નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી!

 

‘જેઠા, તને કેટલા મળ્યા?’

‘ પે’લા તું કે તને કેટલાં મળ્યા?’

‘ તું હાવ નકામો સો..મારી પાહે કેટલ પૈયા છે એ તારે પે’લા જાણવાનું..’

‘ રુડી તું રુપાળી સે એથી તને સૌ પૈયા વધારે આપે..મને તો આજ હાજ સુધીમાં ૫૦ રુપિયા મળ્યા…હવે તુ હાચું કે’

..’રુડી હસતાં હસતાં બોલી.. ‘તારા કરતા બમણા!’

‘ ‘મેલડીની સમ હા્ચું કે..’  ‘હા હા મેલડીના સમ,,મને ૧૦૦…’

‘હોય નહી..! શેઠીયા પણ રુપાળું બૈરુ જુએ અને મારા હાળા ખુશ થઈ પૈયા આપી દે..

‘ એલા જેઠા એમાં આપણેને ફાયદો સે ને..’

‘  પણ એમની નજ્રુરું બહું હારી નહી…’

‘એમાં તું કેમ ડરે સે…? હું કાંઈ તને છોડીને એમની સાથે હાલી નથી નિકળવાની…

હા,,રુડી ‘એ વાત હાચી કરી..એટલે તો હું…

‘રેવા દે,,બહું ડાયો થઈ ગયો સે’.

‘.તે તો મારી પર જાદું કરી દીધો છે .. રુડી..તારા વગર મારે હાલેજ નહી…’

 

એ એમની સીધી સાદી ભાષામાં કોઈ ઉપમા કે ઉચ્ચ સાહિત્યની શૈલી નહી. શબરીની બોર જેટલો મીઠો એનો  પ્રેમ! આવા  સાધારણ  માનવીના પ્રેમ-સ્નેહના ઊંડા મુળ કોઈ જોઈ શકે?

 

જેઠો અને રુડીના વગર લગ્નવિધી,  વગર ફેરે,  ના તો અગ્ની કે ભગવાનની સાક્ષી વગર  કે કોઈ કોર્ટના લગ્ન રજીસ્ટ્રેશનમાં ના કોઈ નામ કે કોઈ કરાર કે ના કોઈ સોગંદ કે સાક્ષી.  આ સુધરેલા સમાજને આ બધા સમાજના રીત રિવાજોની અને સમાજમાં રહેવા  કોર્ટનું સર્ટી જોઈએ..જે જન્મથીજ અનાથ કે જન્મથીજ ભીખ માંગી પોતાનું પેટ બે ટક ભરતા હોય એને આ બધી શું ખબર પડે! સુધરેલા સમાજના બંધંનથી દૂર રહેનારા રુડી અને જેઠો  નાની વયે હ્ર્દયની ગાઠથી બંધાયેલા,વર્ષોથી સાથે રહી દિવસ ઉગતા ને આથમતા સૂર્ય સુધી ભીખ માંગી ..ભીખારીની જિંદગી જીવવાની મસ્તી માણતા.સારી ભીખ મળે તો દિવસ સોનેરી નહીતો કાંટાની જેમ ખુચતો. પણ એની એને કોઈ પરવા ક્યાં હતી! દરિયામાં રહેતી માછલીને કોઈ દી મોંજાઓ કિનારે ફેંકી દે તોય એને તો દરિયામાં જ રહેવામાં મજા! ભુખ્યા પેટે સુવા માટે ટેવાયેલા, કડકડતી ઠંડી- ધોમ ધકતો તાપ ને બેફામ વરસાદની ઋતુથી એમની કાયા કાળમીઢ પથ્થર સમી બની ગઈ હતી.  ક્યાં જઈને  ફરિયાદ કરે! કોણ સાંભળે? લોકોના મેણા-ટાંણા અને ગાળોથી પણ ટેવાયેલા એમના  બે કાન બારણાં વગરના ઘર જેવા!.

 

‘એલા જેઠા..આજતો કઈ સારું એવું ખાવાનું મન થાય છે..’

‘અલી, કોઈ સારા દિવસતો નથી જતાં ને?’

