્વ.મધુબેન શાહને ત્યાં રાખવામાં આવેલ.સાહિત્ય સંચાલક વ્યસ્ત હોવાથી આજની બેઠકની સંપૂર્ણ જવાબદારી હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાના પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ બારડે સંભાળેલ.સાહિત્ય સરિતા સમયને લક્ષમાં લેતા બેઠક ૨ વાગે મધુબેન શાહે સૌ આવેલ મહેમાનોનું સ્વગાત કરેલ, ત્યારબાદ સભાના સંચાલક શ્રી વિશ્વદીપે સભાનો દોર હાથમાં લેતા, સભા પ્રારંભ શ્રીમતી રેખાના સુંદર સ્વરે..’મંદીર તારું વિશ્વ રુંપાળુ..સુંદર સર્જનહારા રે’..પ્રાર્થનાથી થયેલ.

સૌ પ્રથમ  સંવેદનશીલ કવિશ્રી પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટે આજના વિષય..સમી સાંજ’ને લક્ષમાં રાખી..’સ્નેહ મળે સમી સાંજે ત્યાં આનંદ થાય..સુંદર કાવ્યની રજૂઆત બાદ ગુજરાતી ગઝલ શ્રી પ્રકાશ મજમુદારે…શૂન્ય પાલનપૂરીની…’હરદમ તને યાદ કરું’..ગઝલ રજુ કરી શ્રોતાજનોને મુગ્ધ કરી દીધા.શ્રીમતી ઈન્દુબેને ડેનવરમાં બનેલ દુંખદ ઘટના પર લખેલ લેખ રજુ કર્યો..કરુણરસમય બની ગયેલ વાતાવરણને..‘વાદલડી વરસી રે સરોવર છ્ળી વળ્યા’..નું લોકગીત શ્રીમતી રેખાએ ગાઈ વાતવરણને હળવું બનાવ્યુ.

આજની બેઠક્માં ૪૦થી વધારે શ્રોતાજનોએ હાજરી હતી.સૌને સાહિત્ય સાથે લોકગીતની હળવી પ્રસાદી પિરસતા બેઠક આગળ વધી રહી હતા. સૌ શ્રોતાજનોને વિવિધ-સાહિત્ય રસમાં તરબોળ રાખવા એનો ખ્યાલ લક્ષમાં રાખી સભાસંચાલક શ્રી વિશ્વદીપ બારડ આગળ વધી રહ્યા હતાં. સાહિત્ય સરિતાના પીઢ કવિશ્રી ધીરૂભાઈએ..હાસ્ય પ્રાંતકાળના સૂર્ય સમાન…જ્યાં સુધી હું તમને જાણીશ નહી..સાથો સાથ સમી સાંજ..એટલે વસંત પછીની પાનખર..ત્રણ કવિતા એમની સીધી-સરળ શૈલીમાં રજૂ કરી. સમીસાંજમાં વિહરતા..ઝુલતા હિંચકાની કોર એ દંપતી સમીસાંજે…જિંદગાનીની સફરનો ઉતારતા થાક સમી સાંજે..સુંદર કાવ્ય કવિયત્રી શૈલા મુન્શાએ રજૂ કર્યુ.ફતેહ અલી ચતૂર…પંખીઓએ કલશોર કર્યા..ગીત ગાઈ શ્રોતાજનોને આનંદ વિભોર કર્યા.

સંવેદનશીલ કવિ શ્રી હેમંત ગજરાવાલાએ..If you Forget Me.. ભાવાનુવાદ કાવ્ય.’તને તો ખબર છે..કે જ્યારે પણ હું પૂર્ણિમાના કલંક વગરના મૂખ સામે જોઉ..કે..’પોતાની આગવી છટાં અને ભાવસાથે રજૂ કર્યું. ‘ફરતા પાછા પંખી સાંજે,રાખે ઘર તું સ્વચ્છ સાંજે.કાવ્ય  અને અમદાવાદની મુલાકાત વિષેની માહીતી શ્રી વિજય શાહે વિગતમા વાત્ કરેલ.’શબ્દના પાલવડે’ ગુથતી કવિયત્રી શ્રીમતી દેવિકા ધ્રુવે..’કટુ કાળી અને અંતે જતી અણજાણ નિર્વાણે, જરા થોભો વિધિ ‘દેવી’, સજુ એ રાત તનમનથી !!’છંદબદ્ધ કાવ્ય સંભાળાવી શ્રોતાજનોને મુગ્ધ કરી દીધેલ.

