આખરી ચીસ !!

શિલા જ્યારે હોસ્પિટલમાં છેલ્લા શ્વાસ લઈ રહી હતી ત્યારે તેણીના છેલ્લા શબ્દોઃ

” મનીષ, મારા હૈયાનો ટુકડો તારી પાસે છોડી જાવ છું. આપણી દીકરી ટીનાનું તું ધ્યાન….”

વાક્ય પુરું થાય એ પહેલાંજ આખરી શ્વાસ લઈ પોતાના માર્ગે મને એકલો અધુરો, સાથે એક સ્વપ્ન પાછળ છોડી જતી રહી. ટીના માત્ર એક વર્ષનીજ હતી, “મા…મ”શબ્દ બોલવાની શરુઆત હતી. એક ડ્ર્ન્ક ડ્રાવરે મારી અર્ધાંગીનીની જિંદગી છીનવી લીધી.શિકાગોની ઠંડીથી કંટાળી, ટેક્ષાસ મુવ થયા અને માત્ર છ મહિનામાંજ વેદનાભારી ઘટના બની ગઈ..

ટીના,એજ મારું લક્ષ, શિલાના અધુરા સ્વપ્નને સાકાર કરવાનું. ટીના આજ નવ વર્ષની થઈ ગઈ.એક માઁ ની પણ ફરજ મારે બજાવવાની. ટીનાને ડૉનટ્સ અને સ્વીટ ખાવાનો બહુંજ શોખ અને મેં કદી કોઈ વસ્તુંમાં ના નથી કહી, શરીર થોડું હેવી થઈ ગયેલ એથી હું લાડકોડમાં “મોટી” કહેતો. હા એ ભણવામાં બહુંજ હોશિયાર હતી..ત્રીજા ગ્રેડમાં હતી પણ દરેક સબ્જેકટમાં “ઍ” આવતાં એનો મને આનંદ હતો. બપોરે સ્કુલ પુરી થતાં સ્કુલબસમાંથી ઉતરી એ બેબી સિટરને ત્યાં ત્રણ કલાક રહેતી હું છવાગે ટીનાને પીક-અપ કરી ઘેર લાવતો..મને રસોઈમાં હેલ્પ કરતી.અને સુતા પહેલા હોમવર્ક કરી અમારા ફેમિલી ડોગ ‘મીત” સાથે અમો બન્ને મસ્તી કરતાં.એ અમારો ફેમિલી મેમ્બર બની ગયો હતો. માત્ર અમારા ત્રણ જણાંની દુનિયા,વિશાળ બ્રહ્માંડ સમી હતી.બહુંજ આનંદથી રહેતા હતાં.

શિલાના ઘણાંજ ગુણ ટીનામાં હતી બહુંજ ચાલાક અને હોશિંયાર હતી.એક વખત કઈ પણ શિખવાડું , તેણીને યાદ રહી જાતું. દરવર્ષે સ્કુલમાંથી રમત-ગમત થી માંડી એકેડેમિક સ્કિલમાં એવૉર્ડસ લઈ આવે.

“ડેડ, મારે ડાયેટ કરવું છે”. ‘કેમ…? ડેડ તમેજ મને મોટી કહો છો અને સ્કુલમાં મારી બહેનપણીઓ..ચબી..ટીના કહી મશ્કરી કરે છે. તો પછી આજથી ડોનટ્સ,સ્વીટ ઘરમાં લાવવાના બંધ..ઘરના બજેટમાં ખર્ચ ઓછો. ‘ડેડી…’.

આવી મીઠી વાતો કરે છતાં મારી લાડકીની સ્વીટ બંધ નથી થઈ.. થોડી મજાક-મસ્તી અમારા વચ્ચે ચાલતી.

“ડેડી, હું હવે મોટી થઈ ગઈ, કાલથી હું હવે મારી રૂમમાં સુઈશ.””
“ઑકે…” પણ મને ખબર છે કે અર્ધ રાત્રીએ… “Dad, I can not sleep. can I sleep in you room? ((પપ્પા, મને ઊંઘ નથી આવતી, તમારા રુમમાં સુઈ શકું? જેવો માથે હાથ ફેરવું તુરત ઘસ-ઘસાટ સુઈ જાય…અને હું પણ નસીબદાર ડેડ, તુરત મારી નાની-પરીના પ્રેમ-આલિંગનમા નિદ્રાદેવીને આધિન થઈ જાવ.આજ અમારો નાનો સુખી સંસાર! ઘરની વાડીના ફૂલના વખાણ કોણ કરે? ઘરનો માલિક…હા મારી લાડકવાય દીકરી છેજ એવી..મને કોઈ પણ જાતની ઉણપ લાગવા દેતી નથી. એક બે વખત મને મજાકમાં કહ્યું ..

.’.ડેડ તમે બીજા મેરેજ કરીલો ને…મને સારી મમ્મી પણ મળી જાય……હું પણ એને કહેતો મમ્મી જો સારી ના નિકળી તો? અને તને કોઈ નારાજ કરે તો મારો તો ભવ બગડી જાય.તારી આંખમાં મારે દુઃખના આંસુ નથી જોવા..મોટી..”.

શુક્રવારની સાંજ હતી, શુક્રવારે ડીનરમાં”પીઝા”,સલાડ અને ગાર્લિક બ્રેડ જમતા હતાં ,સાથે સાથે ટીવી પણ નિહાળી રહ્યા હતાં. ઈમરજન્સી સમાચાર આવ્યા..”Warning:Heavy storm and tornedo in Harris county..Becareful…stay in side your house or find shelter near you”.( ચેતવણીઃ હરીસ કાઉન્ટી એરિયામાં ભારે તુફાન સાથે વર્ષાદની આગાહી…ઘરમાં રહેજો અથવા કોઈ નજીકના એરિયા આસરો મળે ત્યાં જતાં રહો).
જલ્દી જલ્દી ડીનર પતાવી મેં અને ટીનાએ મીણબતી. ટૉર્ચલાઈટ,વિગેરે શોધી લીધા. ટીનાને પણ ખબર છે કે ટૉરનેડો હીટ થાય તો ઘરમાં બાથરુમ અથવા ઘરના ક્લોઝેટમાં જતું રહેવાનું( જે સેઈફ ગણી શકાય)..

અડ્ધી કલાકમાં જોર શોરથી પવન ફૂંકાવા લાગ્યો, ટીના મારી સાથે સોફામાં બેઠી હતી..મેં કહ્યું બેટી, લાગે છે કે ટૉરનેડો આપણાં એરિયા હીટ થાય. પવનની સ્પીડ બહુંજ છે જાણે…હું વાક્ય પુરું કરું પહેલાં બહાર મોટો ધડાકો થયો જાણેકે વિજળી અમારા યાર્ડમાં પડી!

ડેડ…કહી ટીના મને બાઝી પડી..અમો બન્ને બાથરૂમમાં આસરો લેવા જતાં હતાં અને ટીનાને યાદ આવી ગયું, બોલી

” ડેડ.. મીત!! ક્યાં છે ઘરમાં નથી લાગતો….બહાર યાર્ડમાં લાગેછે…હું લઈ આવું.. એ બીકમાંને બીકમાં મરી જશે!! હું ના પાડૂં એ પહેલા બેકયાર્ડનું ડૉર ખોલી..બેકયાર્ડમાં ગઈ..ટોરનેડો અમારા બેકયાર્ડમાંથી પસાર થઈ રહ્યો હોય એવો ભાસ થયો. એની સ્પીડ ૧૫૦ માઈલ પર અવર્સની હોય જાણે કોઈ ફૂલ-સ્પીડમાં હેવી ટ્રેઈન પસાર થઈ રહી હોય !…..મેં ટીનાની જોસમાં ચીસ સાંભળી..”.ડેડ!”

પવનની એટલી સ્પીડ હતી કે હું બંધ થય ગયેલું બારણું ખુલ્લી ના શક્યો…મીત અમારો ડૉગ ગભરાયને બેડ નીચે જઈ સંતાય ગયેલો હતો..પાચ મિનિટમાં પવન થંભી ગયો હું બહાર દોડ્યો…ટીના….ટીના…કોણ સાંભળે…..????…પવનની સ્પીડના ઝપાટામાં સપાડયેલી મારી લાડકી…રોડ પર ફેંકાઈ ગઈ હતી!!!આજ એકલો અટુલો માત્ર ઘરમાં”ટીના…ટીના”ના પડઘા અને હું. જ્યારે જ્યારે ઝડપથી પવન ફૂંકાય છે ત્યારે ત્યારે..એક નાના બાળકની જેમ ગભરાય જાવ છું..જાણે ડેવીલ વીન્ડ મને પણ ભરખવા આવી ગયો છે!!!

આપનો પ્રતિભાવ આપશોજી.

વિશ્વદીપ બારડ, યુ.એસ,એ.

એ એવીતો વિફરી….

‘પૂર્વી, આ વ્યક્તિને સાણસામાં લેવો હોય તો એણે કરેલી કાયદાલક્ષી ભુલો તું શોધી કાઢ પછી જો મારી કમાલ, આ નકટી નટવરને  હું  જેલભેગી ના કરી દઉ તો મારું નામ લૉયર દામિની નહી.’

વિફરેલી પૂર્વીને આવીજ લેડી લૉયરજ જોઈતી હતી પૂર્વીને નટવર સાથે પૂરેપુરો બદલો લઈ બરબાદ કરી ધુળ ચાટતો કરવા જે પણ કાવાદાવા કરી શકાય તે કરવા તૈયાર હતી અને 20 વર્ષના લગ્ન જીવનમાં નટવરે ભુતકાળમાં   અમેરિકન કાયદા-કાનુનમાં કરેલા છબરડા બહાર લાવી જેલભેગો કરી દેવો. જિંદગીમાં ફરી “ડિવૉર્સ” શબ્દનું નામ ના લે.’

હું, પૂર્વી અને નટવરને વર્ષોથી જાણું છું બન્ને મારા દૂરના સગા અને નજીના દોસ્ત જેવા હતાં.

નટવરના પહેલા ડિવૉર્સ લગ્ન જીવનના 10 વર્ષ બાદ રચના સાથે થયાં.નટવર એક સારો કાબેલિયત બીઝનેસ-મેન હતો અને તેને બે કન્વિનયન્ટ સ્ટૉર્સ અને એક મોટેલ હતી.ત્રણ ઘર ભાડે આપેલ. લક્ષ્મીદેવી એની પર પ્રસન્ન હતી. રચનાને ડિવોર્સ આપતી વખતે પૈસાની એવી હેરાફેરા કરી કે રચનાને ડિવૉર્સબાદ ખાસ મિલકત મળી નહી. ચિકાગોમાં રહેતા ગુજરાતીઓ  નટવરને ઉસ્તાદો કે ઉસ્તાદ અને  કંજુસ તરીકે ઓળખે રચના સાથે ડિવૉર્સબાદ અમદાવાદ જઈ એનાથી 12 વર્ષ નાની પૂર્વી સાથે લગ્ન કર્યા.પૂર્વી ઘરમાં છ ભાઈ-બહેનોમાં વચલી અને ખાસ ભણેલી નહી તેમજ દેખાવે શ્યામ.હજું સુધી કોઈ જગ્યાએ તેનો મેળ પડતો નહોતો.નટવરમો મિત્ર ઘનશ્યામ પૂર્વીનો બનેવી થાય અને તેને લાકડે-માંકડુ વળગાડી દીધું. ઘનશ્યામ એટલો ચાલાક અને વાક છટામાં એવો હોશિયારકે ફ્રીઝમા પડેલ લેફ્ટ-ઓવર ફૂડ માઈક્રો ઑવનમાં ગરમ કરીને પિરસે કે ખાનાર ફુડ ફ્રેશ લાગે કે આંગળ ચાટ્તા રહી જાય.. પૂર્વીને સમજાવી કે તારી ઉંમર થતી જાય છે તેમજ તારું કોઈ જગ્યાએ ઠેકાણું પડતું નથી તો આ બીજવર નટવર એમ.બી.એ સુધી ભણેલો ગણેલો અને સુખ-સંપંતી બન્ને એની પાસે છે ,તારું જીવન ઘન્ય બની જશે, નટવરને કહ્યું કે મારી શાળી પૂર્વી દેખાવે ભલે શ્યામ છે પણ સંસ્કારમાં કોઈ એની તુલ્યે  ના આવે. નટવર બે વીક માટેજ ભારત આવેલ.તેની પાસે બહું સમય નહોંતો. એના મા-બાપ  તેણા ડિવૉર્સથી ખુશ નહોતા એટલે ફરી લગ્ન કરવામાં કોઈ જાતની મદદ ના કરી.ઘનશ્યામની મીઠી મધુરી વાતો કામઘેનું જેવું કામ કરી ગઈ.તેના મિત્રે કરેલ ભલામણ મુજબ ટૂંક સમયમાં એના લગ્ન પૂર્વી સાથે થઈ ગયાં. નટવરે ફિયાન્સે વીઝા ના બેઈઝ પર જલ્દી અમેરિકા બોલાવી લીધી.

નટવરે પૂર્વીને ઈગ્લીશના  કલાસ કરાવ્યા તેમજ પોતાના બીઝનેસમાં પણ સાથે રાખી બેઝનેસની બધી ટ્રીક સમજાવી.પૂર્વી ભલે બહું ભણેલી નહી પણ ચપળ અને ચાલાકતો હતીજ. નટવર ટેક્ષ તેમજ અન્ય કાયદા કાનુનની લુપહોલ સારી રીતે જાણતો હતો. એથી મોટાભાગનો બીઝનેસ હવે પૂર્વીના નામે કરતો. મીના મને મીરા બન્ને જોડીયા બાળકીના જન્મબાદ ત્રણજ મહિનામાં બન્ને છોકારીઓને બેબી-સીટીંગમાં મુકી પૂર્વીએ બિઝનેસ પર જવાનું નક્કી કર્યું,એ પણ નટવર જેવીજ કંજુસ-કાકડી હતી.હસબન્ડ-વાઈફ બન્ને કંજુસ તો ખરા પણ પાગલ પણ એટલાંજ.વીકએન્ડમાં રસોઈ વધારે કરી ફ્રીઝમાં મુકી રાખે જેથી દરરોજ રસોઈ ના કરવી પડે.ઘણીવાર તો પૂર્વી અને નટવર રાત્રે 9 વાગ્યા પછી ઘેર આવે. એટલે માઈક્રો-ઓવનમાં રોટલી-શાક ગરમ કરી ખાઈ લે,બેબી-સિટરને ઘરમાં એક રૂમ આપેલ તેથી તે ઘેરજ રહેતી. એ પણ નવી નવી ઈન્ડિયાથી આવી હતી તેથી પૂર્વી તેને મહિને ઓછામો ઓછો પગાર આપી વધારે કામ લેતી. બાળકોનું ધ્યાન, ઘરકામ અને વિગેરે કરવાનું એ રાત્રે બન્ને આવે પછીજ સુવા જવાનું બિચારી બેબી-સિટર કમળામાસીની પણ મજબુરી હતી.ઈન્ડિયાથી મોટી ઉંમરે  નવા નવા

આવ્યા હોય અને ઈગ્લીશ પણ સારું ના હોય એથી કોઈ સારી જોબ ના મળે. જેથી જે આવક થાય એનાથે રોડવે છુટકોજ  નહોતો. બપોરે લન્ચમાં પણ કમળામાસીને બ્રેડ પર ચટણી લગાવી ખાઈ લેવાનું.ખાવા-પિવામાં પૂર્વી બહુંજ કંજુસ..કમળમાસીને ઘરમાં આવતા ફ્રુટ્સ, દૂધ કે ચીઝ નહી ખાવાના,સવારના બ્રેક-ફાસ્ટમાં માત્ર ટોસ્ટ અને ચા સિવાઈ કશું નહી.. કમળમાસી મનોમન પૂર્વીને હિટલર કહેતા. હિન્દુ શાસ્ત્રમાં ખાવા-પિવાનું પૂણ્યનું કેટલું મહત્વ આંક્યુ છે અને આ પૂર્વી કોઈ સહરા રણમાં જન્મી હોય એવી લાગે છે કે જ્યાં પાણીનું ટેપું પણ મફત નથી મળતુ..કમળમાશી મનોમન દુંખી થતા પણ મજબુરી માનવીની મોટામાં મોટી નબળાઈ છે.

પહેલેથીજ કમળામાસીને કહી રાખેલ કે.મારી બન્ને છોકરીઓને સમયસર બેબી-ફૂડ તેમજ દૂધ અને સમય થાય એટલે સુવડાવી દેવાના અને એ સુઈ જાય ત્યારે તમારે ઘરમાં બાથરૂમ તેમજ સાખસુફી-વેક્યુમ   અને લોન્ડ્રી વિગેરે પતાવી દેવાના ..લન્ચમાં બ્રેડ,ચટણી સાથે કોર્ન-ચીપ્સ ખાઈ લેવાનું.અમો સાંજે મોડા આવીએ તો બાળકોને આઠ વાગે સુવડાવીને પછી રેફ્રીજરેટરમાં જે વધેલું પડ્યું હોય તે ખાઈ લેવાનું..

નટવર ભણલો પણ ગણેલો નહી..વ્હવારમાં કાચો કચુંબર જેવો.કોઈ સાથે લાંબો કાયમી સંબંધ રાખી શકે નહી. કોઈ એનો કાયમી મિત્ર બની ના શકે.એનો કોઈ સાચો મિત્ર હોય તો પૈસો. ડોલર્સ અને એ એકબીજા બન્ને, એકબીજાની  આગળ-પાછળ દોડ્યા કરે!

જ્યારથી શીલા તેના જીવનમાં પ્રવેશી ત્યારથી પૂર્વી સાથે ઉકળતા પાણી જેવા સંબંધ થવા લાગ્યા..પૂર્વીએ પૈસા આપી એક વ્યક્તિને “નટવર”ની કોઈ પણ એકટીવીટી નિહાળી જાણ કરવા હાયર કરેલ..નટવટ ઘેર આવે અને સુઈ જાય બાદ  એના સેલફોન પર થયેલા-આવેલા ફોનની નોંધ રાખે.. હાઈસ્કુલ સુધી ભણેલી સ્ત્રીમાં

આવી ચપળતા-સાવચેતી હતી પણ પતિને આડેરસ્તેથી સરળતા અને પ્રેમથી સીધે રસ્તે લાવવાની આવડત તેમાં નહોતી..બસ નટવરને  હવે

કોઈ પણ રીતે મુશ્કેલીમાં મુકી કડકમાં કડક પાઠ શિખવવાની ધુન લાગી હતી. નટવરની નબળાઈ પૂર્વીની સબળ સીડી બની ગઈ.

