પશ્ર્યાતાપના આંસુ !

યુ.એસ.એ.માં  ચાલી રહેલ રિસેશનમાં રિતેશ અને રજની બન્નેની જોબ જતી રહી. છ મહિના પહેંલાંજ શિકાગોના નોર્થ-બ્રુક એરિયામાં ઘર લીધું અને ઘરનો હપ્તો મહિને $ ૧૫૦૦.ડોલર્સ હતો. થોડી બચત હતી તેમાંથી ૨૦ ટકા ડાઉન-પેમેન્ટમાં આપ્યા હતાં. બીજી બાજું એકની એક દીકરી મિતાલી ને પહેલું વર્ષ કોલેજનું હતું. કોની પાસે હાથ લાંબા કરવા ? છતાં મજબુરીથી તેમના બે-ત્રણ મિત્રોને થોડા સમય માટે પૈસા ઉધાર માંગવા ફોન કર્યા. મિત્રોએ બહુંજ મીઠાસથી જવાબ આપ્યા.

“રિતેશ, હું તને જરૂર મદદ કરત પણ જોને મારે મારા મમ્મી-ડેડીને  હમણાંજ   ઈન્ડિયા પૈસા મોકલવા પડ્યાં… ‘

મેં જોને યાર બે દિવસ પહેલાંજ પૈસા ત્રણ વર્ષની સીડીમાં  મુકી દીધા…નહી તો તને આવા સમયે   જરૂર મદદ કરત. છતાં કોઈ કોઈ કામ-કાજ હોય તો જરૂરથી જાણ કરજે.’

સૌ મિત્રોની મીઠી જબાનમાં માત્ર  ખોટી મીઠાસ હતી, હકિકત નહીં !

‘રજની, મને જાણવા મળ્યું છે કે મિતાલી કૉલેજમાં નથી જતી.’

‘હા મને પણ થોડી ગંધ તો આવી છે.  ‘તેણી ઘણીવાર મોડેથી આવે છે અને કપડામાંથી સ્મેલ આવે છે.’

‘આપણી ડાહી દીકરી આવા રવાડે ચડી ગઈ હશે ? એ ડ્રીન્ક લેતી હશે.?  શું કરવું ? એક બાજું આપણાં બન્ને ને જોબ નથી અને સાથો સાથ  ઘર ચલાવવાની ચિંતા ! એકની એક છોકરી અને આવા ખરાબ રસ્તે ચડી જાય તો આપણે તો કઈના ના રહીએ!’

‘ જો આપણે ત્રણ મહિના ઘરનો હપ્તો નહી ભરીએ તો ઘર ફોર-ક્લોઝરમાં જતું રહેશે અને આપણે રસ્તા પર આવી જઈશું!’

‘ એ બધું તો ઠીક હની, પણ મિતાલી ભણવાનું છોડી આવા ગેરમાર્ગે ચડી જશે તો મારું અમેરિકા આવી દીકરીને ડોકટર બનાવી એનું ભવિષ્ય ઉજ્જ્વળ બનાવવાનું સ્વપ્ન ભાંગીને ભુક્કો થઈ જશે.’

‘ મને તો લાગે છે કે તેણીને કોઈ ખરાબ સોબત મળી ગઈ છે.’   ‘મને તો બીક લાગેછે એ કોઈ ડ્ર્ગ્ઝમાં ફસાઈ ના જાય!’

‘ મારે આજ તો વાતનો ફેંસલો લાવવોજ પડશે!   હું આવું કદી પણ નહીં ચલાવી લઉ.’

‘રિતેશ  ,  તું  ગુસ્સે થઈ જાય છે ત્યારે તને કશી વાતનો ખ્યાલ નથી રહેતો. ગુસ્સેમાં આવી છોકરી પર હાથ ઉગામવા જતાં સો વખત વિચાર કરજો.એક માંથી બીજી ઉપાધી આવી પડશે અને એ જો પૉલીસને ફોન કરશે તો  પૉલીસ તને હાથકડી પહેંરાવી જેલ ભેગો કરી દેશે!’

‘  જે થવાનું હોય તે થાય..હવે હું સહન નથી કરવાનો! આજ રાત્રે એને આવવા દે..વાતનો ફેંસલો કરી દઉ કે મારા ઘરમાં રહેવું હોય તો હું આવી ચાલ-ચલગત નહીં ચલાવી લઉ.’

રાત્રીને એકના ટકોરે ઘરનું ગરાજ ખોલવાનો અવાજ આવ્યો. રિતેશ અને રજની બન્ને લીવીંગ રૂમમાં જાગતા બેઠાં હતાં.  રિતેશનો ગુસ્સાનો પારો વધવા લાગ્યો..મિતાલી ગરાજમાં પાર્ક કરી રસોડનું બારણું ખોલી ઘરમાં આવી!

‘ હાય, મૉમ, હાય  ડેડ!   હજું સુધી તમો જાગો છો ?’

‘હા..તે જ અમારી ઊંઘ હરામની કરી દીધી છે.’   રિતેશ, તાડુકી ગમે તેમ બોલવા લાગ્યો! ‘

  ‘ડેડ, ધીરે! ધીરે..નેઈબરમાં કોઈ જાગી જશે!’.

   ‘બહું ડાહી થા મા…તું   સમજે છે કે અમને કશી  ખબર નથી ?  તે કોલેજ છોડી દીધી છે એ બધી અમને ખબર છે અને તારી ચાલ ચલગત …’
  ‘Dad, Please do not say anything more.Don’t you trust your own daughter ?  yes,  I did drop my college for this year.  Dad,here is two checks of $3000.oo dollers..I am working full-time and also part-time to help you.(‘ પપ્પા, મહેરબાની કરી હવે એક શબ્દ પણ નહી બોલતા,તમને તમારી પોતાની દીકરી પર વિશ્વાસ નથી ? હા , મેં જરૂર આ વર્ષે કોલેજ છોડી દીધી છે..આ રહ્યા ૩૦૦૦ ડોલર્સના ચેક, હું ફૂલ ટાઈમ અને પાર્ટ ટાઈમ જોબ કરૂ છું. પપ્પા તમને  મદદ કરવા)…મેં તમને આ વાત નથી કરી બસ એજ મારી  ભુલ છે. ‘

કહી ચુપચાપ પોતાના રૂમમાં દોડી ગઈ.

મૌન ભાવે રિતેશ અને રજની પશ્ર્યાતાપના આંસુથી ભીંજાઈ ગયા!

આપનો અમૂલ્ય  પ્રતિભાવ જરૂરથી  આપશો.