‘ઓ દેસસે આનેવાલે..'(અડધી સદીની વાચનયાત્રા)નું ભાવ વિભોર કાવ્ય શ્રી નુરદ્દીન દરેડિયાએ કાવ્ય વાંચી સૌ શ્રોત્તાજનોને ભાવ વિભોર કરી દીધા. ભારતીબેન મજમુદારે હંસલા હાલો રે હવે.મોતિડા નહી રે મળે.લોક્ગીત લલકાર્યું,અશોક પટેલે..પ્રણામ પ્રભુ..હસમુખરાયે…કયારે શોધું જઈ રંગ ફુવારો..ગીત અને રમઝાન વિરાણીએ ..બે મુરાફત મહેમાન..કાવ્યો રજૂ કરી શ્રોતાજનોને રસ તરબોળ કરી દીધા..

આખરમાં સભા સંચાલક શ્રી વિશ્વદીપ બારડે સમીસાંજ પર..‘નારી જળભરી જતી ઘરભણી…સીમાથી સરકતા સાપ લાવી’ કાવ્ય રજૂ કર્યા બાદ સભાનો બીજો દોર હતો જેમાં  હ્યુસ્ટન નાસા કેન્દ્રના પ્રખર વૈજ્ઞાનિક ડૉ.કમલેશભાઈ લુલ્લાની સિદ્ધીઓનું સન્માન સમારંભનો હતો.શ્રી વિશ્વદીપ બારડે તેમનો ટૂંકો પરિચય આપતા કહ્યું:ડૉ. કમલેશભાઈ એક પ્રખર વૈજ્ઞાનિક ઉપરાંત આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ભાષાના ચાહક કવિ અને એક સારા લેખક પણ છે. ગુજરાતી માતૃભાષાના ધાવણ ઉજજવળ કરેલ છે એ આપણાં ગુજરાતીઓ માટે ગૌરવની વાત છે.એમની સિદ્ધીઓ વિશે વાત કરતા કહ્યું: ડૉ. કમલેશભાઈ હ્યુસ્ટન નાસા કેન્દ્રમાં ૨૫ વર્ષથી  સંશોધન વિભાગના ડિરેકટર તેમજ વૈજ્ઞાનિક વડા તરિકે ફરજ બજાવતા નાસાના એસ્ટ્રોનટને ટ્રેઈનીંગ,પૃથ્વિ-નિરિક્ષણ વિજ્ઞાન સાથે ઘણાં ક્ષેત્રોમાં ટ્રેઈનીગ આપે છે. ૨૦૦થી વધુ  રિસર્ચ પબ્લીકેશનના લેખક ઉપરાંત આંઠ પોતાની પબ્લીકેશન,આંતર-રાષ્ટ્રીય જર્નલના ૮૫ દેશોના તંત્રી ડૉ. કમલેશભાઈએ ડબલ પી.એચ.ડીની ડીગ્રી સિદ્ધ કરેલ છે.

૨૦૦૫માં નાસાનો ઉચ્ચાતર એવૉર્ડ(ભારતના “પદ્મ-વિભુષણ્” સંમાતાર) મળેલ છે,સાથો સાથ તેમણે નાસા તરફથી  ઘણાંજ એવૉર્ડ પ્રાપ્ત કરેલ છે જે આપણા સમગ્ર ભારત અને ગુજરાતનું ગૌરવ છે.ત્યારબાદ નાસામાંથી નિવૃત થયેલ શ્રી સતિષભાઈ પરીખે તેમની અન્ય સિદ્ધીઓના વર્ણન સાથે ગુજરાતના મંત્રીશ્રી નરેન્દ્ર મોદી તરફથી મળેલ સન્માન પત્રનો ઉલ્લેખ સાથે આશા રાખેલ કે ભારત સરકાર એમની સિદ્ધીઓનું સન્માન કરે.

શ્રી વિશ્વદીપ,શ્રીમતી રેખા,મધુબેન અને શ્રી ધીરૂભાઈ સૌ સાથે મળીને  ફૂલ-ગુચ્છા અને અભિનંદન કાર્ડ સાથે ડૉ. કમલેશભાઈનું હર્ષભેર સન્માન કરેલ.ડૉ.કમલેશભાઈએ પોતાના રમુજી સ્વભાવે ગુજરાતીમાં ત્રણ ચાર સ્વરચિત  શાયરીઓ રજૂ કરી સૌને હાસ્યરસમાં લાવી આનંદ-વિભોર કરી દીધેલ.

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા હ્યુસ્ટન શહેરમાં વસતા ગુજરાતીઓનું હાર્દ બની ગઈ છે.સાહિત્ય સરિતામાં ઘણાં નવા કવિ-લેખકોનો જન્મ થયેલ છે.દસ વર્ષ ઉપરની સિદ્ધીઓમાં ઘણાં નવા-નવા સોપાનો સર કરેલ છે એનો ખ્યાલ આપતાં શ્રી વિશ્વદીપે બેઠકની પૂર્ણાહુતી સાથે મધુબેને  સૌનો આભાર માની  અને સુંદર-સ્વાદિષ્ઠ અલ્પાહાર-ચા સાથે પિરસ્યા.