કોર્ટમાં કેસ આગળ વધે તે પહેલા પૂર્વીના લેડી-લોયર દામિનીએ કહેલા એવીડન્સ ભેગા કરી પોતાનો કેસ મજબુત બનાવવાની પેરવીમાં પડી હતી..

મીડ-નાઈટે નટવરની ઘેર પૉલીસ આવી..નટવરે નાઈટ-ગ્રાઉન પેરી સફાળો જાગી ડોર ખોલ્યું. પૂર્વી રડતી રડતી બેડરૂમમાંથી બહાર આવી. ‘I called you sir, he is my husband and he force me in the bed and rape me. before he rap me he beat me hard , look at my face.( સર, મેં જ તમન ફોન કરેલ,આ મારો પતિ છે જેમણે બળજબરી્થી  મને મારી અને મારી ઈચ્છા વિરુધ બળાત્કાર કરેલ છે)..નટવર એકદમ બાઘાજેઓ થઈ ગયો..કઈ પણ બોલે તે પહેલાંજ,પોલીસે એને હાથકડી પહેરાવી દીધી. પૂર્વીનું કાવતરું સફળ થયું. એને બદઈરાદો સફળ થયો.

નટવર ઘેર આવે પહેલા એ ઘરમાં  પડી ગયેલ અને થોડું વાગેલ ત્યારેજ વિચાર કરેલ કે આજનો દિવસ મારા માટે શુભ -દિવસ છે પડ્યાના મારનો લાભ લઈશ એજ રાત્રે નટવટ સાથે બેડમાં સાથે સુતા, થોડી મીઠી મીઠી વાતો કરી ગુડ-ટાઈમ કર્યો..નટવર સુઈ ગયો એટલે તુરતજ પોલીસને ફોન કરી દીધો. બીજે દિવસે પૂર્વીની ડોકટરી તપાસ થઈ ડોકટરી કીધુ કે એની મુઢમારની ઈજા થઈ છે..બસ નટવરની વિરુદ્ધ માર-માર્યાનો તેમજ પત્નીની ઈચ્છા વિરુધ્ધ સેક્સ કર્યાનો કેસ ડાખલ થઈ ગયો..નટવરના ભાઈએ બૉન્ડ આપી નટવરને છોડાવ્યો..

નટવર હવે જુદો રહેવા લાગ્યો. એક દિવસ પોતાની દીકરી મીનાનો ફોન નટવર પર આવ્યો..’ડેડી મારે તમને મળવું છે તમે મને સ્કુલે મળવા આવશો? મારી તમારું થોડું કામ છે. ‘ ‘સ્યોર.તારી સ્કુલે 3.00વાગે પુરી થાય છે ત્યાર બાદ હું તને તને મળીશ.’

3.00 વાગે નટવર સ્કુલે પહોંચી ગયો..નટવર મીના પાસે ગયો એ પહેલાંજ પોલીસ ત્યાં આવી પહોંચી. ,Mr. Natvar , hands up. you are arrested for kidnapping this girl(Meena).(મિસ્ટર નટવર, મીનાને ભગાડી લઈ જવાના જુલ્મામાં તમને પકડવામાં આવે છે)..

સંપૂર્ણ કાવત્રું પૂર્વીએ ઘડ્યું હતું..અણસમજ મીનાને કીધુ કે તું તારા ડેડીને સ્કુલે બોલાવ ,જો આપણ સૌને સારી રીતે રાખતા નથી  અને બહુંજ ખરાબ રસ્તે ચડી ગયા છે એથી પોલીસ એને સમજાવશે..બસ મીના માની ગઈ..પૂર્વીએ પોલીસને ફોન કરી કહી દીધું કે મારી છોકરીને આજ સ્કુલેથી  મારો પતિ કીડ-નેપ કરી લઈ જવાનો છે એવા સમાચાર મને મળેલ છે મને મદદ કરો..બસ કૌભાંડ સફળ બન્યું,

પૂર્વીને લોયરને નટવરની વિરુદ્ધ એક પછી એક એવીડન્સ મળવા લાગ્યા..કોર્ટ્મા કેસ રજુ થયો..લોયર દામિની દલીલ રજુ કરી.. મીસ્ટર નટવર એક નંબંરનો ગુંડો,દગાબાજ અને ઘણાં ક્રાઈમમાં સંડોવાયેલો છે..જેવાકે એમણે જ્યારે ઈન્ડિયાથી પૂર્વીના ભાઈ-બહેનોને સ્પૉન્સર કર્યા ત્યારે ખોટી-આવક ખોટા બચત..ઈન્કમ ટેકસના  ખોટા ફોમ્સ રજૂ કર્યા આ રહ્યા તેમના પુરાવા, તેમજ પૂર્વીને નામે આવેલ 10,000 ડૉલર્સનો ચેક નટવરે પોતે સહી કરી કેશ કરાવેલ છે તેનો પુરાવો. આ ઉપરાત એમણે ઘણાં ઘણાં ફ્રોડ કરેલ છે..સરકારને છેતરી છે સાથો સાથ પત્નિ અને બાળકો ઉપર પણ જુલ્મો કર્યાના એવિડન્સ આપની સમક્ષા રજુ કરેલ છે..આ વ્યક્તિ પર કોઈપણ રીતે ભરોસો કરી શકાય તેમજ નથી ,આમને કડકમા કડક સજા ફટકાવરી જોઈએ અને સમગ્ર મિલકત અને બાળકોની સંપૂર્ણ જવાબદારી  નિભાવી શકે એવી વ્યકતિ હોય તો મીસ પૂર્વી છે.

‘પૂર્વી, તું જે કરે છે તે ખરેખર યોગ્ય નથી તારે માત્ર નટવર સાથે છૂટાછેડા લઈ છુટકારોજ જોઈતો હતો અને મિલકત તેમજ છોકરાને તારે જોઈતા હોય તો આટલું હળાહળ ઝેર ઓકવાની કેમ જરુર પડી? હિન્દુ સ્ત્રી પતિને પરમેશ્વર ગણે છે તેમા તું ના માનતી હોય તો પણ આપણાં મા-બાપના સંસ્કાર આવું કારમું કૃત્ય કરતાં જરુર આટકાવે..ઈશ્વર પણ આવું ખોટું કૃત્ય કરવામાં રાજી નહી હોય કઈતો શરમ રાખ.. તારાજ ભાઈ-બહેનોને સ્પૉન્સર કર્યા ,તેમને અહીં બોલાવી નોકારી ધંધે લગાડ્યા અને એ સૌ સુખી થયા હોય તો નટવરની મહેરબાની થયાં છે.કંઈકતો માનવતા રાખ! તે વખતે સ્પોન્સરના ફૉર્મ્સ ભર્યા તે વખત તને પણ ખબર હતી કે છ ભાઈ-ભાડુંઓને સ્પૉન્સર કરવા થોડી માહિતી ખોટી ભરેલ છતાં તે વખતે તારો સ્વાર્થ હતો એથી તે કશું કીધેલ નહી તેમજ તેજ નટવરને તારા 10,000 ડોલર્સનાચેક પર એની સહી કરી ચેક વટાવવાનું કહેલ અને હવે એજ એવિડન્સ એની વિરુદ્ધ લાવી ખુશ થાય છે. તારાજ બાળકોને હથિયાર બનાવી  નટવરને ખોટા કિડનેપનો આરોપ લગાવવી દેધો ,આવું  કોઈ ભારતિય સ્ત્રી ના કરી શકે..મેં પૂર્વીને બહુંજ સમજાવી પણ વિફરેલી વાઘણ અને નાગણ પોતાના પંજામાં આવેલ શિકાર કોઈપણ ભોગે  ખતમ કર્યા પછી ઝંપે! મને પણ કહી દીધું કે તમો મારી વ્યક્તિગત બાબતમાં ના પડો તો વધારે સારું.

સમગ્ર શિકાગો શહેરના ગુજરાતી સમાજમાં નટવર-પૂર્વીનો કેસ મશહુર થઈ ગયો.

કોર્ટમાં બધા એવિડન્સ નટવરની વિરુધ્ધ સાબિત થયાં.પુર્વી અને તેણીની લોયર બહુંજ ખુશ હતાં.

‘મીસ પૂર્વી તમને ખબર છે કે મિલયન્સ ડોલર્સની પ્રોપરટી, બેંકમાં પડેલ લાખો ડોલર્સની માલકણ તમેજ બનશો.’ ‘.હા..આ સૌ આપના પ્રતાપે બન્યું છે હું પણ તમને ઘણીજ ખુશ કરીશ.

ન્યાયધીશે કેશનો ફેશલો અને નટવરને આકરી સજા ફટકારવાનો નિર્યણ આજે શુક્રવારને બદલે સોમવાર  માટે મુલત્વી રાખ્યો, લોયનેને ખબર હતી કે નટવરને ઓછામાં ઓછી 20 વર્ષની જેલ તેમજ 10,000 ડોલર્સ ફાઈનની થશેજ.

પૂર્વી અને લૉયર દામિની બન્ને બહુંજ ખુશ હતાં,કોર્ટમાંથી જતાં જતાં નટવર પર એક એવી તીર્છી નજરથી જોયું.એ નઝરમાં નફરત ,બદલો ઈર્ષાના ઝેર સિવાઈ ક્શું નહોતું,

નટવર અંતે હાર્યો..મિલકત ગુમાવવાનો અફસોસ ઑછો હતો..એને ખબર હતી મિલકત અને પૈસો એની આવડતથી ફરી મેળવી શકશે પણ જેલની સજા અને સમાજમાં આટલી બદનામી , પૂર્વી આટલી હદ સુધી પહોચી શકશે તેનો સ્વપ્ને પણ ખ્યાલ નહોતો. 20 વર્ષની આકરી સજા…હું એકનું એક મારા મા-બાપનું સંતાન અને ભારતથી માંડી શિકાગો જેવા શહેરમાં બદનામીની ગભરાયેલ,ચિંતીત નટવર પૂર્વી સામે આંખ મેળવી ના શક્યો..

શનિવારે પૂર્વીએ પોતાના આલિશાન મકાનમાં કોર્ટમાં મળનાર વિજયની પાર્ટીનું  આયોજન કરેલ, ઘરમાં 100થી વધારે મિત્રો આવેલ, મોઘામાં મોઘું ,ગ્રીન, ગોલ્ડ વ્હીસ્કી, સ્કૉચ, વાઈનની સૌ મજા માણી રહ્યા હતાં અને ડીનર પણ બહારથી કેટરીગ કરેલ. સુખમાં સૌ હાજર, સુખમાં દુશ્મન પણ દોસ્ત બની  એના જલશાના ક્રુઝની પાર્ટીમાં નાચતા કુદતા આનંદના હિલોળે હિંચકતા હતાં

મ્યુઝીક, ડાન્સ અને સૌ પાર્ટીનો આનંદ માણી રહ્યા હતાં..

નશામાં ચકચુર એવી પૂર્વી પાસે તેણીની ખાસ બહેનપણી મિતા આવીને કહ્યું, “પૂર્વી મેં હમણાંજ  સાંભળ્યું કે નટવરે સ્યુસાઈડ(આપઘાત) કર્યો… હે..શું કીધું ?..ફરી કેતો…

 

આપનો અમૂલ્ય પ્રતિભાવ આપવા વિનંતી

દોસ્તની દોસ્તી….!

અત્યારે સુવાના સમયે? રાત્રીના ૧૧ દસ વાગ્યા ,અત્યારે કોનો ફોન છે?
‘નિલમ પ્લીઝ ફોન ઉપાડને.’.હલો ?
‘નિકુંજ છે?’
‘ હા પણ આપ કોણ?’
‘હું ઈન્ડિયાથી એનો મિત્ર,રીતેશ.’
‘ઓહ! રીતેશભાઈ.’
‘ હું નિલમ…
‘ભાભી કેમ છો?’
‘ બસ મજામાં…’
રીતેશનો અવાજ એકદમ ઢીલો હતો અને માંડ માંડ બોલી શકતો હતો..
‘હું નિકુંજને આપું છું.’.
‘તમારા જીગરી દોસ્ત રીતેશભાઈ છે.’
‘હાય રીતેશ,ઘણાં સમય બાદ અમને યાદ કર્યા.હવે તારી તબિયત કેમ છે? ડાયાબેટિક કન્ટ્રોલમાં છે ને?
‘ના દોસ્ત…બન્ને કિડ્ની કામ નથી કરતી..ડાયલેટશન પર જીવી રહ્યો છું..કોઈ કિડની ડૉનર હજું મળ્યું નથી.’
‘જાણી ઘણુંજ દુઃખ થયું દોસ્ત..હું કોઈ પણ રીતે તને મદદરૂપ થઈ શકું?

રીતેશની ઉંમર માત્ર ૩૮ વર્ષની અને આટલી નાની ઉંમરે બન્ને કિડની કામ નથી કરતી,ડાયલેટશન પર જીવવાનું, બેંકમાં સર્વિસ,જોબ સારી હતી પણ કથળતી જતી બિમારીને લીધે જોબ પર પણ હવે જઈ શક્તો નથી. બે બાળકો, ઉંમર ૧૦ અને ૧૨, એની વાઈફ મેનાએક પ્રાઈવેટ કંપનીમાં ડેટા-એન્ટ્રીની જોબ કરે, રીતેશની બહેન મીતાના મકાન ભાડે રાખી રહેતા હતા.પણ જ્યારથી બહેનને ખબર પડી કે રીતેશની વધતી જતી બિમારી અને જોબ પર પણ જઈ નથી શક્તો,તો ૨૦૦૦ રુપિયાનું ભાડું ક્યાંથી ભરી શકશે? અને રીતેશને કઈક થઈ જશે તો મેનાભાભી મારું ઘર પચાવી પાડશે. એ ચિંતા બહેન-બનેવી બન્નેને કોરી ખાતી હતી.

‘જો મીતા..આ તારા ભાઈને કઈક થઈ ગયું તો આપણે એની વાઈફ અને છોકરાને ઘરમાંથી કાઢતા દમ નિકળી જશે,તું કઈક કર, નહી તો આપણે તો નાહી નાંખવાનું.’
‘હા..પણ અત્યારે હું એમની હાલત બહુંક કફોડી છે.
‘મને…’
‘ના, તું બહું લાગણીશીલ ના બન,ખોટી દયા ખાવાની કોઈ જરૂર નથી,દયામાં ને દયામાં આપણે ઠંડા પાણીએ નાહી નાંખવાનું આપણને પોસાઈ તેમ નથી.’
‘એ વાત સાચી છે..પણ હું કહું એના કરતા તમેજ કહોને.’
‘મને કોઈ વાંધો નથી.’

‘રીતેશભાઈ, અમારે ઘરમાં ઘણી આર્થિક મુશ્કેલી છે અને આ ઘર વેંચી દેવાનુ નક્કી કર્યું છે.અમને તમારી મુશ્કેલીની ખબર છે, તમને ઘર ખાલી કરવા કહેવાનું અમને દુઃખ થાય છે પણ અમારી પણ મજબુરી તમે સમજી શકો છો…’
રીતેશ વચ્ચેજ બોલ્યો.. ‘
પણ અમો આવી હાલતમાં ક્યાં જઈએ? મારે જોબ નથી અને મેનાની આવકમાં માંડ માંડ ગુજારો કરીએ છીએ..બીજે અમારી આવક પ્રમાણે કોઈ પણ ભાડે મકાન ના આપે…’

મીતા વચ્ચે બોલી.રીતેશભાઈ..
‘ભાઈ,તમે ઘણાં વખતથી ભાડું પણ નથી આપ્યું…અમોએ ચલાવી લીધુ.અમારી પણ મજબુરી તમારે સમજવી જોઈએ.’
મીતાનો પતિ કડક થઈ બોલ્યો..’અમોને આ મકાન આવતા મહિને ખાલી જોઈએ…નહીતો…’
રીતેશની વાઈફ મેના બોલી..તમો ચિંતા નહી કરતાં આવતાં મહિને તમારા ઘરનો કબજો આપી દઈશુ..રીતેશ તું કશી દલીલ ન કરીશ. ઉપરવાળો કોઈને કોઈ રસ્તો જરૂર કાઢશે…’

સગી બહેન ભાઈના દુંઃખમાં ભાગીદાર થવાને બદલે મુશ્કેલીની આગમાં તેલ ઉમેર્યું અને તેથીજ રીતેશે અમેરિકા રહેતા તેના નાનપણનો મિત્ર નિકુંજને ફોન કરેલ કે જે પોતાની મુશ્કેલીમાં કઈ કામ આવે…પોતાની સઘળી વાત કરી..નિકુંજ અને નિલમ બન્ને અમેરિકામાં ૨૦ વર્ષથી રહેતા હતાં. બન્નેને સારી જોબ હતી ઉપરાંત નિકુંજ પાર્ટ-ટાઈમમાં રીયલઍસ્ટેટ બ્રોકર તરિકે કામ કરતો જેથી આર્થિક રીતે ઘણોજ સધ્ધર હતો.
‘રીતેશ તું ચિંતા ના કર, અત્યારે તારી તબિયત સાચવ અને હું તને બે દિવસમાંજ ફોન કરું છુ, બધુંજ સારાવાના થઈ જશે.’

નિકુંજ અને અને નિલમે તાત્કાલિક પૈસાની વ્યવસ્થા કરી ૫ લાખનો બે બેડરૂમનો ફ્લેટ અમદાવાદ આશ્રમ રોડ પર ખરીધ્યો અને રીતેશ મેના અને બે બાળકોને રહેવા માટે આસરો થઈ ગયો. આવી દુંખની ભયંકર આંધી સમયે નિકુંજની મદદ નર્કમાં ધકેલાને સ્વર્ગ મળ્યા સમાન હતી.

રીતેશ બહું લાંબુ ખેચી ના શક્યો, થોડા સમયમાંજ આખરી શ્વાસ લઈ નઠારી દુનિયામાંથી વિદાઈ લઈ લીધી. નિકુંજે બન્ને બાળકોની ભણવાની જવાબદારી પણ લીધી.

