ગુરૂજી!
ક્યાં લગી પ્લેનમાં મુસાફરી કરતા રહેશો ગુરૂજી ?
ક્યાં સુધી ભક્તોને ભ્રમીત કરતા રહેશો ગુરૂજી ?
અમેરિકા,લંડન ને પરદેશમાં ચેલા તો ઘણાં છે,
ક્યાં સુધી અઢળક સંપતી એકઠી કરશો ગુરૂજી ?
રહેવું,ખાવું પિવું ને જલશા કરવા પ્રભુના નામે,
ક્યાં સુધી ભાવી ભક્તોને મુરખ બનાવશો ગુરૂજી ?
‘દક્ષિણા દે દશ લાખ તો તારી કાયાનો ઉદ્ધાર!’
ક્યાં સુધી લાળ ભરી લાલચ આપશો ગુરૂજી ?
મંદીર,મહેલો અને સોનાજડી મૂર્તિના માલિક,
ક્યાં સુધી નકલી ઈશ્વર બનીને ફરશો ગુરૂજી ?
ઠેર ઠેર, ઘર, ઘર તમારીજ મૂર્તિની પૂજા!
ક્યાં સુધી પ્રભુને પીઠ પાછળ રાખશો ગુરૂજી?
અંધશ્રદ્ધા આંધળી એને અંધારામાંજ રાખવી,
ક્યાં સુધી આંખ આડા કાન રાખશો ગુરૂજી ?
ભગવા પે’રી શહેરમા ઘર ઘર જઈ લુંટવાના,
ક્યાં સુધી સાધુ વેશમાં સૌને બનાવશો ગુરૂજી ?
દીપ’તો કહેતો ફરે ઘર ઘર ,ઘડી ઘડી સૌને.
ક્યાં સુધી સત્યને છુપાવીને રાખશો ગુરૂજી ?
1 ટીકા »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
વિશ્વદીપ બારડ on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! geo counter
v true ,,,,, specially in our villages ,, pplz r blindly follow ,,, how to stop them ,, they dnt knw difference b/w faith & superstitious