અહેવાલઃ વિશ્વદીપ બારડ

Happy 4th of July!….

Let’ s get this started ,NOW! So it will be out there on the fourth! I PLEDGE ALLEGIANCE TO THE FLAG, OF THE UNITED STATES OF AMERICA , AND TO THE REPUBLIC, FOR WHICH IT STANDS,  ONE NATION UNDER  GOD,  INDIVISIBLE,  WITH   LIBERTY AND JUSTICE FOR ALL!   KEEP IT LIT!! KEEP IT LIT!  For all of our other military personnel, where ever they may be.  Please Support all of the troops defending our Country.   And God Bless our Military  who are protecting our Country for our Freedom. Thanks to them, and their sacrifices, we can celebrate the 4th of July.  We must never forget who gets the credit for the freedoms we have,  of which we should be eternally grateful.  I watched the flag pass by one day. It fluttered in the breeze. A young Marine saluted it, And then he stood at ease.  I looked at him in uniform; so young, so tall, so proud. With hair cut square and eyes alert, he’d stand out in any crowd. I thought how many men like him had fallen through the years. How many died on foreign soil; how many mothers’ tears?  How many pilots’ planes shot down? How many died at sea? How many foxholes were soldiers’ graves? NO, FREEDOM ISN’T FREE !

મા..

મા પછી કે કોઈ  પ્રાણી,પશુ ,પંખી   હોય,

સૌના હ્ર્દયમાં એક  સરખોજ  પ્રેમ  હોય,

સનાતન સત્ય છે , તુલના ના કદી હોય,

પ્રભુ પણ નમે છે ,જ્યાં મા ની પુજા હોય.

નારી દિવસ મુબારક(Happy women’s day)..

સ્ત્રી એક શક્તિ છે,જગતની મહાશક્તિ ને   ભક્તિ  છે,

 નમીએ નારાયણી તુને,જેમાં એક્માં અનેક શક્તિ છે,

બેટી, મા, બની સારાએ સંસારની  એક મહા-દેવી છે,

મમતા,ધેર્ય,શાંતી,  પ્રેમના  ગુણોમાં એ ગુણવંતી છે.

જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..!

એમ અમને બદનામ ના કરો વગર વાંકે,

 પીટો ના  ઢંઢેરો ગામ  વચ્ચે વગર વાંકે.

Halloween..

History

Historian Nicholas Rogers, exploring the origins of Halloween, notes that while “some folklorists have detected its origins in the Roman feast of Pomona, the goddess of fruits and seeds, or in the festival of the dead called Parentalia, it is more typically linked to the Celtic festival of Samhain (pronounced sow-an or sow-in)”, derived from the Old Irish Samuin meaning “summer’s end”.^[1] Samhain was the first and by far the most important of the four quarter days in the medieval Irish and Scottish^[2] calendar^[3][4] and, falling on the last day of Autumn, it was a time for stock-taking and preparation for the cold winter months ahead.^[1] There was also a sense that this was the time of year when the physical and supernatural worlds were closest and magical things could happen.^[3][4] To ward off these spirits, the Gaels built huge, symbolically regenerative bonfires and invoked the help of the gods through animal and perhaps even human sacrifice.^[1]

Snap-Apple Night (1832) by Daniel Maclise.
Depicts apple bobbing and divination games at a Halloween party in Blarney, Ireland.

Halloween is also thought to have been heavily influenced by the Christian holy days of All Saints’ Day (also known as Hallowmas, All Hallows, and Hallowtide) and All Souls’ Day.^[5] Falling on November 1st and 2nd respectively, collectively they were a time for honoring the Saints and praying for the recently departed who had yet to reach heaven. By the end of the 12th century they had become days of holy obligation across Europe and involved such traditions as ringing bells for the souls in purgatory and “souling“, the custom of baking bread or soul cakes for “all crysten [christened] souls”.^[6]

A Good Wishes From The President Obama(USA) For Diwali

 

Statement by the President on the Observance of Diwali

Today, here in America and around the world, Hindus, Jains, Sikhs and some Buddhists will celebrate the holiday of Diwali – the festival of lights.  Many who observe this holiday do so by lighting the Diya, or lamp, which symbolizes the victory of light over darkness and knowledge over ignorance.  I was proud to be the first President the mark Diwali and light the Diya at the White House, and last year Michelle and I were honored to join in Diwali celebrations during our visit to India.

Diwali is a time for gathering with family and friends and—as we experienced in India—celebrating with good food and dancing.  It is also a time for contemplation and prayer that serves as a reminder of our obligations to our fellow human beings, especially the less fortunate.  To all who are observing this sacred holiday here and around the world, Happy Diwali and Saal

Mubarak.