સમયને સરકતા ક્યાં વાર ? આજકાલ કરતાં ૧૨ વર્ષ વિતી ગયાં. સ્વ.રીતેશના બન્ને છોકરાઓ કોલેજ ગ્રેજ્યુએટ થઈ એક એન્જિનયર અને બીજો બી.કોમ, બન્નેને સારી જોબ મળી ગઈ.આ સઘળું સુખ નિકુંજને આભારી છે. તેઓ હજું પણ નિકુંજે અપાવેલ ફ્લેટમાંજ રહેછે.અમદાવાદ કે જે મેગાસીટી બની ગયું છે અને એના ફલેટની કિંમત વધી ૫૦ લાખ થઈ ગઈ છે.

‘નિકુંજ, ડૉકટરે તને હવે બહું દોડા દોડ કરવાની ના કહી છે. મને પણ તું બહાર જાય છે તો ઘણી ચિંતા રહે છે.’
નિકુંજને ત્રણ મહિના પહેલાજ બાયબાસ સર્જરી કરવી પડી હતી. જોબ પર ઘણાં વખતથી નહોતો જતો.યુ.એસ.ની ઈકોનૉમી અત્યારે ઘણીજ ડાઉન છે. જોબ માર્કેટ પણ અત્યારે ઘણું ડાઉન છે..નિલમને પણ જોબમાંથી લેઈડ ઓફ મળેલ છે. પોતાની પાસે જે સેવિંગ  હતું એ પણ ધીરે ધીરે ઓછું થવા લાગ્યું.

‘નિકુંજ, તમારા સ્વ મિત્ર રિતેશભાઈને આપણે એમની મુશ્કેલીઓમાં રહેવા આસરો આપ્યો, છોકરોને આપણે ભણાવ્યા અને અત્યારે તેઓ ઘણાંજ સુખી છે એ વાતાથી આપણે ઘણાં ખુશ છીએ અને આનંદ પણ છે. પણ અત્યારે આપણી સ્થિતિ ઘણીજ નાજુક છે.  માંડ માંડ આપણું ગુજરાન ચાલે છે. રીતેશભાઈને રહેવા આપેલ આપણાં ફ્લેટની કિંમત અત્યારે ૫૦ લાખ રુપિયા થઈ ગઈ છે અને તેને વેંચી દઈએ તો આપણને અમેરિકન ડોલર્સ પ્રમાણે ૧૦૦,૦૦૦ ડોલર્સ મળે. આ રકમ આપણાં માટે આવી કપરી મુશ્કેલીઓમાં ઘણીજ મદદરૂપ થઈ શકે તેમ છે , પૈસાની  કપરી ઝંઝાવટ માંથી બહાર નિકળી શકીએ તેમ છીએ અને બીજું તેઓ ઘણાંજ સુખી છે.  તેમના છોકરાઓ સારું કમાય છે અને આર્થિક  રીતે અત્યારે ઘણાંજ સધ્ધર છે. ધારેતો આ ઘર ખાલી કરી બીજું ઘર લઈ શકે તેમ છે.’

‘તમારી બિમારી અને મારી જોબ છૂટી જવાથી આપણે આર્થિકરીતે ઘણાં નબળા બની ગયા છીએ. ઘરનો હપ્તો પણ આપણે બે મહિનાથી નથી ભરી શક્યા.તમે ફોન કરી જુઓને. હા  મને ખાત્રી છે કે તેઓ ના નહી પાડે. આપણે એમની મુશ્કેલીમાં ઘરથી માંડી છોકરાઓને ભણાવવામાં ઘણાંજ મદદરૂપ થયાં છીએ તે વાત તેઓ સમજી શકે તેમ છે.

સ્વ.રિતેશની પત્નિ મેના અને તેણીના બન્ને દિકરા ફ્લેટમાં ઘણાંજ ખુશીની જિંદગી જીવી રહ્યાં હતા.ઘરમાંબ્રાન્ડ ન્યુ ફર્નિચર અને એક જુની કાર પણ લઈ લીધી..ઘરનું ભાડું કે કોઈ મોરગેજના કોઈ હપ્તા ભરવાના નહી.

‘ મમ્મી ,નિકુંજ અંકલનો ફોન આવે તો લેવાનોજ નહી. હવે એ લોકો આપણાં આ ફ્લેટને વેંચી નાંખવા માંગે છે..મમ્મી તમને ખબર છે આ ફ્લેટની કિંમત ૫૦ લાખ ઉપર જતી રહી છે અને આપણાં  એરિયામાં મકાનના ભાવો દિવસે દિવસે વધતા જાય છે. નિંકુજ અંકલ ખોટા ખોટા બહાન કાઢી આ ઘરનો કબજો કરવા માંગે છે.’
‘પણ બેટા…’
‘મમ્મી..તું ખોટી ચિંતા ના કર..એ ત્યાં બેઠાં કશું કરી શકે તેમ નથી..અમોએ આપણા લોયર સાથે પણ આ બાબતમાં ચર્ચા કરે લીધી છે.આ ઘર આપણુંજ કહેવાય.. અમેરિકામાં તો બધાંજ એશ-આરામની જિંદગી જીવતા હોય છે. આ તો નિકુંજ અંકલનું ખોટા રોદણાં છે.

‘નિલમ, રિતેશની વાઈફ કે એના બન્નેમાંથી કોઈ છોકરા હવે મારો ફોન ઉપાડતાંજ નથી..આપણું ત્યાં કોઈ સગું નથી કે તપાસ કરી શકે. શું કરીશું ?

‘ નિકુંજ,આપણાં નસીબમાં આવું તે કેવું કે આપણે સૌનું ભલું કરીએ.અને સારું ઈચ્છીએ છીએ,કોઈનું પણ આપણે ખરાબ કર્યુ નથી. જે ફેમિલીને મગરમચ્છાના જડબે સલાક સંકજામાંથી ફસાયેલ તેને ઉગારી મહેલમાં બેસાડ્યા તેજ આપણી આવી કફોડી અવસ્થામાં મોં ફેરવી લે છે. કોઈ પણ જાતની દયા વગર. આવું જ માનવ જીવનમાં બનતું રહેશે તો કોણ કોને મદદ કરશે. કોઈ માનવતા જેવું રહ્યું જ નથી .મારી તો ઈશ્વર પર પણ શ્રદ્ધા ઓછી થઈ ગઈ છે.’

‘તું ચિતા ના કર..કઈ તો રસ્તો નિકળી જશે,,ઉપરવાળા પર શ્રદ્ધા રાખ.’
નિલમ તુરતજ બોલી.’ આપણને મોરગેજ બેંક તરફથી ફાઈનલ નોંટિશ પણ મળી ગઈ છે..અને આવતી કાલ સુધીમાં હપ્તો નહી ભરી દઈએ તો તે લોકો આપણાં ઘરને સીલ મારી દેશે.આપણે પહેર્યા કપડે બહાર રસ્તા પર આવી જશું.’

નિકુંજે ઘણાં મિત્રોને ફોન કર્યા..માત્ર દિલસોજી સિવાય કશું ના મળ્યું. આખી રાત નિકુંજ અને નિલમ બેસી વિંચારવા કરતાં ઉપરવાળાને પ્રાર્થન કરતાં રહ્યાં કોઈ રસ્તો નિકળે !  નરસિંહ-મેતાની કોઈ હુંડી સ્વિકારે?

સવારે ૯.૦૦ ડૉર બેલ વાગ્યો, મોરગેજ બેંક તરફથી એક કર્માચારી અને બે પોલીસ ઘરનો કબ્જો લેવા બહાર ઉભા હતાં. ૧૦૦,૦૦૦ ડૉલર્સની હુંડીનો કબજો દેશમાં કોઈ લુંટારા લુંટીને જલશા કરી રહ્યાં હતાં…

આપ આપનો અમૂલ્ય પ્રતિભાવ જરૂરથી આપાવા વિનંતી..

સુહાગનની પહેલી રાત!

અમેરિકામાંજ ડેની જન્મ્યો હતો છતાં નાનપણથી મમ્મી-ડેડીના ધાર્મિકતાના અંકુરો ફૂટ્યા હતાં તેથીજ આપણાં બધા રિવાજોને એ અનુસરતો હતો. આવા કહીયાગરા દિકરાથી મમ્મી-ડેડી ઘણાંજ ખુશ હતાં.નાનપણથી તેને વેજીટેરીયન ફૂડની ટેવ પડી ગઈ હતી.સ્કુલે ઘેરથી લંચ લઈ જવાનું, હા કોઈવાર સ્કુલમાં બીજા ઈન્ડીયન તેને વેદીયો કહી ચીડવતા પણ એ બહુંજ શાંત સ્વભાવનો હતો તેથી કદી ગુસ્સે ના થાય હસીને મિત્રોને કહી દે.
” તમે અહીં આવી અમેરિકન બની ગયાં છો અને હું અહીં જન્મી ભારતિય રહ્યો છું, મને તેનું ગૌરવ છે”.

ડેની, એલિમેન્ટ્રી સ્કુલથી બેઈઝ-બોલ ટીમમાં હતો,તે ફર્સ્ટ બેઈઝની પોઝીશન પર રમતો તેમજ તે ટીમમાં એક સારો હીટર હતો,ઘણાજ હોમરન કરી ટીમમાં તેનું નામ આગળ હતું તેથીજ સારી કોલેજમાં તેને ફુલ-સ્કોલરશીપ સાથે એડ્મિશન પણ મળી ગયું. સેન્ડી એની હાઈસ્કુલ સ્વીટ-હાર્ટ ગર્લ્ફ્રેન્ડ હતી.સેન્ડી પણ સ્પોર્ટસમાં ટેનીસ ચેમ્પીયન થયેલી જેથી તેણીને પણ ડેનીના કોલેજમાં એડ્મિશન મળી ગયું. સેન્ડી અવારનવાર ડેનીના ઘેર આવતી અને ડેનીના મમ્મી-ડેડી બન્નેને ખબર હતી કે સેન્ડી એક સારી અને સંસ્કારી છોકરી છે.સેન્ડીને પણ વેજીટેરિયન ઈન્ડિયન ફૂડમાં ઢોસા,ઈડલી..છોલે-પુરી અને ગુજરાતી ફૂડમાં દાળ-ભાત રોટલી બધુંજ ભાવે. ડેનીના ઘેર આવે ત્યારે પોતાના શુઝ-ચંપલ બહાર કાઢીનેજ ઘરમાં આવે તેણીને ખબર છે કે ડેનીના મમ્મી-ડેડી ધાર્મિક વૃતિના છે.ડેનીના ઘેર ઘણીવાર ભારતથી કોઈ સાધુ સંત આવે તો હિન્દુ રિવાજ મુજબ તેમને પગે પડતી અને આશિષ લેતી.તેણીએ કોલેજમાં હિન્દુ-ધર્મ વિશે કોર્ષ લઈ હિન્દુધર્મ વિશેનીસારી એવી જાણકારી લીધી હતી.આથી ડેનીના મમ્મી-ડેડી ઘણાંજ ખુશ હતાં. બીજા મિત્રોને ગૌરવ સાથે કહેતાઃ

‘સેન્ડી અમેરિકન હોવા છતાં આપણાં ધર્મને કેટલું માન આપે છે, અમારા ઘણાં ધાર્મિક પ્રસંગોમાં તેણી સાડી અને પંજાબી પહેરે છે, દિવાળી જેવા તહેવારમાં અમોને પગે લાગી આશિર્વાદ લે છે.’

ડેની ઈલેકટ્રીક એન્જિનયર અને સેન્ડી કોમ્પુટર એન્જિનિયર અને બન્નેને સારી જોબ મળી ગઈ.

‘ડેની, બેટા સેન્ડી ઘણીજ સારી છોકરી છે અને તમે બન્ને ઘણાં વર્ષથી સાથે મિત્ર તરિકે રહ્યા છો અને અમને પણ સેન્ડી ગમે છે તો..’
ડેની વચ્ચેજ બોલ્યો.

‘ હા ડેડી, મેરેજ કરી લઈએ.એમજ તમે કહો છો..મારે તેણીને પહેલાં રીંગ આપી પ્રપોઝ કરવું છે.’

” હા તો બેટા ,રમેશ અંકલને કહી તેમના સ્ટોરમાંથી એક સારા હીરાની રીંગ ઓર્ડર કરી દે..રીંગ આપ્યા બાદ તારા મમ્મીનો વિચાર તો ભારતમાં જઈ ધામધુમથી લગ્ન કરવાનો છે. લાસ્ટ ટાઈમ આપણાં ગુરૂજી શિવાનદજી અહી આપણાં ઘેર આવ્યા
ત્યારે કહેતાં હતાં.

” ડેનીના લગ્ન તમારે ભારત આવી,મારા આશિર્વાદ લઈનેજ કરવાં પડશે.આ ધોળી છોકરી ઘણીજ સારી છે, પરી જેવી લાગે છે.જ્યારે સેન્ડી તમારે ઘેરે આવે છે ત્યારે મારા ચરણ સ્પર્શ કરી આશિર્વાદ લે છે.તમોએ આ ધોળીને ભારતિય સંસ્કાર આપ્યા છે’.

‘હા ડેડી,મારે સેન્ડીને પુછવું પડે!

‘બેટા, મને ખબર છે કે સેન્ડી ના નહી કહે, બહુંજ કહીયાગરી છોકરી છે. બિચારી! અઢાર વર્ષની થઈ ત્યારથી તેણીના મધર-ફાધરે જુદા રહી જાતે ભણવાનું કહ્યું અને જાતમહેનત જીદ્દાબાદ કરી જાતે જોબ કરી ભણી..મને ખાત્રી છે કે એ ના નહી કહે.’

ડેની અને સેન્ડી બન્ને ભારત જઈ લગ્ન કરવામાં સહમત થયાં. બન્નેએ જોબ પરથી ત્રણ વીકની રજા લીધી.સેન્ડીએ કદી પણ ઈન્ડિયાની મુલાકાત લીધી નહોંતી. તાજ-મહાલ,સિમલા.કાશ્મિર,કેરાલા વિશે બહું વાચેલ અને સાંભળેલ અને તેણીની ઈચ્છા ઘણાં સમયથી ભારતની મુલાકાત લેવાની હતી.સેન્ડી ભારતની સુંદરતા,વિવધ સસ્કૃતિના દર્શનની અભિલાષી હતી..તેણીએ ડેનીને કહ્યું.

“મારું ઘણાં વખતથી સ્વપ્ન હતું એ હવે સાકાર થશે,હા આપણે હનીમુન તો સિમલા અથવા કાશ્મિર જઈનેજ કરીશું. તારા મમ્મી-ડેડીનો આપણાં મેરેજ ઈન્ડિયામાં કરવાનો વિચાર મને ખુબજ ગમ્યો..ડેની બોલ્યોઃ

‘હા હું પણ તેમના આ આઇડિયાથી બહું ખુશ છું અને આપણાં ગુરૂજી શિવાનંદના આશિષ પણ મળશે.

અમદાવાદમાં કર્ણાવટી હોટેલમાં લગ્ન સ્થળ નક્કી થયું અને સેટલાઈટ રોડ પર ફૂલ ફેસિલીટી વાળું હાઉસ ભાડે રાખ્યું. લગ્નમાં ૧૦૦૦થી વધારે મહેમાન હાજર હતાં.સેન્ડી ભારતિય રીત રિવાજ મુજબ સજ્જ થઈ હતી.લાલ- ગુલાબી કલરની ભાતવાળી સુંદર ચુંદડી, ગુલાબી ચંપલ, હીરા જડીત હાર, સોનાના દાગીનામાં સ્વર્ગની અપ્સરા જેવી લાગતી હતી.સૌ મહેમાનોને એક અમેરિકન છોકારીને સંપૂર્ણ ભારતિય વેશમાં જોઈ નવાઈ લાગતી હતી.સૌની નજર સેન્ડીના આભુષણ-પહેરવેશ પર હતી.ડેની પણ હાથીની સવારી અને બેન્ડ-વાજા અને સાથે સૌ નાચતા-ગાતા માંડવે આવ્યો.સેન્ડી મનોમન ઘણીજ ખુશ હતી.તેણીએ જિંદગીમાં આવી જાહોજલાલી વાળા લગ્ન જોયા નહોતા. પોતાના આવા રાજાશાહી જેવા લગ્ન થશે એ કલ્પના પણ નહોતી કરી.મનોમન હરખાઈ.

‘ હું કેટલી નસીબવંતી છું કે મને આવો સારો દેખાવડો , સંસ્કારી પતિ અને સારા મા-બાપ જેવા સાસુ-સસરા મળ્યા! જે સુખ મને નાનપણમાં નથી મળ્યું એ મને આજ મળી ગયું.

લગ્નબાદ સૌ ઘેર આવ્યા સાંજના ૮ વાગ્યા હશે.
‘સેન્ડી નીચે કાર તૈયાર છે . ડેનીની મમ્મી બોલી.
‘ કપડા બદલતા પહેંલા આ દુલ્હાનનાજ પહેરવેશમાં તું ગુરૂજીના આશિષ લઈ આવ’! ‘
ઓ. કે મમ્મી પણ ડેની પણ સાથે આ..વે…’

‘ના એ અત્યારે નહી આવે’ સેન્ડી થોડી ખચકાણી..નવાઈ પણ લાગી.

‘હા આપણો ડ્રાઇવર જાણીતો છે તેણે ગુરૂજીનો આશ્રમ જોયો છે એટલે કોઈ વાંધો નહી આવે..તું આશિષ લઈ પાછી આવીજા,મોડું થાય તો ચિંતા નહી કરતી અમો મોડે સુધી જાગી તારી રાહ જોઈશું. અને જેવી આવે ત્યારે તમારો હનીમુન રૂમ તૈયાર છે.’
‘ઓ કે,મમ્મી.’ લગ્ન જેવા શુભપ્રસંગે સેન્ડીને કોઈ દલીલ કરવી યોગ્ય ના લાગી.

Mom, I hate our Guruji..he is a nasty guy…he rape me..mom..( મમ્મી, આપણાં ગુરૂજીને ધિક્કાર, તેણે મારી પર બળાત્કાર કર્યો મમ્મી!. સેન્ડી કારમાંથી ઉતરી…રાત્રીના ૧૧ વાગ્યા હશે.. સીધી સાસુમાને રડતા રડતા કહ્યું..”
No Sandy, that our tradition to get blessing from Guruji on the first night.’
‘what did you say mom? Tradition! he rape me and you call it tradition!’

