એક લઘુકથા-“શંકા”
મા બેચેન બની દીકરીની રાહ જોઈ રહી હતી. રાત્રીના દસ વાગ્યા હતા. ત્યાંજ દીકરીએ ઘરમાં
પ્રવેશ કર્યો. ટ્યુબલાઈટ્ના ઝગમગતા પ્રકાશમાં, એકદમ માની નજર દીકરીના ગાલ પરના એક લાલ ડાઘા પર પડી.
મા વિચારોના ચકકરમા ધકેલાઈ ગઈઃ’ શું દીકરી ઓફીસમાં’ઓવરટાઈમ’ના બહાને રોકાઈ ક્યાંક રંગરેલિયા મનાવવા ગઈ હશે? જુઓ કોઈ એ એના ગાલ પર…કદાચ નશો તો નહીં કરતી હોયને? પરંતુ એની આંખો પરથી એવું લાગતું ન હતું. હોઠો પરની લિપસ્ટિકનો રંગ પણ બદલાઈ ચુક્યો છે. કાલે તો એ કહી રહી હતી કે કંઈક જાડી થતી જાય છે, અને બ્લાઉઝ પણ તંગ પડવા લાગ્યા છે. ભગવાન! શું એ કોઈ આડા માર્ગે તો..મા એ નિસાસો નાખ્યો. દીકરી ખૂબ થાકેલી હતી, એના રૂમામાં જઈને સૂઈ ગઈ.
મા શંકાનાં વાદળોમાં ઘેરાયેલી આખી રાત પાસાં ઘસતી રહી. દીકરી વહેલી સવારે ન્હાઈ-ધોઈ કપડાં બદલી બહાર જવા માટે તૈયાર થઈ ત્યારે તો માના હ્ર્દયમાં જાણે ભયાનક વિસ્ફોટ થયો. ‘આટલી વહેલી સવારે તૈયાર થઈને ક્યાં જાયછે? માના મનમાં પ્રશ્ન થયો.’
દીકરીએ ઢીલા અવાજે કહ્યું, “મમ્મી, મારા ગાલ અને શરીરના બીજા ભાગોમાં લાલ ડાઘા પડી ગયા છે. ડૉ. હેમાબેનને ત્યાં બતાવવા જઈ રહી છું . એ સિવાય આ બીમારીના સાચા કારણનું નિદાન નહીં થાય.”
જાણે મા પર તો બરફનો વરસાદ તૂટી પડ્યો. તેને પોતાની જાત પર ધિક્કર છૂટ્યો. એણે લાગણીસભર બનીને પૂછ્યું.”દીકરી, હું સાથે આવું?’
“જેવી તારી મરજી!”
-યશવંત કડીકર
4 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
વિશ્વદીપ બારડ on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! geo counter
હ્રદય સ્પર્શી…
saras vaartaa….
aapdi shanka o ne karane j bachchao vadhare aapda thi dur thata jay che..aapde aapda j ansh par shanka karie chiye..thodo bharoso rakhta aapde sikhavanu che..khub saras vat…
Hi,
Story was so nice! we both like “Short & Sweet Story” only few word tell “MORE” in our real life.