***************************************************

Please see message in you tube..

http://youtu.be/6V6DMHVdyJw  (click here)

 

 

10 Reasons to Celebrate Diwali

Why do we celebrate Diwali? It’s not just the festive mood in the air that makes you happy, or just that it’s a good time to enjoy before the advent of winter. There are 10 mythical and historical reasons why Diwali is a great time to celebrate. And there are good reasons not just for Hindus but also for all others to celebrate this great Festival of Lights.

1.Goddess Lakshmi’s Birthday: The Goddess of wealth, Lakshmi incarnated on the new moon day (amaavasyaa) of the Kartik month during the churning of the ocean (samudra-manthan), hence the association of Diwali with Lakshmi.

2. Vishnu Rescued Lakshmi: On this very day (Diwali day), Lord Vishnu in his fifth incarnation as Vaman-avtaara rescued Lakshmi from the prison of King Bali and this is another reason of worshipping Ma Larkshmi on Diwali.

 3. Krishna Killed Narakaasur: On the day preceding Diwali, Lord Krishna killed the demon king Narakaasur and rescued 16,000 women from his captivity. The celebration of this freedom went on for two days including the Diwali day as a victory festival.

4. The Return of the Pandavas: According to the great epic ‘Mahabharata’, it was ‘Kartik Amavashya’ when the Pandavas appeared from their 12 years of banishment as a result of their defeat in the hands of the Kauravas at the game of dice (gambling). The subjects who loved the Pandavas celebrated the day by lighting the earthen lamps.

5. The Victory of Rama: According to the epic ‘Ramayana’, it was the new moon day of Kartik when Lord Ram, Ma Sita and Lakshman returned to Ayodhya after vanquishing Ravana and conquering Lanka. The citizens of Ayodhya decorated the entire city with the earthen lamps and illuminated it like never before.

 6. Coronation of Vikramaditya: One of the greatest Hindu King Vikramaditya was coroneted on the Diwali day, hence Diwali became a historical event as well.

 7. Special Day for the Arya Samaj: It was the new moon day of Kartik (Diwali day) when Maharshi Dayananda, one of the greatest reformers of Hinduism and the founder of Arya Samaj attained his nirvana.

8. Special Day for the Jains: Mahavir Tirthankar, considered to be the founder of modern Jainism also attained his nirvana on Diwali day.

9. Special Day for the Sikhs: The third Sikh Guru Amar Das institutionalized Diwali as a Red-Letter Day when all Sikhs would gather to receive the Gurus blessings. In 1577, the foundation stone of the Golden Temple at Amritsar was laid on Diwali. In 1619, the sixth Sikh Guru Hargobind, who was held by the Mughal Emperor Jahengir, was released from the Gwalior fort along with 52 kings.

10. The Pope’s Diwali Speech: In 1999, Pope John Paul II performed a special Eucharist in an Indian church where the altar was decorated with Diwali lamps, the Pope had a ‘tilak’ marked on his forehead and his speech was bristled with references to the festival of light.

courtesy:Hinduism

શરદ પૂર્ણિમા

courtesy: Facebook

‘મિચ્છા મહાત્મા!( મહાત્મા ગાંધીજી)

  માનવીના સ્વભાવ મુજબ વિશ્વમાં કોઈ પણ મહાન વ્યક્તિ થઈ જાય તેના સારા ગુણોને  સ્વકારવાને બદલે તેમાંથી કઈ ને કઈ કાદવ કાઢી છાંટા ઉડાડવાની ટેવ જતી નથી.તેના અનેક દાખલા વિશ્વમાં જોવા મળે છે.રામ-કૃષ્ણ,જીસસ,કે લીન્કનથી માંડી ગાંધીજી ને કઈ ને કઈ રીતે તેના પર કાદવ ઊછાળતા આવ્યાના દાખલા જોવા મળે છે.સારું જોઈ શકતા નથી, માત્ર તેની પર કેવી રીતે  કાળા ડાઘ પડે એજ વિચારતા હોય છે.મહાન-વ્યક્તિ બનવું સહેલું નથી! અને જે મહાન બને છે તેને સ્વિકારવા તૈયાર નથી.નીચેનો લેખ વાંચી માનવ સ્વભાવની પ્રતિતી થઈ અને લાગ્યું કે મારા વાંચક સમક્ષ જરૂર રજુ કરું..

***************************************************

‘મહાત્મા ગાંધીજી વિષે,ગાંધી-પ્રશંસકોને અણગમતી વાતો લખનાર નવીનતમ લેખક લેબીવેલ્ડ છે.એનું પુસ્તક”ગ્રેટ સૉલ”(GREAT SOUL) હિન્દ પહોંચે તે પહેલાં તો જેમને ગાંધી માટે નવો પ્રેમ પ્રગટ્યો છે એવા મિત્રો, એ પુસ્તક પર પ્રતિબંધ મૂકવા ઘસી ગયા હતા. પછી જોકે સ્વયં ભારત સરકારે આવા કશા પ્રતિબંધને બિનજરૂરી ગણ્યો હતો.