‘Sandy, he is  Holly-man(ના સેન્ડી, પહેલી રાતે ગુરૂજીના આશિષ લેવા એ આપણી પ્રણાલિકા છે.

મમ્મી? તમે શું કીધું ? પ્રણાલિકા ?. તેણે મારા પર બળજબરીથી બળાત્કાર કર્યો એ પ્રણાલિકા ?.. સેન્ડી! એ પવિત્ર માણસ છે)…ડેની મમ્મીની બાજુંમાં ઉભો હતો સેન્ડી તેની પાસે જઈ બોલી.

‘તારી પત્નિ પર આવો જુલ્મ થયો અને તું કશું બોલતો નથી.’
‘ સેન્ડી,માફ કરજે ઘરની જે ટ્રેડીશન હોય તેમાં હું…’
સેન્ડી ઉકળી ઉઠી.. ‘તું કાયર છો..આવા હેવાનિયત ભર્યા ક રિવાજ ને તું…’

વચ્ચેજ ડેનીની મમ્મી બોલી..

‘સેન્ડી બેટી…આ રિવાજ ત્રણ ત્રણ પેઢીથી ચાલે છે..હું પણ પરણીને આવી પછી….

‘મમ્મી, મેં તો વાંચ્યું છે અને સાંભળ્યું છે કે ભારત આધ્યાત્મિકતાનો દેશ છે જ્યાં સંત-સાધુઓ પવિત્ર અને ધર્મ જ્ઞાનની સરિતા વહેવડાવે છે..આવા પાખંડી લોકોને તમે પવિત્ર કહો છો..હું કાલે જ અમેરિકા પાછી જવા માંગું છું. ડેની,તું મારો પતિ નહી પણ દલાલ …’

‘ સેન્ડી,તારી જીભ પર લગામ રાખ નહી તો..ડેનીની મમ્મી તાડુકી ઉઠી…’

‘નહી તો તમે શું કરી લેશો ?..હું અમેરિક જઈ કોર્ટમાં ક્રીમીનલ કેસ કરી તમો સૌ ને જેલભેગા કરાવીશ.’

સેન્ડીએ પોતાના ક્રેડિટ કાર્ડ પર એર-લાઈન્સની પેનલ્ટી ભરી એર-લાઈન્સને ફોન કરી બીજા દિવસનું રિઝર્વેશન કરાવી દીધું.

ડેની અને તેના મમ્મી-ડેડી સૌ સેન્ડીએ આપેલ ચેતવણીથી ડરી ગયાં. તેઓ સૌને ખબર હતી કે અમેરિકન કાયદા આ બાબતમાં બહું જ કડક છે અને જો સેન્ડી અમેરિકા જઈ કોર્ટમાં કેસ કરશે તો આપણાં સૌને જેલમાં જવાનો વારો આવશે.ચિંતા કોરવા લાગી. અંદરો-અંદર વાત કરવા લાગ્યા.

‘ સેન્ડી,અમેરિકા જાય પહેલાં કોઈ ઉપાય કે નિકાલતો લાવવોજ પડશે.’

સેન્ડી પોતાના રૂમમાં એકલીજ સુવા જતી રહી..રાત્રીનો એક વાગ્યો હતો.

વહેલી સવારે ૨-૩ના સમયે ઘરમાં ભયાનક આગ લાગી! ડેની અને તેના મમ્મી-ડેડી તેમાંથી આબાદ રીતે બચી ગયાં. માત્ર એકલી અટુલી નિરાધાર બની બેઠેલી સેન્ડી સુહાગની પહેલીજ રાતે ઘરમાં બળી રાખ થઈ ગઈ! હવે અમેરિકન કોર્ટમાં જઈ ક્રીમિનલ કેઈસ કોણ દાખલ કરશે?

આપનો અમૂલ્ય પ્રતિભાવ આપશોજી

એક શાળાની મુલાકાત..

ભાવનગર નજીક વાવડીની સ્કુલની મુલાકાત યાદગાર બની રહી,બાળકો,શિક્ષકો સાથે વિતાવેલ સુંદર પળો સ્મણિય બની ગઈ.નાના ભુલકાઓએ તબલાના તાલ સાથે,બાળકોના સુંદર કંઠ અને હ્ર્દયથી ગયાવેલી સરસ્વતિની સ્તુતિ, પ્રાર્થના અને શિક્ષકો બેન-ભાઈઓ એ કરેલ સુંદર સંચાલન, ૨૦૦૦ની વસ્તી ધરાવતા એક નાના એવા ભાવશાળી ગામમાં એક મહોલ જામી ગયો. શાળાના એક ૧૦ વર્ષના બાળક અમિત ભાનુભાઈએ શીઘ્ર લખેલ કવિતાએ અમોને ભાવ-વિભોર બનાવી દીધા..એમિતનાજ શબ્દોમાં..

થોડાક સમયની થોડીક નાની કવિતા આપકે લીયે…

આનેકા બહુત હી હૈ આનંદ.
જાનેકા બહુત હી જ્યાદા હૈ દુઃખ…

પૈર મેં નહી, સર પર ભી નહી,
દિલમેં જગા બનાતે ગયે..

કુછ હી દેરમેં અમરિકા ઘુમ ગયે!
ઐસા હૈ વિશ્વદીપ ભાઈ ઔર રેખા બહન,
આપકા ખુબ ખુબ આભાર….

બોલો તો થેન્ક્યુ..

-અમિત
તાલુકોઃ ઘોઘા-જિલ્લોઃ ભાવનગર
**********************************

મિ્ચ્છામી દુક્ક્ડમ..

***************************************************

માફી    માંગવી  એ     નમ્રતા   છે,
માફી આપવી એ    વિશાળતા   છે,
માનવી   માનવીને બસ માફ કરે,
એ સદગુણમાં વિશ્વનું  કલ્યાણ   છે.

કાળોકેર વર્ષાવતી એક સાંજ..!

‘નીશા, આ ઘરમાં મારું શૈશવકાળ  ફૂલોની સુગંધથી મહેંકતું  હતું,ચારે બાજું ખુશીના ગીતો ગવાતા હતાં. જે માંગુ એ મળે. સ્ટોરમાં જેવા નવા ટોય્ઝ આવે તુરત મમ્મી-ડેડી અમારા માટે  લઈ આવે.મારા અને મારી નાની બહેન રિન્કી માટે ટોય્ઝ માટેજ સ્પેસિયલ રૂમ હતો.મારો બેડરૂમ અલગ, મારી પસંદગીનો રૂમનો કલર,વૉલ-પેપર અને મને ગમતા માઈકલ જેકશનના ફૉટા મારા રૂમમાં,જેવો રૂમમાં જાવ એટલે ઓટોમેટીક લાઈટ અને મને ગમતું મ્યુઝીક શરૂ થઈ જાય અને રિન્કીનો રૂમ પણ  ‘ડૉરા”ની ડોલ્સથી અને પિન્ક કલરના જુદા જુદા  વૉલ-પેપર્સની ડિઝાઈનથી સુંદર અને શોભીત લાગતો હતો. નીલેશ એના જુના ઘર પાસે પસાર થતાં જ  પોતાની જુની વાતો વગોળવા લાગ્યો.

‘આવી સુંદર મજાની યાદોની સાથે સંકળાયેલી એક તોફાની ભયાનક સાંજે…’

‘નીલેશ, Be positive'( સારૂ વિચાર)! જે બની ગયું તે તારો પીછો છોડતું નથી અને તને  nightmare(ગમગીન) થઈ જાય છે હવે તું એ વિચારવાનું જ છોડી દે!’

નીશા ડાર્લિંગ, કહેવું સહેલું છે કરવું કઠીન છે.તને ખબર છે કે મેં કેટલી સાયકાટ્રીકની મુલાકાત અને ડીપ્રેશનની દવાઓ લીધી છે પણ એ ઘટના મારા માઈન્ડમાંથી  ૧૦૦%  દૂર થતી જ નથી.’

બે વર્ષ પહેલાં નીશા સાથે લગ્ન કરતાં પહેલાં નીલેશે પોતાના જીવનમાં બનેલી કરૂણ ઘટનાની સઘળી વાત કરી હતી. નીશા સાથે લગ્ન બાદ નીલેશ ઘણોજ ખુશ રહે છે.નીશા કદી પણ નીલેશના જીવનમાં બનેલી કરૂણ ઘટનાનું રિપિટ કરતી નથી જો નીલેશ કઈક તેની વાત કરે તો તુરતજ બીજી વાત પર એને ચઢાવી દે!

‘નીલેશ, Make a right turn on next traffic light, do not forget that we are going to your favorite Italian ‘Anna Restaurant’.'( નીલેશ,ધ્યાન રાખ, બીજી ટ્રાફીક લાઈટ પર જમણી બાજું વળવાનું છે..ભુલી નહીં જતો કે આપણે તારા મન-ગમતા  “એના ઈટાલિયન રેસ્ટોરન્ટ”માં જવાનુ છે).

‘ હા હની..હું તો વાતમાં અને વાતમાં ભુલી ગયો હતો..સારૂ કર્યું કે તે યાદ કરાવી દીધું.’

નીલેશના પેરેન્ટ્સ લોસ-એન્જલસમાં સબર્બ કૉરૉનામાં રહેતા હતાં.છ બેડરૂમનું ભવ્ય મકાન, હીટેડ સ્વીમીગ પુલ, ઝકુજી ,બેક-યાર્ડમાં પણ બાળકો માટે સ્વીંગ-સેટ અને યાર્ડમાં બીગ ઓરેન્જ ટ્રી,બનાના ટ્રી, લેમન ટ્રી અને જુદી જુદી જાતના ફ્લાવર્સ. બગીચાની કેર કરવા નર્સરીવાળાને કોન્ટ્રાકટ આપેલ.આટલી જાહોજલાલીમાં જીવી રહ્યાં હતાં.નીલેશના ડેડી મહેશ  ૩૦ વર્ષની નાની વયે ‘લોટસકંમ્પુટર કંપની’ માં પ્રેસીડેન્ટ હતાં.બન્ને બાળકો માટે અત્યારથી એક એક લાખ ડોલર્સ એજ્યુકેશન માટે ૫૨૯ એકાઉન્ટમાં મુકી દીધા હતાં. ઈન્ડીયાથી એમના સાસું-સસરા તેમજ તેનો સાળો , તેની પત્ની અને એક છોકરાને અહીં બોલાવી લીધા હતાં. ઘર આલિશાન હતુ.તેથી સૌને અલગ અલગ બેડરૂમની વ્યવસ્થા હતી. સાળા માટે મહેશે સબવે-સેન્ડવીચ લઈ આપી જેથી એમનો સાળો અને સાળાની વાઈફ સેન્ડવીચ શૉપ ચલાવે.સાસુ સસરા બાળકોનું ધ્યાન રાખે જેથી બેબી-સીટીંગના પૈસા પણ બચે.આજના મોર્ડન યુગમાં પણ સૌ સાથે એકજ ઘરમાં સંપથી  રહેતા તે જોઈ ઘણાં ગુજરાતી ફેમીલીને નવાઈ લાગતી.

‘ ડેડી કદી પણ ઘરમાં કોઈ જાતની દખલગીરી કરે નહી. સૌ સાથે રહે તેથી ઘણો  ઘરનો ખર્ચ વધી જાય છતાં ડેડી સૌની સાથે હસી-મજાકથીજ વાતો કરતા હોય. મારા મામા અને મામી   કંજુસ ખરા.ઘર ખર્ચીમાં એક પૈસો ના ખર્ચે. ડેડીનો સેલેરી અને એમણે કરેલા પૈસાના ઈન્વેસ્ટમેન્ટમાંથી મહિને ઘણી સારી આવક આવતી હતી.  ડેડીએ સ્ટૉકમાં બનાવેલ પૈસામાંથી ચાર-મિલિયનનું ઘર પણ ભરપાઈ કરી દીધેલ.

‘નીશા, મને યાદ છે કે   હું ૧૦ વર્ષનો હતો.ઘરમાં સુખ શાંતી હતી અને એક દિવસ અચાનક…’

‘નીલેશ પાછી એકની એક વાત કરે છે.તું ડ્રાઈવીંગમાં ધ્યાન આપ.’

‘હા પણ.. અમો સૌ સાંજે મારા મામા-મામી.દાદા-દાદી, ડેડી, મમ્મી  સાથે ડાઈનીંગ ટેબલ પર જમતા હતાં અને એ સુંદર સોહામણી  સાંજ કાળ-કોટડી બની ગઈ . જમતા જમતા મામાએ વાત કાઢી અને મારા ડેડીને કહ્યું.

અત્યારે સ્ટોક માર્કેટમાં કેટલી ખોટ ખાધી?.’

‘તમે એની ચિંતા ના કરો. એ મારે જોવાનું છે.’  ગ્રાન્ડપા એ અંદર ટપકો પુરાવ્યો.

‘અત્યારે માર્કેટ સારૂ નથી અને મને ખબર છે કે તમોએ ઘણાં પૈસા ગુમાવ્યા છે. જો આવી રીતે કરતાં રહેશો તો દિવાળું ફૂંકવાનો વારો આવશે.’

‘પપ્પા, તમે આ ઉંમરે આ વાતમાં ધ્યાન ના આપો..ઈશ્વર-ભજન કરો.’

વચ્ચે  ગ્રાન્ડમા બોલ્યાઃ

‘આતો તમારા હીતની વાત છે. મારી દીકરી રસ્તા પર ના આવી જાય એતો અમારે જોવું પડે ને?’

‘ મમ્મી,એ તમારી દીકરી છે પણ મારી તો પત્નિ છે તમારા કરતાં મને વધારે પડી છે.

સાથો સાથ મારી મમ્મી  વચ્ચે બોલીઃ

‘પણ તમોએ પાચ  લાખ ડોલર્સ સ્ટોકમાં ગુમાવ્યા.  પૈસાનો ધુમાડો કર્યો અને વધારે ગુમાવશો તો આ ઘર પણ વેંચવાનો વારો આવશે..ઘરમાં નવ જણાં છીએ અને બધા રસ્તા પર આવી જશે.’

ડેડીએ કહ્યું.’ તમો બધા સાથે મળી મારા પર હુમલો કરતાં હોય એવું મને લાગે છે.મને શાંતીથી જમી લેવા દો અને તમો સૌને કહી દઉ છું. ઘરમાં મારા એકલાની આવકમાંથી તમારા સૌનું ગુજરાન  ચાલે છે અને હજું સુધી કોઈ પાસે મે હાથ લાંબો  કર્યો નથી.

અને મમ્મી તરફ ફરીને કહ્યુઃ ‘તારા ભાઈ-ભાભીને સબવે મેં અપાવી,આવક પણ સારી છે છ્તાં મેં કદી એની પાસેથી એક પૈસો માંગ્યો નથી.’ તુરતજ મારા મામા  ડાઈનીંગ ટેબલ પરથી ઉભા થઈ બરાડા પાડવા લાગ્યા.

‘બહેન, મારા બનેવીને કહી દે કે મને ખોટા મેણાં ના મારે..એમનો એક એક  પૈસો  હું આપી દઈશ..એમાં મોટો ઉપકાર કોઈ નથી કર્યો.’

મામાની તરફેણ કરતાં ગ્રાન્ડમા બોલ્યા.

‘હા મારો દીકરો અને અમો સૌ તમારા રોટલા ખાઈએ છીએ એટલે અમારે આ બધું સાંભળી લેવું પડે છે. અમોને ખોટા મેણાં તોણા સંભળાવવાની કોઈ જરૂર નથી. તમો ભણ્યા છો પણ ગણ્યા જ નથી. ડેડીએ નમ્રતાથી કહ્યું.

‘મમ્મી તમો આવું ના બોલો, મેં તમને એક દીકરાની જેમ માન આપ્યું છે અને તમો મારા વિશે આવું બોલો છો?’

ડેડી પર એકી સાથે  શબ્દ પ્રહાર શરૂ થયાં. એક તો પાચ લાખ માર્કેટ તુટતા ગુમાવ્યા અને ઉપરથી જમતાં વખતે સૌ એકી સાથે આંધીની જેમ તુટી પડ્યા.ઝેર ઓકવા લાગ્યા. છતાં ડેડીએ  ઠંડા કલેજે બધું સંભાળવાની કોશિષ કરી.

‘મહેરબાની કરી સૌ શાંત થઈ જાવ. તમારે કોઈને રસ્તા પર નહી જવું પડે હું  બધુ સંભાળી લઈશ.”પણ કોઈએ એની વાત પર ધ્યાન ન આપ્યું.

‘ખોટી..ખોટી ડાહી..ડાહી વાતો ના કરો..કંપનીના પ્રેસિડેન્ટ તમને કોણે કર્યા ?  પાંચ, પાંચ લાખ ડોલર્સ ગુમાવ્યા છતા શાન ઠેકાણેજ આ

વતી નથી.જવાદોને આ માણસ નહી સમજે.જ્યારે ભીખ માંગવાનો વારો આવશે અને છોકરા-બૈરી સૌને શેલટરમાં મુકવાનો વારો આવશે ત્યારે સમજ પડશે.’ દલીલ એક પક્ષિય બની ગઈ  હતી  ડેડીમાં રહેલી અથાંગ  ધીરજ અને શાંતી પર કુટુંબીજનોનો  અસહ્ય શબ્દ પ્રહારના તણખલા ઉગ્ર બની  ગયા અને અચાનક બોમ્બની જેમ વિસ્ફોટ થયો!

ડેડીનો ગુસ્સો ગયો.

‘Go to hell,  You are all selfish,cunning.  pulling trigger on me. no way! ( જહન્નમમાં જાવ,તમો બધા સ્વાર્થી અને લુ્ચ્ચા છો. આવી રીતે મારી પર હુમલો ! નહી ચલાવી લઉ!) ડેડી જમતાં જમતાં થાળી પછાડી સીધા બેડરૂમમાં!…બહાર આવ્યા,,હાથમાં ગન હતી… જોઊ છું કે હવે કોણ બચે છે?

