પ્યાલી ઉઠાવું છું
કોઈની ઈતેજારી છે, નયન પથમાં બિછાવું છું,
હું મુજ પાંપણની ઉપર ખૂનનાં મોતી સજાવું છું.
હજારો આફતો ડૂબી જશે ગભરા નહિ, અય દિલ,
હું એકએક અશ્રુની પાછળ સમંદર લઈને આવું છું.
એ નવજીવનની મુજને લેશ પણ પરવા નથી મૃત્યુ,
ખબર છે, ઠોકરો મારી નવી દુનિયા વસાવું છું.
હું મુંઝાઉં છું, મુજને ડૂબવા દેતી નથી કિસ્મત!
ઘણીએ કોશિશોથી નાવ તોફાનોમાં લાવું છું.
ઉઠાવું શાને તુજ અહેસાન,ઓ તકદીર, આજે તું,
હું મુજ હસ્તીને જો, મારા જ હાથોએ મિટાવું છું.
મને જોતાં સુરાલયમાં ઘટા કાળી ચડી આવી,
ખુદાનું નામ લે ‘યાવર’ હવે પ્યાલી ઉઠાવું છું.
-યાવર
4 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on એ એવીતો વિફરી….… HARDIK RANA on કઈ જાણવા જેવું..કઈ શિખવા … geo counter
વિશ્વદીપ બારડ
વિશ્વદિપભાઇ,
સરસ ગઝલ!્બ્ધા શે’ર સારા છે.મને આ વધાર ગમ્યો
એ નવજીવનની મુજને લેશ પણ પરવા નથી મૃત્યુ,
ખબર છે, ઠોકરો મારી નવી દુનિયા વસાવું છું.
સપના
સરસ ગઝલ
હું એક તણખલું છું,
અને મારામાં તણખો આવી પડયો છે
અને સામેથી ગતિભેર ,
પૂર જોશમાં પ્રભાતનો …
મારા શરણે મારી પાંસે આવ ,
બેસ તારી મહેફિલની આ પ્યાલી
હવે છલોછલ થવામાં છે
ઉઠાવું શાને તુજ અહેસાન,ઓ તકદીર, આજે તું,
હું મુજ હસ્તીને જો, મારા જ હાથોએ મિટાવું છું.
મને જોતાં સુરાલયમાં ઘટા કાળી ચડી આવી,
ખુદાનું નામ લે ‘યાવર’ હવે પ્યાલી ઉઠાવું છું.
Koina dilni vaat, Kadach ganana dilni vaat hashe
very nice gazal