એમને લાગે છે કે ગાંધીજી વિશે સારું લખનારાને કોઈ ઓળખવા કે પ્રશંસવા માગતું નથી. બધાને નિંદામાં રસ છે. મેં “ગાંધી જીવન ગાથા”નામે લગભગ ૪૨૫ પાનાં કિશોરભોગ્ય સ્વરૂપ લખ્યાં અને એને રાષ્ટ્રીય શિક્ષણ સંશોધન તાલીમ સંસ્થા એન.સી.આર.એ પારિતોષક આપ્યું તથા પુસ્તક ત્રણેક આવૃત્તિ પામ્યું છતાં વિદ્દ્દ્ચર્ચામાં એનો નામોલ્લેખ પણ થતો નથી થતો જ્યારે કોઈક સજ્જને ગાંધીજી અને એમના એક પુત્રને લઈને લખેલી કથામાં બાપુને દોષી ઠરાવ્યા એનો ઉલ્લેખ વારંવાર થયા કરે છે.

ઈ.સ.૨૦૦૫માં ઓરિસ્સાના એક લેખક બિબુધરંજન(વિબુધરંજન)પણ લેબીવેલ્ડની જેમ જ ‘વિખ્યાત થઈ ગયાં હતા.બેન્ક્ની નોકરી કરતા અને વિશેષ તો બાળકોને બાળક માટે લખતા આ શ્રીમાનને અચાનક શૂર ચડી ગયું અને એમણે “મિ્ચ્છા મહાત્મા'(મિથ્યા મહાત્મા) નામે પુસ્તક ઘસડી માર્યું..
એમાં લખ્યું કે પોતાને હંમેશના સત્ય શોધક ગણાવતા ગાંધીજી સાથે અસત્ય વણાયેલું જ હતું. બિબુધ રંજને લખ્યું કે માર્ક ટ્વેઈનની પેલી ઉક્તિ ગાંધીજીવનમાં સાકાર થાય છે કે ‘દરેક માનવી ચન્દ્ર જેવો હોય છે જેની એક કાળી બાજુ હોય છે જે તે કોઈને બતાવતો નથી.’ બિબુધરંજને એમ પણ લખ્યું કે ગાંધીજીએ પોતાની ભૂલો, ક્ષતિઓ, અપરાધો, અધુરપો સુધ્ધા જાહેર કર્યાનું જે જણાય છે ,તે એમનું સ્ટન્ટ છે!

બિબુધરંજન્નો દાવો હતો કે તેમણે વેદ મહેતા,એરિક એચ.એરિકસન, માર્ટિન ગ્રીન,સુભાષચંદ્ર બોઝ,પ્યારેલાલ, મનુબેન ગાંધી વગેરેના અનેક પુસ્તકો વાંચ્યા છે તથા પુરાતત્ત્વ વિભાગના ઘણાંય દફતર ઉથામ્યાં છે,એ તમામને અંતે તેમને ગાંધીજી   મિથ્યા (દંભી) જણાવ્યા છે.!!

૨૦૦૫માં ઊડિયા ભાષામાં’મિચ્છા મહાત્મા’ પ્રગટ થયા પછી એના પર પણ પ્રતિબંધ મૂકવાની માગ ઊઠી હતી, પરંતુ ઓરિસ્સા સરકારે એમ કર્યું નહોતું.વિવાદસ્પદ પુસ્તકો મહાત્મા ગાંધીજીની તેજમૂર્તિની કાંકરી ખેરવી શકતા નથી. વિવાદ અને પ્રતિબંધ માત્ર એ પુસ્તકોનુમ વેચાણ વધારવામાં જ સહાયરૂપ બને છે.

સૌજન્યઃ “ઉદ્દેશ”(આભાર)

બે રમૂજ ચિત્ર..!!!!

નવી ટેકનોલોજીમાં ચિત્ર વિચિત્ર બની જાય…માનવીના મોઢા…ગમે ત્યાં લગાડી તેની રમૂજ રજૂ કરતું આ ચિત્ર..માં અમેરિકન પ્રેસિડેન્ટ ઓબામા,માજી પ્રમૂખ અબદ્દુલ કલામ અને સાથે  અમિતાભને  ગુજરાતી પુરીઓની મજા માંણતા કરી દીધા એજ રીતે એક પરદેશી(સોનીયા ગાંધી)નો ભારતનું શાશન કરતી સ્ત્રીનો કન્ટ્રોલ જુઓ..!આ તો છે કમ્પુટરને કમાલ કે પછી ધમાલ.?????