મોટી રાડ પાડી. સૌ ગભરાય ગયાં..ધડા ..ધડ ..આડે ધડ…ગોળીઓનો વરસાદ…ગ્રાન્ડપા-ગ્રાન્ડમા, મામા.મામી… હું ગભરાઈને છાનોમાનો  લંપાઈ  મમ્મી-ડેડીના રૂમના ક્લોઝેટમાં  નીચે જઈ સંતાઈ ગયો.ગોળીઓનો અવાજ ચાલુ હતો! એક વખત ડેડી, બેડરૂમમાં દોડતા આવ્યા..નીલેશ!પણ હું કશું બોલ્યો નહી અને એ જતાં રહ્યાં. પંદર મિનિટમાં પોલીસ,એમ્બ્યુલન્સનો અવાજ આવ્યો..તેઓ ઘરનો દરવાજો તોડી ઘરમાં આવ્યા. કોઈ નેબર ( પડોશ)માંથી ગોળીના અવાજને લીધે પોલીસ અને ૯૧૧ને ફોન કરી દીધો હતો. મને પોલીસે કહ્યુ.

‘Do not worry, come out..you are safe..worse is over( ચિંતા ના કર, બહાર આવ! તું સલામત છો, હવે ભય નથી)

મને આંગળી જાલી લઈ ગયાં , ચારે બાજું લોહીના રેલા..બધા બેભાન જેવા કોઈ કશું બોલતું નથી..મારા ડેડી કયાં છે? મેં પોલીસને પુછ્યું…પોલીસ જવાબ દે એ પહેલાં મેં ડેડીને જમીન પર પડેલા જોયા…અઠવાડીયા પછી ખબર પડી કે મારા સિવાય કોઈ બચ્યું નહોતું.. બધાને મારા ડેડીએ ફૂંકી માર્યા હતા અને પછી ખુદ પોતાની જાતને..

‘નીલેશ! watch out..(  ધ્યાન રાખ)’     નીશા કહેવા જતી હતી એજ ઘડીએ નીલેશની કાર બીજી કાર સાથે… ધડા..ધડ…બે ત્રણ કાર અથડાઈ…નીલેશ, દર્દભર્યા  વિચારોમાં અને વિચારોમાં રેડ-લાઈટમાં જતો રહ્યો અને મોટો એકસેડન્ટ કરી બેઠો…પહેલી વખત ખુદ ડેડીના ગોળીબારથી બચી ગયો..આ વખતે નીશા કે જે  બે મહિનાની પ્રેગનન્ટ હતી એ બચી સાથો સાથ  નીલેશ પણ બચી ગયો… કોના નસીબથી ?

આપનો અમૂલ્ય અભિપ્રાય આપવા વિનંતી.

હ્યુસ્ટન ગુજરતી સાહિત્ય સરિતાની બેઠકઃ ઓગષ્ટ ૧૧,૨૦૧૨ નો અહેવાલઃ

 પ્રથમ તસ્વીરમાં હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાના સભ્ય સાથે વતનથી પધારેલ ગુજરાતી સાહિત્યકાર.

બીજી તસ્વીરમાં.ડાબેથીઃશ્રે ચંદકાંતભાઈ સંઘવી,ડૉ.પ્રતાપભાઈ પંડયા, ડૉ.લવકુમાર દેસાઈ

 તસ્વીર સૌજન્યઃ જયંત પટેલ

***********************************************************************************************

*************************************************************

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની માસિક બેઠક  શ્રી મુકેશભાઈ,કીર્તિબેન શાહને ત્યાં યોજવામાં આવેલ.આ વખતની બેઠક વતનથી પધારેલ ત્રણ, ત્રણ ગુજરાતના પ્રખર સાહિત્યકારની હાજરીથી યાદગાર બની ગઈ. શ્રી ચંદકાંતભાઈ સંઘવી, ડૉ.લવકુમાર દેસાઈ,તેમજ ડૉ. પ્રતાપભાઈ પંડયાએ બેઠકમાં પધારી સાહિત્ય સરિતાની  શોભામાં અભિવૃદ્ધી કરી એ ગૌરવ અને આનંદ અમારા માટે છે.

સાહિત્ય સરિતાની બેઠકનો પ્રારંભ..”અસત્યો માંહેથી પ્રભુ પરમ સત્યે તું લઈ જા..”ની પ્રાર્થના  શ્રીમતી ભારતીબેને પોતાના સુંદર કંઠે ગાઈ. ત્યાર બાદ કીર્તિબેન શાહે આમંત્રીત મહેમાનનું સ્વાગત કર્યું.  સૌ પ્રથમ કવિયત્રી પ્રવિણાબેને ફૂલ ગુચ્છથી ચંદકાંતભાઈનું સ્વાગત કર્યુ ,કીર્તિબેને પ્રતાપભાઈનું ,સાથો સાથ શ્રીમતી રેખા અને વિશ્વદીપ બારડે ડૉ. લવકુમારનું ફૂલ ગુચ્છથી સ્વાગત કરેલ.પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ બારડે સભાનો દોરે હાથમાં લેતા કહ્યુઃ’આપણી  આજની બેઠક આજના મહાનુભવોની હાજરીથી યાદગાર બની રહેશે તેમજ આજની બેઠકમાં સ્થાનિક કવિઓની વિનંતીને લક્ષમાં રાખી વતનથી પધારેલ સાહિત્યકારોનેજ સાંભળવાના સૂચન મુજબ પ્રથમ નવિનભાઈને વિનંતી કે શ્રી ચંદકાંતભાઈનો પરિચય આપે.શ્રી નવિનભાઈએ કહ્યું.’ હાલ મુંબઈ સ્થિત ચંદ્રકાંતભાઈ સંઘવી એક સાહિત્યકાર- લેખકે ૨૦૧૦માં પાંચ પુસ્તકો પ્રસિધ્ધ કર્યા છે ઉપરાંત મુંબઈ સમાચાર, ગુજરાત મિત્રમાં કોલમ,’અસ્તિત્વને પેલેપાર’,’લાગણીનો સ્પર્શ’,’હું અને મારી વાતો’,’અંતરના અજવાળા’જેવા વાર્તા સંગહ સાહિત્ય જગતની અર્પણ કર્યા છે’.શ્રી ચંદકાંતભાઈએ પોતાની સ્વરચિત સત્ય ઘટના પર અધારિત બે ટુંકી વાર્તા, કાવ્યો,મુકતક,હાસ્ય સભર વિષય પર  પોતાની આગવી શૈલીથી સૌ શ્રોતાજનોને મુગ્ધ કરી દીધેલ. શ્રી ચંદકાંતભાઈએ હ્યુસ્ટન સાહિત્ય સરિતાને’લાગણીભીનો સ્પર્શ;,અસ્તિત્વને પેલે પાર;,હું અને મારી વાતો;,ચારધામનો ચકરાવો’,અંતરના અજવાળાં;,ભીતરનો આયનો,પોતાના પ્રકાશિત થયેલા પુસ્તકો ભેટમાં આપ્યા.અમારી સાહિત્ય સરિતા માટે આ અમૂલ્ય અને સદા યાદગાર રહી જાય એવી ભેટ છે.

સમય પ્રાબંધીને નજરમાં રાખતા શ્રી વિશ્વદીપે સ્થાનિક કવિઓને પોતાનો ટુંકો પરિચય આપવા શ્રી ધીરૂભાઈ,પ્રવિણાબેન , વિજયભાઈ , ફતેહ અલી ચતૂર ને વિનંતી કરી.શ્રી વિજયભાઈએ સાહિત્ય સરિતાનો પરિચય મહેમાનોને આપતા કહ્યું. ‘સાહિત્ય સરિતાનું ધ્યેય ‘ગુજરાતી સાહિત્યને અમેરિકા પ્રોત્સાહિત કરવા તેમજ આપણી માતૃભાષા અહી સદા ટકી રહે એજ છે તેના માટે અમારી સંસ્થા પુરેપુરી પ્રયત્નશીલ છે.જ્યારથી અમારી સંસ્થાનો જન્મ થયો છે ત્યારથી અત્યાર સુધી ૧૦ વર્ષની કારકિર્દીમાં ઘણાં નવા નવા કવિ લેખકોનો અહી જન્મ થયો છે અને સાહિત્ય ક્ષેત્રે ઘણાં કવિ-લેખકોને ઘણી સિદ્ધીઓ પ્રાપ્ત કરી છે. કવિતા, ટુંકી વાર્તા, નવલકથા, નવલિકા.સહાયારું સર્જન જેવા અમૂલ્ય પુસ્તકો સાહિત્ય જગતને આપ્યા છે એ અમારા માટે ગૌરવ અને આનંદની વાત છે.હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની પ્રગતીથી ડૉ, લવકુમાર દેસાઈ, ચંદ્રકાંતભાઈ અને ડૉ. પ્રતાપભાઈ ઘણાંજ ખુશ થયાં અને તાળીઓથી આ વાતને વધાવી લીધી હતી.

ત્યારબાદ શ્રી વિશ્વદીપ બારડે ડૉ. લવકુમારનો પરિચાય આપતા કહ્યું.’ અમો આજ અમારે આંગણે,આપ એક અગ્રણી કવિ-લેખક અમારી બેઠકમાં હાજરી આપી બદલ સાહિત્ય સરિતા ગૌરવની લાગણી અનુભવે છે. આપ ગુજરાતી સાહિત્યક્ષેત્રે એક પ્રાધ્યાપક તરીકે ૪૦ વર્ષ ગોધરા,ખંભાત સયાજીરાવ યુનિવર્સિટીમાં સેવા આપી અનેક સાહિત્યિક સામાયિકો પ્રગટ થયા સાથો સાથ નાટક ક્ષેત્રે લખેલ મૌલિક રેડિયો નાટક,વિવેચન, જીવન ચરિત્ર,સંપાદન , અનુવાદ તેમજ અનેક મહત્વના પારિતોષક,  ગુજરાતી સાહિત્ય પરિષદ,અકાદમીના પરિતોષક,આકાશવાણી પારિતોષક, ડાહ્યાભાઈ સુંવર્ણ પારિતોષક પ્રાપ્ત કરેલ છે અને ગુજરાતી-ભાષા અને સાહિત્યની સેવામાં અગ્રણી રહ્યા છો તેનું અમોને ગૌરવ છે અને આપની પાસેથી અમોને ઘણીજ પ્રેરણા મળશે. ડૉ લવકુમારે  એક નાટય-કલાકારની અદાથી ઉભા રહી ગીરીશ કન્નડના નાટક અને ‘મદન-સુંદરી’ના પાત્રો,પદ્મિની, કપિલ અને એના મિત્રના પાત્રોની છણાવટ સાથે નાટકની ઊંડી સમજ આપી હતી. નાટકના પાત્રોને અનોખી રીતે વ્યકત કરી પોતેજ નાટકના પાત્ર બનીને નાટક ભજવતા હોય એવી એમની અનોખી અદાથી શ્રોતાજનો મુગ્ધ બની ગયાં હતાં સૌ સ્થાનિક કવિ, લેખકને વાર્તા,નાટકની  ઊંડી સમજ આપી.શ્રોતાજનો એમના પ્રવચનથી ઘણાંજ પ્રભાવિત થયાં.                         ડૉ.પ્રતાપભાઈ પંડયાનો પરિચય ડો.લવકુમારે આપતાં કહ્યું હતું.” ગુજરાતીભાષા અને ગુજરાતી સાહિત્યના પ્રખક ચાહક, જેમના સાત પુસ્તકો ગુજરાતી સાહિત્યને આપ્યા છે.શિક્ષણ ક્ષેત્રમાંથી નિવૃત થયા બાદ ‘ગુજરાતી બચાવો..સાહિત્યનું પુસ્તક પરબ”માં અમૂલ્ય સેવા આપી રહ્યા છે.ડૉ.પ્રતાપભાઈએ કહ્યું.’નિવૃતીબાદ ગુજરાતી બચાવો ઝુંબેશમાં જોડાયો , ગુજરાતી સાહિત્ય રસિકો, લાયબ્રેરી  અને અન્ય સંસ્થામાં  મફત પુસ્તકો આપી ગુજરાતીભાષા,સાહિત્યને પ્રોત્સાહિત કરવાના ધ્યેયમાં કુટુંબમાંથી મને પુરેપુરો સહકાર મળ્યો છે તેનો દાખલો અને ગૌરવ લેતા કહ્યું. ‘દીકરો અમેરિકા છે અને તેને મને કહ્યું. ‘પપ્પા,આપનું જે પણ પેન્શન મળે છે તે પેન્શન સાહિત્યના હીતમાં ખર્ચો અન્ય આર્થિક પરિસ્થિતીમાં મારો પુરો પુરો ટેકો છે. આ યુગમાં આવા સંતાનો મળવા ઘણાં મુશ્કેલ છે, ગૌરવની વાત છે કે પ્રતાપભાઈએ પોતાનું સઘળું પેન્શન ગુજરાતી સાહિત્યના હીતમાં વાપરે છે..” સાહિત્યનું પુસ્તકપરબ ”  કોઈ પણ સાહિત્ય રસિક આવે તેને વિના મૂલ્યે પુસ્તકા આપી ગુજરાતીભાષા અને ગુજરાતી સાહિત્યની મહાન સેવા કરી રહ્યા છે.આપણે સૌ આમાંથી કઈક શિખીએ.                 વિશ્વદીપ બારડે સ્વ.સુરેશ દલાલને શ્રદ્ધાજંલી આપતાં કહ્યું.’ સમગ્ર ગુજરાતી સાહિત્ય જગતને આ મહાન સાહિત્યકાર ની ના પુરી શકાય એવી ખોટ પડી છે.એ સદાને માટે આપણાં હ્ર્દયમાં,આપણાં સાહિત્યમાં અમર રહેશે.’શ્રીમતી રેખાએ શ્રદ્ધાજંલી ગીત.’ જે જીવ આવ્યો આપ પાસે ,શરણમાં અપનાવજો, પરમાત્મા એ આત્માને સાચી શાંતી આપજો.’ સૌ સાથ આપી શ્રદ્ધાજંલી અર્પી.

અંતમાં બોર્ડના ડિરેકટર શ્રી વિનોદભાઈ પટેલે  વતનથી પધારેલ મહેમાનોનો હાર્દિક આભાર વ્યકત કર્યો સાથો સાથ મહેશભાઈ અને કીર્તિબેનનો સાહિત્ય સરિતાની બેઠકનું આયોજન અને અલ્યાહાર બદલ હાર્દિક આભાર વ્યકત કર્યો. આજની અનોખી અને યાદગાર બેઠકનો સાહિત્યરસ શ્રોતાજનોએ બહુંક પ્રેમથી માણ્યો. સૌ અલ્પાહાર લઈ છુંટા પડ્યા.

બેઠકનો અહેવાલઃ વિશ્વદીપ બારડ( રેખા)

અગ્રણી કવિ સુરેશ દલાલનું નિધન

મૃત્યુ  કવિને અડકી શકે..મારી શક્તું નથી,
કવિતા જેની અમર રહે, હૈયામાં  સૌના રહે,
એ કવિ કદી મરતો નથી,મૃત્યુ મારી શક્તું નથી.
“સુરેશ” તારું સરસ્વતિના ચરણે  સ્થાન છે.
ગરવી ગુર્જરીમાં ગવાઈ  ગીત રુડા,
આવો રુડો કવિ કદી મરતો નથી…
ગુજરાતી ભાષા જ્યા જ્યાં વસી છે..
ત્યાં ત્યાં  “સરેશ”નું  સ્થાન છે..”સુરેશ” સદા અમર છે.

અગ્રણી કવિ સુરેશ દલાલનું નિધન (અમારા પ્રતિનિધિ તરફથી) મુંબઈઃ કવિતા અને જીવનને ભરપૂર પ્રેમ કરનારા લોકલાડીલા અગ્રણી ગુજરાતી કવિ, અનુવાદક, વિવેચક તથા ‘કવિતા’ સામાયિકના સંપાદન થકી અને કાવ્ય સંમેલનો-મુશાયરાના સ્મરણીય સંચાલનો થકી ત્રણ-ચાર પેઢીના મુંબઇના ગુજરાતીઓમાં કવિતા માટેનો લગાવ ઊભો કરવામાં શીર્ષસ્થ ભૂમિકા ભજવનારા સુરેશ દલાલનું શુક્રવારે (10.08.2012) રાત્રે લગભગ આઠ વાગે મુંબઈમાં કફપરેડના હસા મહલ ખાતેના એમના નિવાસસ્થાને ૭૯ વર્ષની જૈફ વયે અવસાન થયું હતું. …

• શનિવારે(આજે) સવારે ૭-૩૦ કલાકે એમના દેહને મિત્રો-કવિતાપ્રેમીઓના દર્શન માટે એમના નિવાસસ્થાનના મેદાનમાં રખાશે અને લગભગ સાડા નવે એમની સ્મશાનયાત્રા નીકળશે. સવારે ૧૦ના સુમારે ચંદનવાડીના વીજળીક સ્મશામગૃહમાં એમને અંતિમ સંસ્કાર અપાશે. છેલ્લા કેટલાક સમયથી સુરેશભાઈનું સ્વાસ્થ્ય નાદુરસ્ત હતું. જોકે તેમના સક્રિય સહભાગનો ગુજરાતી સાહિત્યને સતત લાભ મળતો રહ્યો હતો. શુક્રવારે રાત્રે જમ્યા બાદ નિયમિત દવાઓ લેતી વખતે અચાનક જ તેઓ ઢળી પડ્યા હતા અને ગુજરાતી સાહિત્ય જગતે ઝળહળતો તારલો ગુમાવ્યો હતો. એક મોટા ગજાના સર્જક વ્યવહાર જગતમાં પણ નિપૂણ હોય અને ફૂલગુલાબી માનવી પણ હોય તો કળા-સાહિત્યને કેવો પ્રચંડ લાભ મળે છે એનું સુરેશભાઇ અનોખું ઉદાહરણ હતા. વિદ્વત્તા અને રસિકતાનો વિરલ સમન્વય સુરેશભાઇમાં થયો હતો. કાવ્યસંગ્રહો, અનુવાદો, સંપાદનોનાં એમનાં એટલાં પુસ્તકો પ્રગટ થયાં છે કે કોઇને પણ આશ્ચર્ય થાય. ઉત્કટ કાવ્યપ્રીતિ અને તીવ્ર યાદશક્તિ થકી એમણે કવિતાપ્રેમને પ્રજ્વલિત રાખવામાં અનેરું પ્રદાન કર્યું છે. ‘જન્મભૂમિ’ જુથના ‘કવિતા’ દ્વૈમાસિકના સુદીર્ઘ સંપાદનની ઇતિહાસમાં ગુજરાતી કવિતાની બહુ મોટી સેવા તરીકે નોંધ લેવાશે. ૧૧મી ઓક્ટોબર, ૧૯૩૨ના રોજ મુંબઈ નજીકના થાણેમાં તેમનો જન્મ થયો હતો. એમને ૧૯૮૩માં રણજીતરામ સુવર્ણચંદ્રક મળ્યો હતો અને વર્ષ ૨૦૦૫માં સાહિત્ય અકાદમી એવૉર્ડથી તેમની નવાજવામાં આવ્યા હતા. સુરેશભાઈ મુંબઈની કે.સી. કોલેજ, એચ. આર. કૉલેજ અને વિદ્યાવિહાર સોમૈયા કૉલેજના ગુજરાતીના અધ્યાપક હતા. મુંબઈની એસએનડીટી યુનિવર્સિટીમાં તેઓ વર્ષો સુધી ગુજરાતી વિભાગના વડા હતા. છેલ્લાં અઢી દાયકાથી એમણે ઇમેજ પબ્લિકેશનના સંચાલનથી પણ સાહિત્યની બહુ મોટી સેવા કરી છે. આ પ્રકાશને ગુજરાતી ભાષાને કેટલાંય યાદગાર પુસ્તકો આપ્યાં છે. સ્વ. સુરેશભાઇના પરિવારમાં તેમનાં પત્ની સુશીલાબહેન અને પરિણીત દીકરી મીતાલી અને નિયતિ છે. (સૌજન્ય : “મુંબઈ સમાચાર”, 11.08.2012)

આ છે પત્રકાર !