‘ ના પિટ્યા..હવે તો મારી ઉંમર થઈ ..આપણે હવે કાઈ છોકરા-બોકરા જોતા નથી.. પણ મારો..,,હારો ઘરડો થયો પણ હજું’ .

‘જો બહું માથાકુટ કરી શેને..’ ‘.તો શું બીજી ..

.’તારું મોઢું જોઈ કોઈ પણ છોરી તારી હામુ પણ ના જોવે’  .’.હા..હાલ પેલા કંદોઈની દુકાને થોડા ગાંઠિયા-ભજીયા લઈલે..ખાઈ-પી આજે તો મજા કરીએ..

‘  ‘રોયા..હવે ઠેકાણે આવ્યોને? લે ૫૦ ને તું લઈ આવ..હા થોડા લારીમાંથી ઝમરુખ લેતો આવજે..ખુટે તો તું તારામાંથી આપી દેજે..’

 

એમની હું તા તુસી્માં પણ પતિ-પત્નિનો પ્રદીપતા દીવા મધ્યે શાંત સ્વરૂપે રહેતી જ્યોત સમો હતો ભડ ભડ બળે પણ  દઝાડે નહી!.ના કોઈ દેખાવ કે ના કોઈ આલિંગન કે ના કોઈ મોર્ડન જમાનાની કીસ!

‘લે હાલ જમી લઈએ.’ જેઠાએ કાગળના પડીકા ખોલ્યા…બે ચાર કુતરા આજુ_બાજું  આવી ગયાં..

‘આ હારા કુતરાને હખ નથી..ખાવા બેઠાં નથી  દોડી આવે સે..’ ‘ .

.’એલા જેઠા એ પણ ભુખ્યા હોય બે ત્રણ ભજીયા ને ગાંઠિયા નાંખી દે ને એ પણ જીવ તો સેને! ‘

 

પેટ ભરીને બન્નેએ ખાધું..જેઠા પાસે જુની છરી હતી તે કાઢી ઝમરુખના બે ભાગ કરી અડધું રુડીને આપ્યુ. ‘ અલી રુડી અંધારું થઈ ગયું છે હાલ આપણી જગાએ કોઈ સુઈ જાય પે’લા’  ..

.’એ’લા આ પોટકું કોણ ઉપાડ સે તારો બાપ! ‘

‘હારી તું બહું જબરી સે..

રાત્રીની ૧૧ વાગ્યા હશે..બન્ને ફાટેલું ગોદડું અને જુના કપડાનું પોટકાનું ઓશિકું કરી સુવાની તૈયારીમાં જ હતા..

‘એલા જેઠા..હારું કાંઈ છાતીમાં થાય છે..મને ઉઘવા દેતું નથી..’

‘હા..લે થોડું પાણી પી લે તે ભજીયા બહું દાબ્યા છે તેથી થોડો ડચુરો છે તે દૂર થઈ જાય..પછી…

વાક્ય પુરુ થાય એ પહેલાજ રુડીના મોમાથી ફીણ વળવા માંડ્યા કશુ બોલી ના શકી. ‘.રુડી..રુડી !’  કાંઈ જવાબ ના મળ્યો..જેઠો બે બાકળો થઈ ગયો..ગભરાઈ ગયો..

‘અલી તું મને છોડીને નહી જતી. ૨૦, ૨૦ વરસથી  હારે હારે રહી સે..સાથે પૈયા કમાયા.તે કોઈ દી મને છોડ્યો નથી.. હું કુબડા જેવો કાળો અને તું તો રુપાળી રાધા છતાં મારી સાથે હાલી પડી..મા મેલડી મારી પર દયા કર..મારી રુડીને બચાવે લે..રુડી કાંઈ તો બોલ.’

 

.રુડીના નાકમાંથી પણ લોહી વહી રહ્યું હતું..ગરીબના બેલી કોણ? જેઠાએ ..પોતાના પેરેલા પેરણથી લોહી લુછ્યું . રુડી કઈ જવાબ આપી શક્તી નહોતી..એથી એ વધારે ગભરાઈ ગયો…રુડી..રુંડી! કહેતાં કહેતાં એનાથી ચીસ પડી ગઈ પણ એની ચીસ કોણ સાંભળે?..કોઈ દૂરથી બોલ્યું હેય..