 

માતા અને મહાત્મામા તફાવત શો ?Happy Mothers Day

                પુત્રનો જન્મ થાય છે ત્યારે વાસ્તવમા એક માતાનો જન્મ થતો હોય છે. એક  સંપૂર્ણ ક્રાંતિ થયા ત્યારે સ્ત્રીમાંથી માતા પ્રગટ થાય છે. સ્ત્રી તેની તેજ રહે છે; પણ એના અસ્તિત્વ(બીઈંગ)માં બહુ મોટો ફરક પડી જાય છે. માતામાં બુદ્ધની કરૂણા,મહાવીરની તિતિક્ષા,ઈસુનો પ્રેમ, ભગીરથની તપશ્ર્યા,રંતિદેવનો ત્યાગ અને ગાંધીની સેવાવૃતિ જોવા મળે છે.આવા ઈશ્વરીય ગુણોને એકસાથે આત્મસાત કરનારી માતાને કોઈ મહાત્મા કેમ નથી કહેતું ? માતાની આસક્તિ ભારે હોય છે.પોતાના બાળક માટે સર્વસ્વ છોડી શકનાર માતા પડોશીનો છોકરો ઘેર આવે ત્યારે પોતાના બાળક માટે તૈયાર રાખેલ નાસ્તો ઝટ કાઢતી નથી. ધ્રુવની અપર માની વાત જાણીતી છે.ધ્રુવ પોતાની કુખે નથી જન્મ્યો એટલે એ રાજાના ખોળામાં નથી બેસી શકતો. એ માતા કરુણાવાન છે,પરંતુ પોતાના સગા દીકરા માટે; ધ્રુવ માટે નહીં. એના પ્રેમનું ‘લોક્લાઈકઝેશન’ થઈ જાય છે. એ સંકુચિત પ્રેમ નિરપેક્ષ નથી હોતો. મોહને કારણે જ બધો ફેર પડી જાય છે.

               મહાસાગરને કિનારે ઉભો રહીને એક આદમી પાણીનો ખોબો ભરી રહ્યો છે.એના ખોબાના પાણીમાં મહાસાગરના પાણીના તમામ ગુણધર્મ મોજુદ છે.ખોબાનું પાણી નધી રીતે મહાસાગરના પાણીનો નમૂનો છે.એકજ વાત ખુટે છે અને તે એ કે ખોબા પાસે મહાસાગરની વિશાળતા નથી. માતા સદગુણોનો ભંડાર  હોય તોય, મહાત્મા નથી બની શકતી કારણ કે એ આસક્તિથી અને મોહથી ભરેલી છે.એ પોતાના ઘરનો કચરો પડોશીના આંગણામાં નાખે છે.પડોશણ પણ એમજ કરે છે, તેથી સાટું વળી જાય છે !

 સાભારઃ”કૃષ્ણનું જીવનસંગીત”-ગુણવંત શાહ

મા તારા ગુણગાતા આંખમા આસું આવે,
અણમોલ અખુટ પ્રેમ ધારા યાદ આવે,
મા ની મમતા વગર દુનિયા છે અધુરી,
પ્રભુની પે’લા મારી મા ની યાદ આવે.

-વિશ્વદીપ બારડ

સુવિચારોની સરિતા..

 

કલ્પના માં વાસ્તવિકતા હોતી નથી,
વીતેલી પળો ને યાદ કરી ને

રોવું શું કામ ?
ગમે તેવું અમૂલ્ય હોય,
જે ખોવાય તેની કોઈ કિંમત હોતી નથી, 

 ——————————————————————-

માનવીની ઊંચાઇ તેના ગુણોને લીધે હોય છે, ઊંચી જગ્યાએ બેસવાથી માનવી ઊંચો થઇ જતો નથી.

 —————————————————————————-

પોતાનાં વગર દુનિયા અટકી પડશે એવું માનનારાઓથી કબરો ભરેલી છે.

 ——————————————————————————

કોણ કહે છે ભગવાન ના ઘરે અંધેર છે,
સુખ અને દુખ તો છે ઈશ્વર ની પ્રસાદી,
બાકી તો માનવી ની સમજ સમજ માં ફેર છે.

————————————————————–

જીવન માં એટલી બધી ભૂલો ના કરવી કે પેન્સિલ પેહલા જ રબર ઘસાઈ જાય!

——————————————————————————————–

સાચવવા પડે એ સંબંધો કદી સાચા નથી હોતા,
અને જો સંબંધો સાચા હોય તો એને સાચવવા નથી પડતા.

—————————————————

જ્ઞાની તે છે જે બીજા ની ભૂલો પચાવી શકે છે.

 ———————————————————-

વ્યવહાર નથી બદલાતા સંજોગો બદલાય છે,
માણસ નથી બદલાતા ખાલી તેમના અભિગમ બદલાય છે.

 ———————————————————————————–

તમારી જરૂરિયાત પૂરી ના થાય તો બની શકે કે તેની જરૂર નહિ હોય !

—————————————————————————————
દિવસ દરમિયાન જયારે તમે કોઈ મુશ્કેલી નો સામનો ના કરો,
તો સમજ જો કે તમે ખોટી દિશા માં જઈ રહ્યા છો!