ભારત કે જ્યાં અહિંસા,દયા સત્ય,માનવ ધર્મ, માનવ પ્રત્યે પ્રેમ જે આપણા લોહીમાં છે એનું આજ શું થયું? આ દ્ર્શ્ય જોઈ લાગે છે કે “માનવતા” મરી પરવારી છે. ચીનના પ્રમૂખ ભારત આવવા અંગે બહિષ્કારના આંદોલનમાં એક માનવી બળી આત્મહત્યા કરી રહ્યો છે અને આજું બાજુ> છાપાવાળા-સમાચારવાળાના ફોટોગ્રાફર બળી રહેલ માનવીને બચાવવાને બદલે મરી રહેલ માનવીની તસ્વિર લઈ રહ્યાં છે..કોની તસ્વિર બેસ્ટ હશે..ક્યાં ફોટોગ્રાફરને આ તસ્વિરમાં પહેલું ઈનામ મળશે? તેની રસાક્શીમાં આ ફોટોગ્રાફર્સ “માનવતા” ભુલી ગયાં છે!  આ મહાન-ભારતના સુપુત્રો છે? મારા દેશનું શૂં થઈ રહ્યુ છે? દયા ક્યાં ગઈ? બસ સમાચાર ભરવા લાશની આજુબાજું ટોળેવળી..પુછે? “હે ભાઈ મરતા પહેલા તમારી વાત કરતા જાઉ જેથી અમારા સામાચાર પત્ર સૌ વાંચે અને મને નોકરી પર બઢતી મળી જાઈ!” શરમ જનક છે મિત્રો.. પત્રકારોની આ અમાનુષ ભર્યુ વર્તન આપણે કેમ ચલાવી કઈએ છીએ? કહેશો?

 

આ છે પત્રકાર !

લાશને ઉધી-ચત્તી કરી પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

બળી ખાખ થઈ રાખને પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

મરો તો ભલે મરો,પણ પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

સમાચાર ભરવા પણ   પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

જીવતા બળો  તોય   પુછે છે…”મરવાનું કારણ કહો?”

ક્યાં કોઈને પડી?માત્ર પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

લાશના ઢગલાને પણ પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

“માનવ” નથી ધંધાદારી પુછે છે..”મરવાનું કારણ કહો?”

Photo courtesy” Aaj Tak”

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની બેઠક,જુલાઈ ૨૨,૨૦૧૨ નો અહેવાલ.

(પ્રથમ ફોટામાં હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્યના સરિતા સાહિત્ય મિત્રો. બીજા  ફોટામાં અમેરિકા નાસા કેન્દના પ્રખર વૈજ્ઞાનિક,અગ્રણી વડા શ્રી ડૉ.કમલેશભાઈની અનેક સિદ્ધીઓ સાથે નાસા તરફથી મળેલ અમૂલ્ય એવૉર્ડનું  સન્માન  કરતા હ્યુસ્ટન સાહિત્ય સરિતાના પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ સાથે શ્રીમતી રેખા,શ્રી ધીરૂભાઈ,મધુબેન ..ફોટોઃ શ્રી જયંતભાઈ પટેલ)

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાની માસિક બેઠક જુલાઈ,૨૨મીને બપોરે ૨ થી ૫ વાગે ગં.સ્વ.મધુબેન શાહને ત્યાં રાખવામાં આવેલ.સાહિત્ય સંચાલક વ્યસ્ત હોવાથી આજની બેઠકની સંપૂર્ણ જવાબદારી હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાના પ્રમૂખશ્રી વિશ્વદીપ બારડે સંભાળેલ.સાહિત્ય સરિતા સમયને લક્ષમાં લેતા બેઠક ૨ વાગે મધુબેન શાહે સૌ આવેલ મહેમાનોનું સ્વગાત કરેલ, ત્યારબાદ સભાના સંચાલક શ્રી વિશ્વદીપે સભાનો દોર હાથમાં લેતા, સભા પ્રારંભ શ્રીમતી રેખાના સુંદર સ્વરે..’મંદીર તારું વિશ્વ રુંપાળુ..સુંદર સર્જનહારા રે’..પ્રાર્થનાથી થયેલ.

સૌ પ્રથમ  સંવેદનશીલ કવિશ્રી પ્રદીપ બ્રહ્મભટ્ટે આજના વિષય..સમી સાંજ’ને લક્ષમાં રાખી..’સ્નેહ મળે સમી સાંજે ત્યાં આનંદ થાય..સુંદર કાવ્યની રજૂઆત બાદ ગુજરાતી ગઝલ શ્રી પ્રકાશ મજમુદારે…શૂન્ય પાલનપૂરીની…’હરદમ તને યાદ કરું’..ગઝલ રજુ કરી શ્રોતાજનોને મુગ્ધ કરી દીધા.શ્રીમતી ઈન્દુબેને ડેનવરમાં બનેલ દુંખદ ઘટના પર લખેલ લેખ રજુ કર્યો..કરુણરસમય બની ગયેલ વાતાવરણને..‘વાદલડી વરસી રે સરોવર છ્ળી વળ્યા’..નું લોકગીત શ્રીમતી રેખાએ ગાઈ વાતવરણને હળવું બનાવ્યુ.

આજની બેઠક્માં ૪૦થી વધારે શ્રોતાજનોએ હાજરી હતી.સૌને સાહિત્ય સાથે લોકગીતની હળવી પ્રસાદી પિરસતા બેઠક આગળ વધી રહી હતા. સૌ શ્રોતાજનોને વિવિધ-સાહિત્ય રસમાં તરબોળ રાખવા એનો ખ્યાલ લક્ષમાં રાખી સભાસંચાલક શ્રી વિશ્વદીપ બારડ આગળ વધી રહ્યા હતાં. સાહિત્ય સરિતાના પીઢ કવિશ્રી ધીરૂભાઈએ..હાસ્ય પ્રાંતકાળના સૂર્ય સમાન…જ્યાં સુધી હું તમને જાણીશ નહી..સાથો સાથ સમી સાંજ..એટલે વસંત પછીની પાનખર..ત્રણ કવિતા એમની સીધી-સરળ શૈલીમાં રજૂ કરી. સમીસાંજમાં વિહરતા..ઝુલતા હિંચકાની કોર એ દંપતી સમીસાંજે…જિંદગાનીની સફરનો ઉતારતા થાક સમી સાંજે..સુંદર કાવ્ય કવિયત્રી શૈલા મુન્શાએ રજૂ કર્યુ.ફતેહ અલી ચતૂર…પંખીઓએ કલશોર કર્યા..ગીત ગાઈ શ્રોતાજનોને આનંદ વિભોર કર્યા.

સંવેદનશીલ કવિ શ્રી હેમંત ગજરાવાલાએ..If you Forget Me.. ભાવાનુવાદ કાવ્ય.’તને તો ખબર છે..કે જ્યારે પણ હું પૂર્ણિમાના કલંક વગરના મૂખ સામે જોઉ..કે..’પોતાની આગવી છટાં અને ભાવસાથે રજૂ કર્યું. ‘ફરતા પાછા પંખી સાંજે,રાખે ઘર તું સ્વચ્છ સાંજે.કાવ્ય  અને અમદાવાદની મુલાકાત વિષેની માહીતી શ્રી વિજય શાહે વિગતમા વાત્ કરેલ.’શબ્દના પાલવડે’ ગુથતી કવિયત્રી શ્રીમતી દેવિકા ધ્રુવે..’કટુ કાળી અને અંતે જતી અણજાણ નિર્વાણે, જરા થોભો વિધિ ‘દેવી’, સજુ એ રાત તનમનથી !!’છંદબદ્ધ કાવ્ય સંભાળાવી શ્રોતાજનોને મુગ્ધ કરી દીધેલ.

‘ઓ દેસસે આનેવાલે..'(અડધી સદીની વાચનયાત્રા)નું ભાવ વિભોર કાવ્ય શ્રી નુરદ્દીન દરેડિયાએ કાવ્ય વાંચી સૌ શ્રોત્તાજનોને ભાવ વિભોર કરી દીધા. ભારતીબેન મજમુદારે હંસલા હાલો રે હવે.મોતિડા નહી રે મળે.લોક્ગીત લલકાર્યું,અશોક પટેલે..પ્રણામ પ્રભુ..હસમુખરાયે…કયારે શોધું જઈ રંગ ફુવારો..ગીત અને રમઝાન વિરાણીએ ..બે મુરાફત મહેમાન..કાવ્યો રજૂ કરી શ્રોતાજનોને રસ તરબોળ કરી દીધા..

આખરમાં સભા સંચાલક શ્રી વિશ્વદીપ બારડે સમીસાંજ પર..‘નારી જળભરી જતી ઘરભણી…સીમાથી સરકતા સાપ લાવી’ કાવ્ય રજૂ કર્યા બાદ સભાનો બીજો દોર હતો જેમાં  હ્યુસ્ટન નાસા કેન્દ્રના પ્રખર વૈજ્ઞાનિક ડૉ.કમલેશભાઈ લુલ્લાની સિદ્ધીઓનું સન્માન સમારંભનો હતો.શ્રી વિશ્વદીપ બારડે તેમનો ટૂંકો પરિચય આપતા કહ્યું:ડૉ. કમલેશભાઈ એક પ્રખર વૈજ્ઞાનિક ઉપરાંત આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ભાષાના ચાહક કવિ અને એક સારા લેખક પણ છે. ગુજરાતી માતૃભાષાના ધાવણ ઉજજવળ કરેલ છે એ આપણાં ગુજરાતીઓ માટે ગૌરવની વાત છે.એમની સિદ્ધીઓ વિશે વાત કરતા કહ્યું: ડૉ. કમલેશભાઈ હ્યુસ્ટન નાસા કેન્દ્રમાં ૨૫ વર્ષથી  સંશોધન વિભાગના ડિરેકટર તેમજ વૈજ્ઞાનિક વડા તરિકે ફરજ બજાવતા નાસાના એસ્ટ્રોનટને ટ્રેઈનીંગ,પૃથ્વિ-નિરિક્ષણ વિજ્ઞાન સાથે ઘણાં ક્ષેત્રોમાં ટ્રેઈનીગ આપે છે. ૨૦૦થી વધુ  રિસર્ચ પબ્લીકેશનના લેખક ઉપરાંત આંઠ પોતાની પબ્લીકેશન,આંતર-રાષ્ટ્રીય જર્નલના ૮૫ દેશોના તંત્રી ડૉ. કમલેશભાઈએ ડબલ પી.એચ.ડીની ડીગ્રી સિદ્ધ કરેલ છે.

૨૦૦૫માં નાસાનો ઉચ્ચાતર એવૉર્ડ(ભારતના “પદ્મ-વિભુષણ્” સંમાતાર) મળેલ છે,સાથો સાથ તેમણે નાસા તરફથી  ઘણાંજ એવૉર્ડ પ્રાપ્ત કરેલ છે જે આપણા સમગ્ર ભારત અને ગુજરાતનું ગૌરવ છે.ત્યારબાદ નાસામાંથી નિવૃત થયેલ શ્રી સતિષભાઈ પરીખે તેમની અન્ય સિદ્ધીઓના વર્ણન સાથે ગુજરાતના મંત્રીશ્રી નરેન્દ્ર મોદી તરફથી મળેલ સન્માન પત્રનો ઉલ્લેખ સાથે આશા રાખેલ કે ભારત સરકાર એમની સિદ્ધીઓનું સન્માન કરે.

શ્રી વિશ્વદીપ,શ્રીમતી રેખા,મધુબેન અને શ્રી ધીરૂભાઈ સૌ સાથે મળીને  ફૂલ-ગુચ્છા અને અભિનંદન કાર્ડ સાથે ડૉ. કમલેશભાઈનું હર્ષભેર સન્માન કરેલ.ડૉ.કમલેશભાઈએ પોતાના રમુજી સ્વભાવે ગુજરાતીમાં ત્રણ ચાર સ્વરચિત  શાયરીઓ રજૂ કરી સૌને હાસ્યરસમાં લાવી આનંદ-વિભોર કરી દીધેલ.

હ્યુસ્ટન ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતા હ્યુસ્ટન શહેરમાં વસતા ગુજરાતીઓનું હાર્દ બની ગઈ છે.સાહિત્ય સરિતામાં ઘણાં નવા કવિ-લેખકોનો જન્મ થયેલ છે.દસ વર્ષ ઉપરની સિદ્ધીઓમાં ઘણાં નવા-નવા સોપાનો સર કરેલ છે એનો ખ્યાલ આપતાં શ્રી વિશ્વદીપે બેઠકની પૂર્ણાહુતી સાથે મધુબેને  સૌનો આભાર માની  અને સુંદર-સ્વાદિષ્ઠ અલ્પાહાર-ચા સાથે પિરસ્યા.

અહેવાલઃ વિશ્વદીપ બારડ

“ફૂલવાડી”ના પ્રિય વાંચકોનો હાર્દિક આભાર..

સહર્ષ જણાંવતા આનંદ થાય છે “ફૂલવાડી”ના બીજ વાવ્યાને પાંચ વર્ષ થયાં અને એક બીજમાંથી આજે  “ફૂલવાડી” એક વિશાળમઘ મઘતો બાગ બની ગયો છે. આજ ૨૦૦,૦૦૦( બે લાખ)થી વધારે દુનિયાભરના ગુજરાતી વાંચકોએ લાભ લીધો છે. આ બે લાખ ઉપર  આંકડો  પહોંચ્યો તેના આભારી આપ સૌ છો. આનંદની વાત તો એ છે કે દુનિયાભારમાં નાના-મોટા ૧૦૦થી વધારે દેશો ના આપણાં ગુજરાતીઓ લાભ લે છે અને ગૌરવની વાત એ છે કે દુનિયાના નાનામાં નાના દેશમાં આપણાં ગુજરતી ભાઈ-બહેનો વસે છે, પોતાની માતૃભાષાને ચાહે છે,વાંચે છે અને જતન કરે છે.       “ફૂલવાડી”ની  સંપૂર્ણ સફળતાના યશદાયી-જશદાયી આપ સૌ વાંચકો છો.આપ સૌના આધારે સદાબહાર ખિલતી  “ફૂલવાડી”ની મહેંક આપ સૌ છો.

ફરી ફરી આપ સૌનો હાર્દિકઅભાર વ્યકત કરી વિરમું છું.

આપ સૌનો આભારી..વિશ્વદીપ બારડ

મારા ડેડી સાવ નકામા !

 

છાયા આપતું વિશાળ વૃક્ષ અચાનક ઉખડી પડે ત્યારે એની પડેલ ખોટની ખબર પડે.માનવીની મહાનતા એના જીવતા બહુંજ ઓછી થાય છે અને એમના ગયાં પછી તો નામની તક્તિ,મુર્તિ અને અન્ય સ્મારક બાંધવામાં આવે છે… ‘ઉમેશ! ડોકટર સાહેબ, હું ક્યારની બુમો પાડું છુ,એવા ક્યાં વિચારોમાં ડુબી ગયો છે કે મારું કશું સાંભળતોજ નથી.જોને આ તારો લાડકો રોનક મારું કશું માનતોજ નથી, મને બહુંજ પજવે છે..If you take care of him then I can cook..( જો તું એની સંભાળ લે તો હું રસોઈ કરી શકું).

રોનક પાંચ વર્ષનો છે પણ ઘણોજ રમતિયાળ અને બોલકો છે.એકી સાથે હજારે સવાલો પુછી નાંખે અને મારી પત્નિ રીના કંટાળીને કહેઃ ‘આટલી નાની એવી ખોપરીમાં એટલા બધા સવાલો પેદા થઈ જાય છે કે મારે જવાબ દેવો ભારે પડી જાય છે…કોણ જાણે કોનો સ્વભાવ આવ્યો છે!’ ‘ તારા ફેમિલીમાં કોઈ આવું હતું ?’ ‘ના…કોઈ વડદાદાનો સ્વભાવ આવ્યો હોય, કહેવાય છે કે ત્રીજી પેઢીમાં જીનનો વારસો મળે!’  રોનક બોલકો હતો પણ કંપુટરની ગેઈમમાં નંબરવન! મને પણ હરાવી દે! ડેડી અને દીકરાની કૉમ્પિટેશનમાં દીકરો જીતે એટલે મા..ને તો હંમેશા એવું લાગે દીકરો વર્ડ ચેમ્પિયન બની ગયો. બેનપણીઓને કહે પણ ખરી કે મારા દીકરો આટલી નાની ઉંમરમાં બહુંજ હોશિયાર છે દીકરાની વાત આવે એટલે અડધી કલાક વાત ચાલે. બહેનપણીઓ ઘણી વાર અતિવખાણથી બોર પણ થઈ જાઈ. ડેડી-મમ્મી અને દીકરોએ અમારી ત્રણની દુનિયા નિરાલી છે. એક બીજાની વાતો કરતાં ધરાઈ નહીએ! પિતાનું વાત્સલ્ય અને માની મમતાની સરખામણી કરીજ ન શકાય!