.’કાળીરાત  થઈ પિટ્યો પોતે સુતો નથી અને બીજાને સુવા દેતો નથી..દારું ઢીચીને ખોટા બુમ બરાડા પાડે સે,,, ચુપ મર નહી તો..’

 

‘.ઓહ…મારી રુડી…મને છોડી તું ના જા..હું નધારો બની જઈશ..તારું રુપ જોઈ શેઠિયા પૈયા આપતા મને કોણ આપશે?

કહી આક્રંદ ચીસો પાડવા લાગ્યો..બોર બોર જેવા આંસુ ધરતી ઝીલી નહોતી શકતી, આંસુ નો ભારથી ધુળ ઉછળી રહી હતી..

‘અલ્યા… બુમો કેમ પાડે છે? શું થયું? આજું બાજું ફેરા મારતો હવાલદાર  ત્યાં આવી ચડ્યો.. હેય! આ લોહી ક્યાંથી? બાજુંમાં થોડા સમય પહેલાંજ ઝમરુખ કાપેલ છરી રુંડીની! બાજુંમાં પડી હતી  ગરીબના નસીબને નર્ક તરફ વળતા ક્યાં વાર લાગે છે! હવાલદારને શંકા તરત પડી ગઈ..

‘..સા’બ મારી રુડીને કાંઈ થઈ ગયું સે.થોડી  એને દવાખાને..

‘જા જા સાલા  બૈરીનું ખુન કરી… પાછું  રડવાનું નાટક કરે છે.

..’ ‘સા’બ……

સા’બના બચ્ચા! હાલ પોલીસ ચોકીએ..

.’સા’બ મારી રુડીને…એક દંડો ફટકાર્યો…સીધો ચાલે છે કે બીજો ફટકારું…પણ..પણ બણ કશું કીધા વગર ..બોચી પકડી..હવાલદાર એને ઢસડી ગયો…રુડી રુડી.. ના રડવાની દર્દેભરી ચીસો હવા ઢસડાઈ ગઈ..

 

એ હવાલદારને ક્યાં ખબર હતી કે ભિખારી બનેલા આ યુગલ મરજીથી નહી મજબુરીથી ભિખારી બન્યા હતાં ,સાધારણ છતાં પવિત્ર પ્રેમ-પુજારી હતા!

‘ મને જેલભેગો કરો પણ મારી રુડીને સા’બ દવાખાને લઈ જાવ…બચી જાય.’

જેઠાને જેલમાં ઢોરની જેમ માર માર્યો..એટલો ઢીબ્યો..એટલો ઢીબ્યો  કે દુઃખ અને દર્દના ત્રાસથી ઝુલ્મી યમરાજ પાસે પરાણે પત્નિને માર્યાની કબુલાત કરવી પડી.

હવાલદાર ખુનની કબુલાત કરી એ વાતથી ખુશ થયો.એક વફાદાર સરકારી,કાર્યશીલ કર્મચારી તરીકે એનો સાહેબ જરૂર એને નોકરીમાં બઢતી આપશે એ ઉત્સાહમાં જેઠાને જેલના સળીયામાં સબડતો મુકી જતો રહ્યો..

સવારે સાફ-સુફી કરનારે નિષ્ક્રીય જેઠાનો દેહ જોઈ સુપ્રવાઝરને બોલાવ્યો..ઑડર આપ્યો..’આની લાશ ગંધાય પે’લા જેલના ડોકટર બોલાવી ડેથ સર્ટી લઈ શબ-વાહીનીને બોલાવી..રુમ ખાલી કરાવી દો.. જેલ સાફ કરતો કર્મચારી ગીત ગાતો ગાતો..જેઠાનો રુમ સાફ કરી રહ્યો હતો.. .’.હમ દોનો… દો પ્રેમી ….દુનિયા છોડ ચલે..

 

આપ આપનો પ્રતિભાવ જરૂરથી આપશોજી…