——————————————————————–

આ દુનિયા ક્યારેય પોતાની જાત ની સરખામણી બીજા સાથે ના કરો,
આમ કરવા થી તમે પોતા ની જાત નું જ અપમાન કરો છો.

——————————————————————————
કબીર સાહેબે પણ કહ્યું છે:

“બડા હુઆ તો ક્યા હુઆ, જૈસે પેડ ખજુર;

 પંથી કો છાયા નહીં, ફલ લાગે અતિ દૂર.”

 ——————————————————
જયારે લોકો તમારી વિરુદ્ધ માં બોલે ત્યારે સમજ જો કે તમે પ્રગતિ કરી રહ્યો છો!

———————————————————————-

દરેક માણસ પાસે એક એવું મોટું કબ્રસ્તાન હોવું જોઇએ,

કે જેમાં એ પોતાના મિત્રોના દોષો દફનાવી શકે!

 ————————————————————-

જીવનમાં મુશ્કેલીઓ તો અનેક હોય છે.
પરંતુ, તે દરેકનો એક રસ્તો હોય છે.
અને એ રસ્તો એને જ મળતો હોય છે
કે જેનો ચહેરો સદાય હસતો હોય છે

 ——————————————————-

જન્મ એક શરૂઆત છે
મૃત્યુ આખરી મુકામ
અને જીવન એક મુસાફરી.
મુસાફરીઓ થતી રહે…

 —————————————————
મતલબથી બધાને નિસ્બત છે, અહીં કોણ ખરાને પૂછે છે?
અત્તરને નિચોવી કોણ પછી ફૂલોની દશાને પૂછે છે?
સંજોગ ઝુકાવે છે નહીંતર અહીં કોણ ખુદાને પૂછે છે?

———————————————————-

શ્વાસ ખુટી જાય અને ઈચ્છાઓ બાકી રહી જાય ……. તે મોત ..
ઈચ્છાઓ ખુટી જાય અને શ્વાસ બાકી રહે ……….. તે મોક્ષ !!

 ———————————————————

સૌને પોતાની પ્રગતિમાં રસ છે. બીજાની પ્રગતિમાં તમે જેટલો ફાળો આપશો,                                        

 એટલી તમારી પ્રગતિ વધશે અને ઓછામાં ઓછો વિરોધ થશે.

  

 ——————————————————————

જિંદગી મળવી એ નસીબ ની વાત છે,
મૃત્યુ મળવું એ સમય ની વાત છે,
પણ મૃત્યુ પછી પણ કોઈ ના હૃદય માં જીવતા રેહવું,
એ જિંદગી માં કરેલા કર્મ ની વાત છે.

courtesy: e-mail from friend.

 

 

 

 

 

નવા વર્ષની શુભેચ્છા..

 ક્રીસમસ હોય જ્યાં સાથ ત્યાં ક્રીસ..કૃષ્ણ સાથ,
વિશ્વના એક રંગમંચ પર;
રામ,રહીમ, બુદ્ધ અને સૌ ધર્મેનો એક તું શ્રીપ્રભુ!
… બની ભાઈ-ભાઈ,સાથ રહે સૌ..
સુખ-શાંતીનું એક વિશાળ વિશ્વકુટુંબ બને.
એજ શુભેચ્છા આજ મારી સફળ બને..

The True Story Of Thanksgiving

The idea of the American Thanksgiving feast is a fairly recent fiction. The idyllic partnership of 17th Century European Pilgrims and New England Indians sharing a celebratory meal appears to be less than 120 years-old. And it was only after the First World War that a version of such a Puritan-Indian partnership took hold in elementary schools across the American landscape. We can thank the invention of textbooks and their mass purchase by public schools for embedding this “Thanksgiving” image in our modern minds. It was, of course, a complete invention, a cleverly created slice of cultural propaganda, just another in a long line of inspired nationalistic myths.

The first Thanksgiving Day did occur in the year 1637, but it was nothing like our Thanksgiving today. On that day the Massachusetts Colony Governor, John Winthrop, proclaimed such a “Thanksgiving” to celebrate the safe return of a band of heavily armed hunters, all colonial volunteers. They had just returned from their journey to what is now Mystic, Connecticut where they massacred 700 Pequot Indians. Seven hundred Indians – men, women and children – all murdered.

This day is still remembered today, 373 years later. No, it’s been long forgotten by white people, by European Christians. But it is still fresh in the mind of many Indians. A group calling themselves the United American Indians of New England meet each year at Plymouth Rock on Cole’s Hill for what they say is a Day of Mourning. They gather at the feet of a stature of Chief Massasoit of the Wampanoag to remember the long gone Pequot. They do not call it Thanksgiving. There is no football game afterward.