દુનિયાના કોઈ પણ દેશમાં બાપ-દીકરાનો પ્રેમ ઘણીવાર ભરતી-ઓટ અને તુફાન વચ્ચે સપડાયેલો જોવા મળે છે. માનવ-જીવન આ કેવી પ્રક્રિયા છે? કે કાયમી સમસ્યા છે? જ્યારે બાપ પ્રત્યે કે દીકરા પ્રત્યે કરેલી ભુલોની ખબર પડે ત્યારે ઘણું મોડું થઈ ગયું હોય છે. તુફાન સર્જનારને ખબર પડે કે કેવો સર્વનાશ સર્જાય ગયો છે પછી પસ્તાવો થાય. શું એ વ્યાજબી છે? ઉપરવાળો કદી માફ કરે? ગુમાવેલું પાછું કદી પણ નહીં મળે! માત્ર આંસુ સારવાના! મને એ પણ વ્યર્થ લાગે છે. સાગરમાં સમાઈ ગયેલી નદી કદી પણ પાછી ફરવાની નથી! મારે ઘણાં પેસન્ટ મોટી ઉંમરના આવતા હોય છે .ઘણીવાર રડતા રડતાં પોતાના સંતાનોના ખરાબ વર્તણુંક અને વ્યવહારની વાતો કરતાં હોયછે.

‘ઉમેશ બેટા, બહાર બહુંજ ઠંડી છે,સ્નો પણ ભારે પડેછે,અત્યારે તું બહાર રમવાની જીદ ના કર!’ ‘ના ડેડી, મારે તો ફ્રન્ટ-યાર્ડમાં જઈ સ્નો-મેન બનાવવો છે. હવે તો હું પાંચ વર્ષનો થઈ ગયો.કેટલો મોટો છુ? હું એકલો જઉ ?’  ‘ના બેટા! આવા હેવી સ્નોમાં તને એકલો ના મુકાય! મને શરદી થઈ ગઈ છે અને આપણે કાલે સ્નો -મેન બનાવીશું..પ્રોમીશ!’ ‘NO Dad I want to make a snow man today not tomorrow!( ના, ડેડી,આજેજ મારે સ્નો મેન બનાવવો છે , કાલે નહી)) મેં પગ પછાડી,તોફાન કરી જીદ કરી. મારી જીદ પાછળ ડેડીને નમવું પડ્યું. મારી સાથે બાસ્કેટમાં સ્નો એકઠો કરવામાં અને સ્નો-મેન બનાવવામાં હેલ્પ કરવા લાગ્યાં. બે દિવસ બાદ ડેડીની શરદી બહુંજ વધી ગઈ, ડોકટર પાસે ગયાં અને ત્યારે ખબર પડીકે તેમને ન્યુમોનિયાની અસર થઈ ગઈ છે. તાત્કાલિક હોસ્પિટલ ત્રણ દિવસ માટે દાખલ કરવામાં આવ્યાં. હોસ્પિટલથી ઘેર આવ્યા બાદ…મેં ડેડીને સોરી કહ્યું…’ના બેટા, એમાં તારો કશો દોષ નથી. હું ડેડી વગર એક ઘડી પણ રહી ના શકું..જોબ પરથી ઘેરે આવે તુરતજ મારે તેમની સાથે રમવાનું.ડેડી પણ હમેંશા હસ્તા, હસતા મારી સાથે જુદી જુદી રમતો રમે. હું મારા મમ્મીને કહેતો..મારા ડેડી દુનિયાના બેસ્ટ ડેડી છે.

સમયના વહેતા પ્રવાહમાં ચડ-ઉત્તર શરૂ થયાં.મારી બાર વર્ષની ઉંમરે મારા મિત્રો વધ્યાં. ટીન-એઈજનું ગ્રુપ વધવા લાગ્યું..આવતા વર્ષે હું પણ ટીન-એઈજ અવસ્થામાં આવીશ. I told my parents that I want to celebrate my 13th birthday in big hall and wanted to invites my all friends and told them I want brand new laptop on my 13th birthday..( મેં મારા મમ્મી-ડેડીને કહ્યું કે મારે મારી ૧૩મો જન્મ-દિવસ એક મોટા હોલમાં ઉજવવો છે અને મારા બધા મિત્રોને બોલાવવા છે સાથો સાથ એ પણ કહ્યુંકે મારી ૧૩મી વર્ષ ગાંઠે મારે નવામાં નવું લૅપ-ટોપ ભેટમાં જોઈએ છીએ).

‘ડેડી, કંજુસ છે,એમનો સ્વભાવ સાવ નકામો.મારી કોઈ ઈચ્છા સમજે નહીં.સાવ જુના રિવાજના! નવું કશું સમજવુંજ નથી! મને સમજાવાની કોશિષ પણ કરતાં નથી. ‘ બેટા, થોડો મોટો થા પછી આપણે તારા માટે લેપ-ટૉપ જરૂર લેશું. ‘એમ કહોને કે મારી ૧૩મી વર્ષ ગાંઠે તમારે મને કશીજ ભેટ આપવી નથી.’ મારી બર્થડે ઘેરે ઉજવી.ડેડીના ખિસ્સા માંથી એક પેની નિકળતી નથી આવા ડેડી મેં કદી જોયા નથી..સાવ નકામાં છે.

હાઈસ્કુલમાં જો બધા સબજેક્ટમાં” એ ” ના આવે તો મોટું લકચર આપવા બેસી જાય. “જો બેટા, તું અમારો એકનો એક દીકરો છે ,  તું સારું ભણીશ અને ગ્રેડ સારા લાવીશ તો તને કોઈ તારી મન-પસંદની કોલેજમાં એડમીશન મળી જશે અને તારું ભવિષ્ય ઉજ્જવળ બનશે. મને તો ડેડીનો નર્યો બકવાસ લાગ્યો. ઘરમાં પણ જેમ-બને તેમ તેનાથી દૂર રહેવા કોશિષ કરતો. બહું જુના રિવાજના માનવી છે કશું નવી પેઢીનું શિખવું નથી. ડેડી પોતાના ભુતકાળની વાતો કર્યા કરે ‘ ‘હું નાનો હતો ત્યારે મારા મામ્મી-પપ્પા કહે તેમજ કરતો. હું ઘણી મુશ્કેલીમાં ભણ્યો છું.અમારુ કુટુંબ ગરીબ હતું હું પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરી કોલેજ કરી છે. મેં મારા પપ્પાને ઘણી મદદ કરી છે બસ એકની એકજ વાત વારં વાર કરતાં. હું આમ કરતો ,તેમ કરતો હતો. મોટી મોટી ડંફાસજ માર્યા કરે.જાણે કોઈ મોટો શિકાર કર્યો હોય!મને એમાં કશો પણ રસ નહોંતો.

સોળ વર્ષનો થયો મમ્મી-ડેડીને કહ્યું..’મારી પાસે ડ્રાવીંગ લાઈસન્સ આવી ગયું છે તો મને હવે નવી કાર ક્યારે અપાવશો?’ ‘જો બેટાં..તારે સારી કોલેજમાં જવાનું છે તેમજ જો તારે સારો એન્જિનયર કે ડોકટર થવું હોય તો સેવીંગ હોય તો તને અમો સપોર્ટ કરી શકીએ. અત્યારે તું સ્કુલ-બસમાં સ્કુલે જાય તો કાર અને તેમજ કાર-ઈન્સ્યુરન્સના પૈસા બચી જાય.’   ‘હા, હા મને ખબરજ હતી કે તમો ના જ પાડશો…મારી ઈચ્છા કદી તમોએ પુરી કરી છે ? મેં માંગ્યું તે તમોએ કદી પણ નથી આપ્યું. જુઓ મારા મિત્ર રુપેશ પાસે લેટેસ્ટ લેપ-ટૉપ ,નવી કાર બધું એના ડેડીએ અપાવ્યું છે એ પણ મારીજ ઉંમરનો છે.મારે તો સૌને બતાવવાનું કે હું સાવ ગરીબ છું કશું મને પોસાતું નથી..મારા મિત્રોમાં મારી છાપ સાવ છેલ્લી કક્ષાની છે.’

કોલેજમાં ગયો ૧૦ વર્ષ જુની કાર રિપેર કરી મને આપી..મે નવી કાર માંગી તો કહે. ‘My son, I have a transportation for you not a luxury car. I can not afford new car for you..( મારા દીકરા, મારી પાસે કોલેજમાં જવા-આવવા વાહન છે.કોઈ મોટો દેખાવ નથી. હું તારા માટે નવી કાર ખરીદી શકું તેમ નથી). મારે તારી કોલેજનો  ખર્ચ વર્ષે ૨૦,૦૦૦ ડોલર્સનો આવશે અને તેની મારે સગવડતા કરવી પડશે.બેટા,અત્યારે તારુ ભણતર આગત્યનું છે નહી કે નવી કાર.’  ‘આ બુઢ્ઢો કદી પણ મારી વાત કે મારી લાગણીને નહી સમજે.આ ડેડીના માઈન્ડમાં પણ કોઈ બેડ-વાઈરસ ઘુસેલો છે.

ઘણાં સલાહ-સુચનો, જીવનના મુલ્યો,કૌટુંબિક એકતાનું મહત્વ એવી ઘણી વતો કરતાં અને એ આવી વાતો માંડે એટલે આપણી તો કોઈ પણ કારણ શોધી એનાથી દૂર જતાં રહેવાનું.

સમય કોઈની સાથે રહ્યો નથી. મારો પુત્ર રોનક ૧૩ વર્ષનો થયો. ડેડી-મમ્મી બન્ને અમને સુખી કરી દૂર દૂર કોઈ અજનબી દુનિયામાં જતાં રહ્યાં છે.હું પણ પિતા બન્યો.મારા પિતાની અવસ્થામાં પ્રવેશ્યો છું. મારા ડેડી આપેલ ત્યાગ,કરકસર ભર્યું જીવન જીવી,તેના એકને એક સંતાનને ડૉકટર બનાવ્યો.મેં એમને શું આપ્યુ?..ટીન-એઈજ(Teen-Age) થયાં પછી માત્ર ધૃણાં!કદી એમની સોના જેવું સત્ય એ અવસ્થમાં સમજી ના શક્યો.

આજ એમને મરણ તીથી છે.મંદીરમાં ૨૦૦૦ ડોલર્સ આપી મારા તરફથી જમણવાર રાખેલ છે જેથી ડેડીના આત્માને શાંતી મળે.શું ભૂતકાળના દિવસોમાં મેં ડેડીને આપેલ માનસિક ત્રાસને એ દૂર કરી શકશે ? આ દાન માત્ર મારા મનના સંતોષ ખાતર છે.

હું મારા પ્રસ્તાવાના ઝરણામાં સ્નાન કરી રહ્યો હતો ત્યાંજ મારો દીકરો રોનક દોડતો આવ્યો..’ડેડી,મારા મિત્રને એમના ડેડી એ ૧૩મી બર્થ-ડે માં બ્રાન્ડ ન્યુ કંમ્પુટર અને વિડિયો-ગેઈમ અપાવી.તમે મને શું આપશો?..મે જે સવાલ મારા ડેડીને ૨૦ વર્ષ પહેલાં કરેલો એજ સવાલ મારો પુત્ર પુછી રહ્યો છે…શું જવાબ આપું?

આપના અમૂલ્ય પ્રતિભાવો જરૂરથી આપશોજી

ભાવનગરથી અમદાવાદ…

મોબીલ -ફોનમાં વહેલી સવારે મુકેલ આલાર્મ ૩.૩૦ વાગે રણકી ઉઠ્યો. મમ્મી-પપ્પાનો ડોર મેં ખટખટાવ્યો.મારો નાનો ભાઈ મુકેશ ઉર્ફે માઈક સૌ જાગી નાહી ધોઈ,ચા -પાણી પીઈ,’તૂફાન”ની રાહ જોઈ રહ્યા હતાં.ભાવનગરથી અમદાવાદના એરપોર્ટ પર સવારના  ૯વાગે પહોંચવાનું હતું. માઈકની ફિયાન્સે રતી અમેરિકાથી  આવવાની હતી.માઈકના લગ્નને ત્રણ દિવસજ બાકી હતાં.અમો સૌ અમેરિકાથી વહેલાં આવી ગયાં હતા.મમ્મી-ડેડીની ઈચ્છા હતી કે માઈક અને રતીના લગ્ન ભારતમા કરીએ અને બહુંજ ધામધુમથી કરીએ.અમદાવાદની જાણીતી  હોટેલ કામામાં ત્રણ દિવસનું રિઝર્વેશન સાથે બધીજ વ્યવસ્થામાં એક દિવસ ડાંડિયા રાસ,સંગીતની મહેફીલ અને લગ્ન પછી રિસ્પેશનનો ભરચક કાર્યક્રમ લાઈન-અપ થઈ ગયેલ હતો. માઈક મારાથી બે વર્ષ નાનો હતો છતાં અમો બન્ની ભાઈ કરતાં મિત્ર બની રહેવાતાં.મે હજું સુધી લગ્ન નથી કર્યા પરંતું હું અને મારી ગર્લ-ફેન્ડ નાન્સી છેલ્લા ત્રણ વર્ષથી સાથે રહેતા હતાં છતાં મેરેજ કરવાનો હજું કોઈ પ્લાન વિચાર્યો નથી.

ફોર્ડ કંપનીને બનાવેલ” તૂફાન”માં ૧૨ પેસેન્જર્સ આરામથી બેસી શકે. તૂફાન લઈને આવનાર ડ્રાવરને બે વખત ફોન કર્યો પણ” હું હમણાંજ આવ્યો.” તેના જવાબમાં કોઈ સમયની કિંમત જણાઈ નહી..અંતે ૫.૩૦ વાગ્યા પછી આવ્યો અને કહ્યુ..’સાહેબ અમદાવાદ તમને ૩ કલાકમાં પહોચાડી દઉ, આ તૂફાન ૧૨૫ કિલોમિટરેની સ્પીડે જાય . ચિંતા ના કરો સાહેબ..મારી પર છોડી દો.. હું વચ્ચે,મારી સાથે મમ્મી-ડેડી અને પાછલી સિટ પર માઈક અને મારા મામી અને મામા. ૬ વાગે તૂફાન ભાવનગરથી નિકળ્યું. સૌ અડધા ઉંઘમાં હતા. મેં  લેબ-ટોપ ખોલી નેન્સી સાથે ચેટ કરી રહ્યો હતો તેણી પણ રીટા સાથેજ આવવાની હતી અને પહેલીજ વખત ભારતની મૂલાકાત લઈ રહી હતી.તેમાંય નેન્સીની ઈચ્છા ભારતામાં ગુજરાતી લગ્ન અને ‘તાજ-મહાલ’ જેવાની બહુંજ આતુરતા હતી..માઈકના લગ્ન પછી મે દિલ્હીમાં હોટેલનું રિઝર્વેશન પણ કરાવી રાખ્યું હતુ..મને રોહિત ને બદલે રૉન કહીને બોલાવતી. Ron, our plane landed in Mumbai on time and we are taking domestic flight within couple of  hours..so see you soon my love..'( રૉન, અમારું પ્લેન મુંબઈમાં સમય સર આવ્યું અને એકાદ-બે  કલાકમાં લોકલ ફ્લાઈટ લઈશું, પ્રિયે…આપણે ટૂક સમયમાં જ મળીએ)’ મે,ચેટ બંધ કર્યું…તુફાન ૧૨૦ થી ૧૨૫ કિલોમિટની સ્પીડમાં આગળ વધી રહ્યું હતું..એકાદ બે વખત સામેથી આવતા ટ્રક  ફૂલ સ્પિડે ઓવેર ટેઈક કરી અમારી લાઈનમાં સામે આવતા જોતાં મારો તો શ્વાસજ અધ્ધર થઈ ગયો. મેં ડ્રાવરને કહ્યૂ…ભાઈ જરા સંભાળીને…અરે,સાહેબ હું ૧૫ વર્ષથી કાર ચલાવું છુ, ભાવનગરથી અમદાવાદ તો હું આંખ મિચી ચલાવું તો કોઈજ વાંધો ન આવે..તમે બે ફિકર રહો…બે થી ત્રણ વખત…ઓવર-ટેઈકની સંતાકુકડી મેં જોઈ.રસ્તા સાંકડા-માત્ર ટુવે અને ફૂલ સ્પિડમાં હાઈ-બીમ સાથે કોઈ પણની આંખ અંજાઈ જાય!

‘watch out!’ (સામુ જો) મારાથી ચીસ પડાઈ ગઈ! અમારીજ લાઈનમાં  મોટો ટ્ર્ક  આવતો જોયો,,,કાન ફાડી નાંખે એવો છેલ્લો અવાજ મે સાંભળ્યો.પછી શું થયું એનું મને કશો ખ્યાલ નથી.

હોસ્પિટલમાં ત્રણ દિવસ પછી આંખ ખોલી. મમ્મી-ડેડી , મારો નાનો ભાઈ માઈક, મામા-મામી કોઈને જોયા નહીં.. નેન્સી,,રતી બસ બે જણજ  ઉભા હતાં…જેની આંખમાં મૌનના આંસુ પડું પડું થઈ રહ્યા હતાં.

‘મારો દેશ છે, મારું વતન છે, મારી જન્મભૂમી છે.મારી આખરી શ્વાસ આ દેશમાંજ છોડીશ’

પિતાના આ શબ્દો  ચારે બાજું ઘુમી રહ્યા હતાં સાથો સાથ  રતીએ કરેલી કરુણાત્મક વાતઃ

‘રોહિત, કહેતા દુંખ થાય છે મને માહિતી મળી છે કે પોલીસ ત્રણ ચાર કલાક પછી આવી અને સારવાર તાત્કાલિક ના મળી તેમજ મમ્મીએ પહેરેલા સોનાના ઘરેણા-દાગીના અને ડેડીને ચેઈન તેમના દેહ પરથી  ઉતારી  કોઈ લુટી ગયા.  ઉપરાંત દોઢલાખ કેશની બ્રીફ-કેઈશ પણ કોઈ ચોરી ગયું.’

