આદિલ કયાં ગયાં છે!
ગઝલ સમ્રાટ આદિલ સાહેબે ૨૦૦૨માં મારી પા,પા પગલી ભરતી.”કાવ્ય સુંદરીની સાથે સાથે ” પ્રથમ કાવ્ય સંગ્રહમાં હસ્તા મોં એ પ્રસ્તાવના લખી સાથો સાથ હ્યુસ્ટન પધારી એજ કાવ્ય સંગહનું વિમોચન કર્યું..એનો અનહદ આનંદ અને આભાર અને ઋણ વ્યક્ત કરવા મારે પાસે કોઇ શબ્દ..’ગુજરાતી કોષમાંથી મળ્યો નહતો.. અને આજે એમનો નક્ષર દેહ વિલીન થયો ,માનવ સહજ આઘાત લાગ્યો! પણ એ તો..ક્યાં ગયાં છે? આ કાવ્ય સુંદરીમાં, સાહિત્ય જગતમાં જીવતા રહ્યાં છે…કવિ કદી મરતા નથી!!
દિલ મહીં વસવાટ જેનો, એવા આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
ગઝલમાં ગુંજતા, ગીતોમાં ગુન-ગુનાતા..આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
હૈયામાં વસ્યા છે, સૌની જીભે વસ્યા છે..આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
શરીરનો શોક શું? મૃત્યુંનો ભાર શું?
આતમને અજવાળતા,ગુર્જરીને ગુંજાવતા..આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
રેતમાં રમતા નગરમાં આજ પણ આળોટતા.. આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
કવિ માત્ર જન્મે છે, કદી એ મરતો નથી.. આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
ગઝલ-સમ્રાટ એ,સૂર્ય સમા દિપી રહેશે..આદિલ ક્યાં ગયાં છે!
1 ટીકા »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
વિશ્વદીપ બારડ on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! geo counter
अब तेरी याद से वहेशत नही होती मुज़को..
ज़ख़्म खुलते है अब आज़ियत नही होती मुज़को..
अब कोई आए चला जाए मैं खुश रहेता हुं …
अब किसी शख़्स की आदत नही होती मुज़को…
ऐसा बदला हुं तेरे शहर का पानी पी कर …
जुठ बोलुं तो निदामत नही होती मुज़को…
है अमानत में क़ायनात, सो किसीकी खातिर
कोई मरता है तो हैरत नही होती मुज़को…
ईतना मशरुफ़ रहेता हुं जीने की हवस में ऐ दोस्त …
सांस लेने की भी फ़ुरसत नही होती मुज़को …