How then did our modern, festive Thanksgiving come to be? It began with the greatest of misunderstandings, a true clash of cultural values and fundamental principles. What are we thankful for if not – being here, living on this land, surviving and prospering? But in our thankfulness might we have overlooked something? Look what happened to the original residents who lived in the area of New York we have come to call Brooklyn. A group of them called Canarsees obligingly, perhaps even eagerly, accepted various pieces of pretty colored junk from the Dutchman Peter Minuet in 1626. These trinkets have long since been estimated to be worth no more than 60 Dutch guilders at the time – $24 dollars in modern American money. In exchange, the Canarsees “gave” Peter Minuet the island of Manhattan. What did they care? They were living in Brooklyn.

Of course, all things – especially commercial transactions – need to be viewed in perspective. The nearly two-dozen tribes of Native Americans living in the New York area in those days had a distinctly non-European concept of territorial rights. They were strangers to the idea of “real property.” It was common for one tribe to grant permission to another to hunt and fish nearby themselves on a regular basis. Fences, real and imagined, were not a part of their culture. Naturally, it was polite to ask before setting up operations too close to where others lived, but refusal in matters of this sort was considered rude. As a sign of gratitude, small trinkets were usually offered by the tribe seeking temporary admission and cheerfully accepted by those already there. It was clearly understood to be a sort of short-term rental arrangement. Sad to say, the unfortunate Canarsees apparently had no idea the Dutch meant to settle in. Worse yet for them, it must have been unthinkable that they would also be unwelcome in Manhattan after their deal. One thing we can be sure of. Their equivalent of today’s buyer’s remorse brought the Canarsees nothing but grief, humiliation and violence.

Many Indians lived on Long Island in those days. Another Dutchman, Adrian Block, was the first European to come upon them in 1619. Block was also eager to introduce European commercialism and the Christian concept of “real estate” to these unfortunate innocents. Without exception, these Indians too came out on the short end in their dealings with the Dutch.

The market savvy unleashed by the Europeans upon the Indians constituted the first land use policies in the New World. In the 17th Century it was not urban but rather rural renewal. The result was of course the same. People of color with no money to speak of got booted out and the neighborhood which was subsequently gentrified and overrun by white people.

Not far from Manhattan, one tribe of about 10,000 Indians lived peacefully in a lovely spot on a peninsula directly along the ocean. There they fished in the open sea and inland bay. They hunted across the pristine shoreline and they were quite happy until they met a man – another Dutchman – named Willem Kieft. He was the Governor of New Netherland in 1639. These poor bastards were called the Rechaweygh (pronounced Rockaway). Soon after meeting Governor Kieft, they became the very first of New York’s homeless.

The people of New Netherland had a lot in common with the people of Plymouth Colony. At least it appears so from the way both of these groups of displaced and dissatisfied Europeans interacted with the local Indians. The Pilgrims in Plymouth had a hard time for the first couple of years. While nature was no friend, their troubles were mostly their own doing. Poor planning was their downfall. These mostly city dwelling Europeans failed to include among them persons with the skills needed in settling the North American wilderness. Having reached the forests and fields of Massachusetts they turned out to be pathetic hunters and incompetent butchers. With game everywhere, they went hungry. First, they couldn’t catch and kill it. Then they couldn’t cut it up, prepare it, preserve it and create a storehouse for those days when fresh supplies would run low. To compensate for their shortage of essential protein they turned to their European ways and their Christian culture. They instituted a series of religious observances. They could not hunt or farm well, but they seemed skilled at praying.

They developed a taste for something both religious and useful. They called it a Day of Fasting. Without food it seemed like a good idea. From necessity, that single Day became multiple Days. As food supplies dwindled the Days of Fasting came in bunches. Each of these episodes was eventually and thankfully followed by a meal. Appropriately enough, the Puritans credited God for this good fortune. They referred to the fact they were allowed to eat again as a “Thanksgiving.” And they wrote it down. Thus, the first mention of the word – “Thanksgiving.” Let there be no mistake here. On that first Thanksgiving there was no turkey, no corn, no cranberries, no stuffing. And no dessert. Those fortunate Pilgrims were lucky to get a piece of fish and a potato. All things considered, it was a Thanksgiving feast.

Did the Pilgrims share their Thanksgiving meal with the local Indians, the Wampanoag and Pequot? No. That never happened. That is, until its inclusion in the “Thanksgiving Story” in 1890.

Let the Wampanoag be a lesson to us especially in these troubled economic times. These particular Indians, with a bent for colorful jewelry, had their tribal name altered slightly by the Dutch, who then used it as a reference for all Indian payments. Hence, wampum. Contrary to what we’ve been shown in our Western movies, this word – wampum – and its economic meaning never made it out of New England.

Unlike wampum, Thanksgiving Day has indeed spread across the continent. It would serve us well to remember that it wasn’t until the victorious colonial militia returned from their slaughter of the Pequot that the New Americans began their now time-honored and cherished Thanksgiving.

Enjoy your turkey.

courtesy:

Richard Greener

Novelist and award-winning essayist