હું શું બોલું ?મે તો મારા મા-બાપ અને ભાઈ,મામા,મામી  ગુમાવ્યા હતા…મા-ભોમની આ પવિત્ર ધરતી પર!

 વાર્તા વાંચ્યા બાદ આપનો અમૂલ્ય પ્રતિભાવ જરૂરથી આપશોજી

આવો આજ હસતા મારે આંગણે,દિવાળી આવી છે

 

આવો આજ હસતા મારે આંગણે,દિવાળી આવી છે,
રંગ-બેરંગી ભાવથી ભીંજાયેલી,દિવાળી આવી છે.

શુભ-લાભના સાથિયા હર આંગણે સજાવતી આવી,
ઘર ઘર લીલા તોરણ બાંધતી ,દિવાળી આવી છે.

સમદ્ધિનો થાળ ભરી લક્ષ્મી આપના દ્વાર આવી,
ત્યજીદો રાગ-દ્વેષ મન માંથી, દિવાળી આવી છે.

કુટુંબના કકળાટને કુંડાળે પધરાવતી કાળી ચૌદશ,
સ્નેહથી સૌને ભેંટીલો ભાઈ, દિવાળી આવી છે.

દિલમાં પ્રેમની જ્યોત જગાવી ભલુ સૌનું કરજો,
વિશ્વ મંગળની ભાવના ભરતી દિવાળી આવી છે.

શાંતીનો સંદેશ લઈ નવુ વર્ષ પધારે છે આંગણે,
રંગીન સ્વપ્નો સજાવતી આજ દિવાળી આવી છે.

દિવાળી-નૂતન-વર્ષ આપ સૌને ફળદાયી નિવડે,આપ સૌની મનમાં માનેલી મહેચ્છા પૂર્ણ થાય અને સમગ્ર વિશ્વમાં  સદા શાંતીની જ્યોત-જલતી રહે,વિશ્વના સૌ ભાઈ-ભાડું એક-મેક બની સૌનું કલ્યાણ કરે એજ“ફૂલવાડી“ના વાંચકોને શુભેચ્છા. દિન-પ્રતિદિન વાંચકોની સંખ્યા “ફૂલવાડી”માં વધતી જાય છે તેનો મને અનહદ આનંદ અને ગૌરવ છે.આપ સૌને મારો હાર્દિક-આભાર.
-વિશ્વદીપ

9/11 Memorial.. શ્રદ્ધાંજલી….

We shall never forget
We
shall keep this day,
We shall keep the events and the tears
In our minds,
our memory and our hearts
and take them with us as we carry
on.

 શ્રદ્ધાંજલી.

કોઈના મા-બાપ, કોઈના દીકરા દીકરી અને કોઈના સ્વજનો, ૯/૧૧ માં કાયરોએ કરેલ કારમા ઘા માં ગુમાવેલ જિંદગી, એ સૌને  ભાવભીંની શ્રદ્ધાંજલી .જે કુંટુબ આજ પણ આ ગોજારા-દિવસને ભુલી શક્યા નથી સૌને ઈશ્વર પ્રેરકબળ બક્ષે એજ પ્રભુ પ્રાર્થના..

શું લઈ જવાનું છે ? સઘળું મુકી જવાનુ છે,
માનવી,માનવીને મારે,શું લઈ જવાનું  છે?
ધર્મને નામે લડી,દુશ્મન બને  માનવીના !
કાયરો કૃત્ય કરે કારમું! શું લઈ જવાનું છે?

ગણેશ-ચતુર્થીની શુભકામના

ઈદ મુબારક.

“ફિર વોહી મુબારક રમજાન આયા હૈ

 દુવાઓ-સવાબો કી બારીશ લાયા હૈ”

 

પશ્ર્યાતાપના આંસુ !

યુ.એસ.એ.માં  ચાલી રહેલ રિસેશનમાં રિતેશ અને રજની બન્નેની જોબ જતી રહી. છ મહિના પહેંલાંજ શિકાગોના નોર્થ-બ્રુક એરિયામાં ઘર લીધું અને ઘરનો હપ્તો મહિને $ ૧૫૦૦.ડોલર્સ હતો. થોડી બચત હતી તેમાંથી ૨૦ ટકા ડાઉન-પેમેન્ટમાં આપ્યા હતાં. બીજી બાજું એકની એક દીકરી મિતાલી ને પહેલું વર્ષ કોલેજનું હતું. કોની પાસે હાથ લાંબા કરવા ? છતાં મજબુરીથી તેમના બે-ત્રણ મિત્રોને થોડા સમય માટે પૈસા ઉધાર માંગવા ફોન કર્યા. મિત્રોએ બહુંજ મીઠાસથી જવાબ આપ્યા.

“રિતેશ, હું તને જરૂર મદદ કરત પણ જોને મારે મારા મમ્મી-ડેડીને  હમણાંજ   ઈન્ડિયા પૈસા મોકલવા પડ્યાં… ‘

મેં જોને યાર બે દિવસ પહેલાંજ પૈસા ત્રણ વર્ષની સીડીમાં  મુકી દીધા…નહી તો તને આવા સમયે   જરૂર મદદ કરત. છતાં કોઈ કોઈ કામ-કાજ હોય તો જરૂરથી જાણ કરજે.’

સૌ મિત્રોની મીઠી જબાનમાં માત્ર  ખોટી મીઠાસ હતી, હકિકત નહીં !

‘રજની, મને જાણવા મળ્યું છે કે મિતાલી કૉલેજમાં નથી જતી.’

‘હા મને પણ થોડી ગંધ તો આવી છે.  ‘તેણી ઘણીવાર મોડેથી આવે છે અને કપડામાંથી સ્મેલ આવે છે.’

‘આપણી ડાહી દીકરી આવા રવાડે ચડી ગઈ હશે ? એ ડ્રીન્ક લેતી હશે.?  શું કરવું ? એક બાજું આપણાં બન્ને ને જોબ નથી અને સાથો સાથ  ઘર ચલાવવાની ચિંતા ! એકની એક છોકરી અને આવા ખરાબ રસ્તે ચડી જાય તો આપણે તો કઈના ના રહીએ!’

‘ જો આપણે ત્રણ મહિના ઘરનો હપ્તો નહી ભરીએ તો ઘર ફોર-ક્લોઝરમાં જતું રહેશે અને આપણે રસ્તા પર આવી જઈશું!’

‘ એ બધું તો ઠીક હની, પણ મિતાલી ભણવાનું છોડી આવા ગેરમાર્ગે ચડી જશે તો મારું અમેરિકા આવી દીકરીને ડોકટર બનાવી એનું ભવિષ્ય ઉજ્જ્વળ બનાવવાનું સ્વપ્ન ભાંગીને ભુક્કો થઈ જશે.’

‘ મને તો લાગે છે કે તેણીને કોઈ ખરાબ સોબત મળી ગઈ છે.’   ‘મને તો બીક લાગેછે એ કોઈ ડ્ર્ગ્ઝમાં ફસાઈ ના જાય!’

‘ મારે આજ તો વાતનો ફેંસલો લાવવોજ પડશે!   હું આવું કદી પણ નહીં ચલાવી લઉ.’

‘રિતેશ  ,  તું  ગુસ્સે થઈ જાય છે ત્યારે તને કશી વાતનો ખ્યાલ નથી રહેતો. ગુસ્સેમાં આવી છોકરી પર હાથ ઉગામવા જતાં સો વખત વિચાર કરજો.એક માંથી બીજી ઉપાધી આવી પડશે અને એ જો પૉલીસને ફોન કરશે તો  પૉલીસ તને હાથકડી પહેંરાવી જેલ ભેગો કરી દેશે!’

‘  જે થવાનું હોય તે થાય..હવે હું સહન નથી કરવાનો! આજ રાત્રે એને આવવા દે..વાતનો ફેંસલો કરી દઉ કે મારા ઘરમાં રહેવું હોય તો હું આવી ચાલ-ચલગત નહીં ચલાવી લઉ.’

રાત્રીને એકના ટકોરે ઘરનું ગરાજ ખોલવાનો અવાજ આવ્યો. રિતેશ અને રજની બન્ને લીવીંગ રૂમમાં જાગતા બેઠાં હતાં.  રિતેશનો ગુસ્સાનો પારો વધવા લાગ્યો..મિતાલી ગરાજમાં પાર્ક કરી રસોડનું બારણું ખોલી ઘરમાં આવી!

‘ હાય, મૉમ, હાય  ડેડ!   હજું સુધી તમો જાગો છો ?’

‘હા..તે જ અમારી ઊંઘ હરામની કરી દીધી છે.’   રિતેશ, તાડુકી ગમે તેમ બોલવા લાગ્યો! ‘

  ‘ડેડ, ધીરે! ધીરે..નેઈબરમાં કોઈ જાગી જશે!’.

   ‘બહું ડાહી થા મા…તું   સમજે છે કે અમને કશી  ખબર નથી ?  તે કોલેજ છોડી દીધી છે એ બધી અમને ખબર છે અને તારી ચાલ ચલગત …’
  ‘Dad, Please do not say anything more.Don’t you trust your own daughter ?  yes,  I did drop my college for this year.  Dad,here is two checks of $3000.oo dollers..I am working full-time and also part-time to help you.(‘ પપ્પા, મહેરબાની કરી હવે એક શબ્દ પણ નહી બોલતા,તમને તમારી પોતાની દીકરી પર વિશ્વાસ નથી ? હા , મેં જરૂર આ વર્ષે કોલેજ છોડી દીધી છે..આ રહ્યા ૩૦૦૦ ડોલર્સના ચેક, હું ફૂલ ટાઈમ અને પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરૂ છું. પપ્પા તમને  મદદ કરવા)…મેં તમને આ વાત નથી કરી બસ એજ મારી  ભુલ છે. ‘

કહી ચુપચાપ પોતાના રૂમમાં દોડી ગઈ.

મૌન ભાવે રિતેશ અને રજની પશ્ર્યાતાપના આંસુથી ભીંજાઈ ગયા!

આપનો અમૂલ્ય  પ્રતિભાવ જરૂરથી  આપશો.

લીના બહાર ના આવી !

I am doing her babysitting since she was six months old and she is a such beautiful, smart & sweet talking Angel .(  એ છ મહેનાની   હતી ત્યારથી હું તેણીની સંભાળ રાખુ છું.તેણી સુંદર, હોશિયાર અને વાત કરવામાં બહુંજ મીઠડી પરી  છે.). તેણીના મા-બાપ મીસીસ ભટ્ટ અને મિસ્ટર ભટ્ટ બન્ને ડૉકટર છે.અમારો સંબંધ માત્ર નેની તરીકે નથી અમો અવાર-નવાર બેકયાર્ડમાં BARBEQUE(ફળીયામાં ચુલાની રસોઈ) કરીએ ત્યારે અચુક એકબીજાને બોલાવી વીકએન્ડ(શની-રવી)માં લન્ચ કે ડીનર માટે ભેગા થઈએ.I am single & divorce woman , got my divorce two times with my two alcoholic husbands and decided to live without getting married and never had any children. I am retired police  officer.( હું એકલી , બે વખત મારા દારૂના બંધાણી પતિ સાથે છટ્ટા છેડા પછી નક્કી કરેલ કે ફરી લગ્ન નહી કરું, એકલીજ રહીશ અને મારે કદી બાળકો થયા નહોતા. હું  નિવૃત પોલીસ ઓફીસર છું).જ્યારથી લીનામારે ત્યાં બેબી સીટીંગ માટે  આવે છે ત્યારેથી મને એમજ લાગે છે કે મારું પોતાનું બાળક છે અને મારી પોતાની છોકરીની જેમ રાખું છું.

“Mrs.Brown, can you teach me how to make pasta, and macaron i?”     “Yes, Leena, now you are 10 years old and it would be nice to learn about cooking.and it’s good start. I think that your parents would not mind but still I need your parents permission to do that.”( મીસીસ બ્રાઉન, તમે મને પાસ્તા અને મેકરોની બનાવતા શિખવાડશો ? હા, લીના તું હવે ૧૦ વર્ષની થઈ અને હવે રસોઈ બનાવતા શિખવી એ સુંદર કામ કહેવાય, એ સારી શરૂઆત છે.હું ધારૂ છું કે તારા મા-બાપને વાંધો ના હોય છતાં મારે તેમની રજા લેવી જરૂરી છે).

મીસીસ ભટ્ટે હા પાડી અને મેં તેણીને ધીરે ધીરે
બહુંજ સાવચેતથી ઘણીજ  સહેલાયથી બનાવી શકાય તેવી રસોઈ સાથે કુકી, બિસ્કીટ બનાવતા શિકવાડી દીધુ.લીના પણ એટલીજ હોશિંયાર કે તેણીને શિખતા વાર ના લાગી.

ક્રીસમસને  માત્ર પંદર દિવસ  બાકી હતાં , હું અને લીના સાથે મળી ઘરમાં ક્રીસમસ ટ્રી  મુક્યું.  સ્નોની પડવાની શરૂઆત થઈ ગઈ હતી.આમેય શિકાગોમાં ઠંડીની ઋતુ વહેલી આવે છે.મારી ઉંમર ૮૨ થવા આવી છતાં ઉપરવાળાની મહેબાનીથી હજું જાતે રસોઈ અને ઘરકામ કરી શકું છુ.  મને ઈન્ડીયન ફુડ બહુંજ ભાવે છે,  થોડું સ્પાઈસી હોય પણ ખાવાની મજા આવે.ઘણીવાર મીસીસ ભટ્ટ, પુલાવ,બટરચીકન,નાન અને સ્વીટમાં ગુલાબ જાબું આપી જાય અને તેઓ મારું ઘણુંજ ધ્યાન રાખે છે. મને એક મા તરીકે  સનમાન આપે છે.  લીના પણ બાર વર્ષની થઈએ એટલે એ પણ કાયદા પ્રમાણે એકલી રહી શકે . મારે હવે લીનાનું બેબીસિટીંગ નહોતું કરવાનું. છતાં ઘણીવાર સ્કુલેથી ઘેર બેકપેક મુકી મારા ઘેર આવે.અને અમો બન્ને બેસી કોફી અને  હોમમેઈડ ગરમ ગરમ કુકીનો આસ્વાદ સાથે માણીએ.
ઉંમર સાથે રોગ વગર આમંત્રણે આવે!  THYROID  (થાયરોડ)ના પ્રોબલેમને લીધે મારું શરીર ઘણુંજ વધી ગયુ.૨૫૦ પાઉન્ડ.હું વ્હીલચેરમાં આવી ગઈ.ઈલેક્ટ્રીક વ્હીલચેરમાં ઘરમાં ફરતી અને માંડ માંડ મારા પુરતી રસોઈ બનાવી લેતી.સાંજે વેધર સારૂ હોય ત્યારે મારા સબ-ડિવીઝનમા પાર્ક સુધી જતી.

આજ સવારથીજ માઈનસ ૧૦ ડીગ્રી ટેમ્પ્રેચર હતું અને આખી રાતમાં ૧૨ ઈન્ચ સ્નો પડેલ અને ટી.વીમાં સમાચાર આવ્યા કે આજે શિકાગોની બધી સ્કુલ  ભંયકર ઠંડીને લીધે બંધ રહેશે.મેં લીનાને ફોન કર્યો. “Leena,can you come down to my house and we can have lunch together and have a good time?  Sure,what can we have for lunch Mrs.Brown? your favorite item, Chicken pasta and salad..wow! let me call my mom and get OK from her  then  I will be there!”  (લીના,તું મારા ઘેર આવી શકે ? આપણે સાથે લન્ચ લઈ, આનંદ કરીએ.જરૂર,આપણે લંચમાં  શું જમવાના છીએ?..તારું ભાવતું ! ચીકન પાસ્તા,સલાડ!
ઓહ..મારી મમ્મીને ફોન કરી રજા લઈ લવુ પછી હું તુરતજ  આવી…)..હા પણ ઠંડી બહુંજ છે તેથી હેવી જેકેટ,સ્નોહેટ,સ્નો શુઝ બધું પહેરીને આવજે…ઓકે મિસીસ બ્રાઉન…)

લીના આવવાની હતી મેં  ફાયર-પ્લેસ પણ ચાલું કર્યું અને ક્રીસમસ સોન્ગની સીડી મુકી..પાસ્તા કાઢી ,તપેલીમાં પાણી,મીઠુ અને ઓલીવ ઓઈલ મીક્સ કરી સ્ટવ પર મુક્યું અને સલાડ કાપવા બેસી…”ઓહ માય ગૉડ! ફાયર પ્લેસના બળતા લાક્ડામાંથી મોટો કટકો કારપેટ પર!”    વ્હીલચેર સાથે ઝડપથી ગઈ તો સોફા સાથે એવી અથડાઈ કે હું પડી ગઈ. કારપેટ વધારે બળવા લાગી.માંડ માંડ ઉભી થઈ લીનાને ફોન કર્યો, ૯૧૧ને જાણ કરી. એમ્બ્યુલન્સ અને ફાયરબ્રીગેડ આવે પેલા લીના આવી ગઈ.હું બહુંજ ગભરાયેલી હતી..”  Miss brown , let get out from here, fire is spreading everywhere right now..”  (”  મીસ બ્રાઉન,જલ્દી અહીંથી બહાર નીકળી જઈએ…અગ્ની-જ્વાળા ચારે કોર વધતી જાય છે.) લીવીંગરૂમમાંથી  મારી વ્હીલચેર ઝડપતી  દોડાવી.ઈલેકટ્રીક વ્હીલચેર એની લિમિટ કરતાં વધારે  ના જાય! માંડ માંડ ઘરના દરવાજા પાસે પહોચે એ પે’લા મારી વ્હીલ ચેરને લીનાએ જોરથી ધક્કો  માર્યો….! હું  ગભરાય ગઈ..પડતી પડતી રહી ગઈ! પણ ઘરની બહાર આવી ગઈ..ફર્ન્ટ-યાર્ડમાં..એક ભંયકર ચીસ  બહાર આવી પણ લીના બહાર ના આવી…!!

આપને વાર્તા ગમી ? આપનો અભિપ્રાય જરૂર્થી  આપશોજી.