"ફૂલવાડી"

શબ્દગંગાની હૃદય-ઉર્મિ એટલે ફૂલવાડી

પુત્રી-વિયોગથી શોકસંતપ્ત પિતાની વેદનાનું કાવ્ય-ચહું

તને  દીકરી!  આંહી  એવું  બધું  તે  હતું  દુઃખ  શું
જવું  જ  પડ્યું  કે   વછોડી  ભર્યું   ભાદર્યુ  આ ઘર?
ન  મેં, જનનીએ  ન, અન્ય  સ્વજનેય   ઉંચે સ્વરે
ન   વેણ   કહ્યું  ચોટ   અંતર   લગાડી  જાયે   અશું

હૂંફાળ    ફરતો   રહ્યો    જનની-હસ્ત   તારે   શિરે,
રહ્યો  વહી  વહાલ-સ્ત્રોત  મુજ    નિત્ય  તારા  પ્રતિ
વળી  ઉભય   બંધુની    ભગિની  લાડકી  તું   અતિ
તું   એકસરખી  હતી    પ્રિય   બધે    ઘરે   બાહિરે.

તું  આંહીં  નહિ  તોય  ટેવ-બળથી  તને  નામથી
પુકારી ઊઠું  ને  જઉં  પડી     બીજી  ક્ષણે  છોભીલો
ફરી   થઉં  સભાન  શીઘ્ર તું-અભાવથી, હું   ઢીલો
પડું, ઉર   ડૂમો   છૂટો મૂકી, ઝરી    રહું  આંખથી!

ચહું, ઝરી   ઝરી    ન    થાય ઉર મારું  ખલીખમ
રહે   ઝરણ-સિકત  તારી સ્મૃતિ  નિત્ય   લીલીછમ!

-દેવજી મોઢા(૧૯૧૩-૧૯૮૭)

ઓગસ્ટ 7, 2008 Posted by | મને ગમતી કવિતા | 5 ટિપ્પણીઓ

   

%d bloggers like this: