મિત્રની વફાદારી !

‘અલ્પેશ,તારો આભાર વ્યક્ત કરવા માટે મારી પાસે શબ્દો નથી. તારા જેવા મિત્રો આજની દુનિયામાં મળવા મુશ્કેલ છે,  તેમજ મારૂં અમેરિકા આવવાનું જે સ્વપ્ન હતું , દોસ્ત,તે સાકાર કર્યું.  મારી લાઈફ(જિંદગી) બની ગઈ!”
‘દિપેશ,માખણ મારી મને બહું ચડાવી ના માર!  મિત્ર,મારાથી જે થયું તે કર્યું, બાકી તો તારા નસીબ ના જોરે…’..  ‘ના ના નસીબ પતંગ જેવું છે જો તેને દોરી અને હવાનો  સહારો ના મળે તો તે આકાશમાં કદી પણ ઉડી ના શકે! મિત્ર, તું જ મારી દોરી અને તું જ મારી હવા!

‘ hay, guys, we are also here..we are getting bored.”( અલ્યા, અમો પણ અહીયા છીએ.અમો કંટાળ્યા છીએ) મારી પત્નિ રાખી બોલી.  હું મારી પત્નિ રાખી ,મારી બેબી ગર્લ મોની અને દિપેશ સૌ ઈટાલિયન રેસ્ટોરન્ટમાં ડીનર લેવા આવ્યા હતાં..’ભાભી, માફ કરશો , અમો બન્ને મિત્રો વર્ષો બાદ મળ્યા…’  ‘હા..સાચી વાત દિપેશભાઈ ,   હું તો ખાલી મજાક કરૂ છું અને તમારૂ ધ્યાન ખેંચવા માંગુ છું..’   ચિંકન પાસ્તા,ગાર્લિક બ્રેડ,સલાડ અને લઝાનિયા અને મોની માટે ચાઈલ્ડ પલેટ સાથે સ્ટ્રોબરી જ્યુસ આવી ગયાં સૌ સાથે જમ્યા અને મેં બીલ ચુકવી દીધું.

કમ્પુટર એન્જિન્યર તરીકે  એચ.વન વીઝા પર અમેરિકા આવી ગયો અને બાદ  ગ્રીન કાર્ડ મારી કંપની દ્વારા મળી ગયું. આજ કાલ કરતાં અમને અહીં  સેટલ થયાં દશ વર્ષ થઈ ગયાં. મારી પત્નિ અને મારી ચાર વર્ષની મોની અહીં ડલાસમાં સેટલ થયાં હતાં. દિપેશ મારો બાળપણ નો મિત્ર હતો અને અમારા બન્નેનું સ્વપ્ન એકજ હતું કે કૉમ્પુટર  ક્ષેત્રેજ કોઈ સારી ડીગ્રી મેળવી અમેરિકા જવું.  હું લક્કી હતો કે મને કૉમ્પુટર એન્જિનયરની ડીગ્રી મળ્યા બાદ એકાદ વર્ષમાં અમેરિકા આવવા મળ્યુ . અમો બન્નેએ અમેરિકન કંપનીમાં એપ્લાઈ કરેલ અને મારો જીગનજાન દોસ્ત  બિચારો રહી ગયો એનો મને બહુંજ અફસોસ હતો.  હું જ્યારેથી અહીં આવ્યો ત્યારથી તેને અહીં બોલાવી લાવવામાં સતત પ્રયત્ન કરી રહ્યો હતો. ફાયનલી(અંતે) મારા બોસ સાથે દિપેશ માટે વાત કરી  અને મારા વર્ક અને સ્વભાવથી એ ઘણોજ પ્રભાવિત હતો તેથી મને કહ્યું. ‘I need person like you!’ ‘ No,problem sir, my friend is also very hard-working guy, I can give you guarantee about his ability..(મારે તારા જેવા માણસો જોઈએ છીએ.’ ‘કોઈ સવાલજ નથી સાહેબ, હું તેના કાબેલિયત વિશે ખાત્રી આપું છું).

મારા બોસે(સાહેબે),   દિપેશના રેઝ્યુમે પરથી અને ફોન પર વાત કરી  દિપેશને એચ.વન પર અમેરિકા અમારી કંપનીમાં જોબ આપી. દિપેશની  આર્થિક પરિસ્થિતી ઘણીજ નબળી હતી તેથી  મેં તેને એર લાઈનની ટિકિટ મોક્લી આપી.તેની વાઈફે દિપેશ સેટલ થઈ જાય પછી આવવાનું નક્કી કર્યું. દિપેશ મારે ત્યાં રહેતો હતો અને દર મહિને  લીનાભાભીને પૈસા મોકલી આપતો. અમદાવાદમાં તેની માથે ઘણુંજ દેણું હતું તે ધીરે ધીરે ભરપાઈ કરી દીધુ.  અમારૂ ચાર બેડરૂમનું હાઉસ છે તેથી મેં દિપેશને કહ્યું. ‘દિપેશ જ્યાં સુધી લીનાભાભી અહીં ના આવે ત્યાં સુધી તું અમારી સાથે રહે જેથી તારો પર્સન ખર્ચ ઓછો આવે અને તું ઈન્ડિયામાં વધારે મદદ કરી શકે.’  બે વર્ષથી અમારી સાથે રહે છે.

‘અલ્પેશ, લીનાને વીઝા મળી ગયો છે તો મારે હવે બે બેડરૂમનું એપાર્ટમેન્ટ ભાડે લેવું છે તો તુંજ કહે કે કયાં એરિયામાં લેવું ?’   ‘દિપેશ, લીનાભાભી અહીં આવશે પછી શરૂઆતમાં અહીં હોમસીક લાગે તો તું અમારા હાઉસની નજીક એપાર્ટમેન્ટજ લઈ લે જેથી લીનાભાભી અવારનાર અમારે ઘેરે આવી શકે અને સમય પણ પસાર થઈ જાય.

‘Alpesh, that’s excellent ideas. I saw one apartment complex within 1/2 mile from here and  had a sign that they have vacancy and monthly rent is only $900.00 dollers per month for two bed rooms.’ ‘ Dipesh, let’s go there and sign the lease for one year ( અલ્પેશ, બહુંજ સારો વિચાર છે, મેં આપણાં ઘરથી અડધા માઈલમાં એક એપાર્ટમેન્ટ કૉમ્લેઝ જોયો છે અને રૂમ ખાલી છે અને મહિને માત્ર ૯૦૦ ડોલર્સ ભાડું ,બે બેડરૂમ માટે.’ ‘દિપેશ, ચાલો અત્યારે જઈ એક વર્ષ માટે ઘર ભાડે રાખી લઈએ.’).

લીનાભાભી  આવી ગયાં. દિપેશને જોબ પર જવાં હું રાઈડ આપતો હતો.   હજું દિપેશે કાર લીધી નહોતી. બપોરના સમયે રાખી લીનાને કારમાં લઈ અમારે ઘેર લાવે જેથી લીનાભાભીનો સમય પસાર થઈ જાય અને કંપની પણ રહે.  ઘણીવાર હું દિપેશને જોબ પરથી સીધો ઘેરે લાવું અને તેઓ બન્ને અમારી સાથે વિકેન્ડ ગાળે.

દિપેશે લીઝ બ્રેક કરી અને એક નવું ત્રણ બેડરૂમનું મકાન લીધું, નવી કાર પણ લીધી.ધીરે ધીરે બન્ને  ઘણાંજ સેટલ થઈ ગયાં હતાં. થોડા સમયમાં કોઈની સાથે પાર્ટનરશીપમાં કન્વીનન્ટ સ્ટોર લીધો મને નવાઈ લાગી. મારી પત્નિ રાખીએ કહ્યું પણ ખરૂ..’જોયું તમારા મિત્ર કેટલા જલ્દી સેટ થઈ..સાઈડમાં બીઝનેસમાં પણ  શરૂ કરી દીધો.! હા, હની એ થોડો ખટપટીઓ, ચાલાક  અને હોશોયાર છે. બીજું તો શું એમના નસીબ પણ કામ કરે ને !

અમારી જોબમાં મેનેજરની જગ્યાં ખાલી પડી..મેં દિપેશને હસતાં હસતાં કહ્યું..ચાલ આપણે બન્ને આ જોબ માટે એપ્લાઈ કરીએ, જોઈએ તો ખરા કોના નસીબ જોર કરે છે.’ ‘અલ્પેશ,મારા કરતાં તું સિનિયર છો અને જોબ તને જ મળેને. ના હું એપ્લાઈ નથી કરતો..’

‘હું મારી ઓફીસમાં કામ કરતો હતો અને મેં બહાર ખિલખિલાટ હસવાનો અવાજ સાંભળ્યો!..બહાર આવ્યો..જોયું..” Dipesh, congratulation for your promotion  as a manager…( દિપેશ, મેનેજર તરીકે બઢતી મળ્યા  બદલ અભિનંદન!).સૌ તેને અભિનંદન આપી રહ્યાં હતાં..ઘડીભર હું થંભી ગયો! દિપેશે તો મેનેજર તરીકે એપ્લાઈ કરવાની મને ના કહી હતી…તેના શબ્દો યાદ આવી ગયાં..’દોસ્ત, તું મારા કરતાં સિનિયર અને અનુભવી  છો, આ જોબ તનેજ મળવી જોઈએ!’   છતા એક પળ બધું ભુલી જઈ હું હસતાં હસતાં દોડી દિપેશને ભેટી અભિનંદન પાઠવ્યા. દિપેશના મોં પર કશો ક્ષોભ કે દિલગીરી નહોતી..જાણે કશુંજ બન્યું નથી તેમ મને તેણે હસતાં હસતાં કહ્યુ.. Alpesh, I am very happy today,today is my best day of my life…( અલ્પેશ, આજ હું ઘણોજ ખુશ છું, આજ મારી જિંદગીનો સારામાં સારો દિવસ છે)..મેં પણ કહ્યું..’હા યાર..તું સાચું જ કહે છે!’

‘દોસ્ત, તે શું કર્યું ? એ સવાલને ઘુટતો ઘુટતો ઘેર આવ્યો. આજ આ દિલ પર એટલો ભાર વધી ગયો છે કે ક્યાંરે હું હળવો કરી શકું  ? ‘એક જિગરજાન દોસ્તે મારો  હળવે થી હાથ જાલી ..હરીકેનના વિન્ડ(એક ભંયકર ફૂંકાતા વાવાઝોડમાં)માં મને ક્યારે ધક્કો મારી દીધો! મને ખબર પણ ના પડી.’

ગરાજમાં કાર પાર્ક કરી ઘરનો બેલ માર્યો…
‘હાય, અલ્પેશ!’ રાખીએ સ્મિત સાથે મને આવકાર્યો. રાખી તુરતજ મારા ચહેરાની ઉદાસિનતા પારખી ગઈ! રાખી મને એક ગ્લાસ પાણી આપીશ ?   રાખીની ચિંતા વધી, જલ્દી જલ્દી  વોટર-કુલરમાંથી પાણી લાવી મને આપી મારા ગળામાં સ્નેહાળ હાથ વિટાળતી બાજુંમાં બેસી ગઈ!

જિંદગીમાં એક વફાદાર દોસ્ત અને એક વફાદાર પત્નિ બન્ને એવી વ્યાક્તિ છે કે હ્ર્દયપર વધી પડેલભાર ને હળવા કરવા માટે શક્તિમાન છે..અને તેમાંથી એક વ્યક્તિતો મને પછડાટ આપી દૂર દૂર ભાગી ગઈ! બાકી રહી મારી અર્ધાગીની!મારી વફાદર પત્નિ…! ભારે હૈયે વાત કરી!

‘અલ્પેશ, મને બધીજ વાતની ખબર પડી ગઈ છે..મારે તને જોબપર ખોટી ચિંતા નહોતી કરાવવી તેથી તને મેં ફોન નહોતો કર્યો.
‘શું કહે છે  હની ?’  ‘હા..આજે બપોરના ભાગમાં તારી સાથે જોબ કરતી મારી બેનપણી સોનાલી!
હા બોલ બોલ..મારા બોસની સેક્રેટરીને ?…હા અલ્પેશ. દિપેશભાઈએ તારીજ પીઠ પાછળ ઘા કર્યો છે.   સોનાલીએ કહ્યું છે.   ‘ રાખી  આ વાત તારા અને અલ્પેશ સિવાય કોઈને પણ કહીશ નહી. નહી તો મારી જોબ પર તેની બહુંજ  ખરાબ અસર  થશે. આ વાત મને માઈકલે કહી. ‘MS. Sonali,  Alpesh is not a good employee…(મીસ સોનાલી અપ્લેશ સારો  કર્મચારી નથી)..કહી મને વિગતવાર વાત કહી..
 ‘દિપેશભાઈએ …તને કશું કીધા વગર મેનેજર માટે એપ્લાઈ કર્યું..અને તારા મોટા બોસ(સાહેબ) માઈકલને  મળી તારા વિશે ઘણીજ ખોટી આડી-અવળી વાતો કરી કાન ભંભેર્યા.    ‘ મીસ્ટર અલ્પેશ ભટ્ટ ઘણીવાર કામ-હોય કે ના હોય તોય..ખોટો ખોટો ઑવર-ટાઈમ કરે છે તેમજ પર્સન-ફોન પર કલાકો સુધી બેસી રહી ગામ ગપાટા મારે ઉપરાંત ઈન્ટરનેટ પર બેસી મિત્રો સાથે ચેટ કરતો હોય, ઈન્ડીયન ન્યુઝ પેપર્સ વાંચતો હોય છે.’ ‘ઓહ માય ગૉડ!  એક પ્રમોશન લેવા આવા કાવાદાવા ?    મારી સાથેજ ચક્રવ્યુ રચ્યો ?  મને આવા ગંદા કાદવના છાંટા ઉડાડ્યા વગર તેને પ્રમોશન મળ્યું હોત તો હું જરૂર ખુશ થાત!’

‘અલ્પેશ,જે બની ગયું તેનો અફસોસ શા કામનો ? ભૂતકાળ ભુલી જઈ વર્તમાનમાં જીવીએ..’
હની, મને અફસોસ  એ વાતનો નથી કે મને કેમ પ્રમોશન ના મળ્યુ.અફસોસ તો એ વાતનો છે કે એક  મિત્રની  અંદર છુપાયેલા શૈતાનને હું ઓળખી ના શક્યો.’  કહી રાખીના ખોળામાં માથુ રાખી સુતો  મારા માથા પર પ્રેમથી હાથ ફેરવતી રહી…ક્યારે ઊંઘ આવી ગઈ ખબર  પણ ના પડી!!

વહેલી સવારે ચાર વાગે ફોનની ઘંટડી વાગી..અત્યારે કોણ હશે ? ધારણા કરી કે ખોટો નંબર હશે  . ફરી રીંગ વાગી…મેં ફોન ઉપાડ્યો. This is an ATT operator, Can you accept a collect call from mr.dipesh ?( હું એ.ટી.ટીની ઑપરેટર છું. દિપેશનો ફોન છે..ફોન કરવાના પૈસા ભરપાઈ કરી ફોન સ્વિકારશો?)  પળભર થંભી ગયો!  I  said..’yes mem..’.( મે કહ્યુ, ‘હા.મેમ’)..‘અલ્પેશ’. સામેથી દિપેશ બહુંજ ગભારાયેલા અવાજે બોલ્યો…’દોસ્ત, હું જેલ માં છું..Please bail me out(મહેબાની કરી મને છોડાવી જા)’ ‘What happen ? (શું થયું ?).’  ‘યાર, ગઈ કાલે મારા પ્રમોશનની ખુશાલીમાં રેસ્ટોરન્ટમાં ડ્રીન્કપાર્ટી રાખી’તી અને થોડો વધારે પિવાઈ ગયો. ઘેર કારમા  પાછા આવતા પોલીસે મને રોક્યો અને DWI (DRIVING WHILE INTOXICATED).ડ્ર્ન્ક હાલતમાં મને પકડ્યો ..હાથકડી પહેરાવી મને જેલમાં પુરી દીધો…આખી રાત જેલમાં રહી હું બહુંજ ડરી ગયો છુ. તું જલ્દી આવી મને જામીન આપી છોડાવ દોસ્ત !’

મનોમન   હું બોલ્યો..’.દોસ્ત..!’  રાખી જાગી ગઈ…શું થયું ? મેં વિગત કહી. ‘રાખી મને ૫૦૦ ડૉલર્સ રોકડા આપ.’   ‘ અલ્પેશ ?  જે મિત્રે મારેલો ઘા  હજું પુરાયો નથી.. તમારી  પીઠ હજુ લોહી-લોહાણ છે,  રૂઝાઈ પણ નથી..ને  તું..’ તેણીને મેં વચ્ચે રોકી કહ્યુ..  ‘હું  અત્યારે માત્ર મારા એક ભારતિય ભાઈ ,એક  માનવ  મુશ્કેલમાં છે તેને મદદ કરવા જઈ રહ્યો છું…..

 

 

આપના અમૂલ્ય પ્રતિભાવોની અપેક્ષા…

મૃત્યુ પૂર્વે મરીએ છીએ

આપણી આ શું કરીએ છીએ ?
એના એ કૂંડાળામાં આપણે બે ગોળ ગોળ ફરીએ છીએ.

જ્યારથી આરંભ થયો  હોય ત્યાં જ અંત,
એ અંતથી પાછો આરંભ, આ તો શો અંત ?
કાળ થંભ્યો છે ને આપણે ડગ પર ડગ ભરીએ છીએ.

કૂંડાળાની પેલી પાર અનંત કાળ છે,
મનુષ્યોથી ભર્યું વિશ્વ વિશાળ છે,
તો ચાલો ત્યાં, અહીં તો જીવ્યા વિના મૃત્યુ પૂર્વે મરીએ છીએ.

-નિરંજન ભગત

 

તમે આવ્યા તો ખરા !

સમજણની શેરીઓમાં તમો   આવ્યા તો ખરા,
મતલબની વાત છોડી તમો આવ્યા  તો ખરા.

મારા આંગણામાં  હતો એક નાનો   ચબુતરો ?
ઝાળને જાર   લઈ   તમો  આવ્યા તો  ખરા .

અઘોરી બાવાની હતી મારી    એક   ઝુંપડી,
ભભુતીનો ભાર  લઈ તમે    આવ્યા તો ખરા.

સંસાર સળગી  ગયો  બસ  એક જ વાત થી!
તેલની  ધાર  લઈને  તમે  આવ્યા તો  ખરા.

આભ  ફાટી  પડ્યું  એક  વીજના કડાકા થી!
વાદળી વસ્યા પછી  તમે  આવ્યા તો  ખરા.

એતો જતો  રહ્યો  બીનવારસી લાશ   છોડી!
કાંધો આપવા  અંતે  તમે  આવ્યા તો  ખરા!

વાઈફ બદલતા હોય છે !

માણસો ઘણાં વાઈફ  બદલતા   હોય છે,
પછી ખુદજાતને નરકમાં નાંખતા હોય છે.

એક બદલે, બે બદલે કદી સંતોષ  નહીં,
વારં વાર  સ્ત્રીને બદનામ કરતાં હોય છે.

સદાય સમજે  ખુદ ને  એ  સમજદાર છે,
વાંકી એની પુંછ,  વાનર   જેવા  હોય છે.

શું થશે સંતાનોનું ?  કદી કરે  ના પરવા!
પિતાના પ્યારથી, બાળ  વંછીત હોય છે.

લગ્નબંધંન કાયમી   ગમતું  નથી એને,
શું  કહું ?   આવા કાયર માણસો હોય છે.

બાગમાં છોડ,  ફૂલ ને  માળી સૌ સાથે !
તોય એકલા   ભટકતા માણસો  હોય છે.

મારા આંગણે અંધારે સૂરજ ઉગ્યો!

આજ એક એવી વાત થઈ ગઈ,
રાત અંધારી અદ્ર્શ્ય થઈ  ગઈ,
હતી એક પથ્થરની  મૂર્તિ  જ્યા,
નવવધૂ  જેવી નાર   થઈ  ગઈ.

 

****************************************

બન્ને  એક બીજાનો હાથ જાલી ચાલતા હોઈએ, પછી સબડિવિઝનમાં વૉક કરતા હોઈએ ,કે કોઈ પ્રસંગમાં જઈએ. મિત્રો હસી-મજાકમાં કહે ..” હવે તો ઉંમર થઈ આ પ્રેમી પંખીડાની આદત છોડો !  ત્યારે  દિપેશ કહી દેતો.  ” ઉંમરને અને પ્રેમને શું લાગે વળગે ? પ્રેમનો બાગ હંમેશા લીલોછંમ જ રહેવો જોઈએ..આપણે એવી ઉંમરને આંગણે આવીને ઉભા છીએ કે   સમય  સાથે  પ્રયણના  વૃક્ષના છાયા નીચે બેસી શેષ જિંદગીની મજા માણવી જોઈએ. લગ્નબાદ યુવાનીમાં કૌટુંબિક જવાદારી ,ઉપરાંત  બાળકોના ઘડતર,સંસ્કાર સાથે ઉછેરવાની ચિંતાઓ, મોટા થાય એટલે  બાળકોને ઉંચ્ચ અભ્યાસ માટે  આર્થીક સધ્ધરતાની ચિંતા હતી.   ખરૂ કહું તો પ્રેમ કરવાનો સમયજ નહોતો!” ” ઓ.કે..અમો તો મજાક કરીએ છીએ.” મિત્રો હસી કાઢતાં અને કહેતાં સાચી વાત છે દિપેશ આપણે સૌ  અમેરિકા સાથે આવ્યા અને ઘણી મુશ્કેલીઓનો સામનો કરી પછી  ઠરીઠામ થયાં છીએ અને હવે જ  પાછલી  જિંદગી જીવવા જેવી લાગે છે ….પણ તમો બન્નેતો હજું..” ….”હા, હા કહીદોને કે..અમો વધારે પડતાં પ્રેમના નખરાં કરીએ છીએ..!”   That’s OK my friend..we will do what ever is good for our life..we do not care what world is going to say..(કોઈ વાંધો નહીં મિત્ર, અમો તો  અમારી જિંદગી માટે  જે ગમશે તે કરી શું પછી  દુનિયાને જ કહેવું હોય તે કહે એની અમને પડી નથી.)..

આજ એ મારો  પતિ મિત્ર દિપેશ મારી સાથે નથી ! જીવનમાં એક પળ અમો કદી છુટ્ટા નથી પડ્યાં..આજ  એજ મિત્ર મને છોડી એક લાંબી યાત્રાએ ચાલ્યો ગયો. ૪૦  વર્ષના એકધારા અવિરત પ્રવાહમાં અનેક ૠતુંઓના આસ્વાદ સાથે  સુખદ રીતે ગાળ્યા હોય  ! એ સાથીદાર અચાનક છોડી એક અગોચર દુનિયામાં વિલિન થઈ જાય તે હું માનવા તૈયાર જ નથી!  હું એમની એક એવી બંધાણી થઈ ગઈ છું કે એમના વગર ઘરની  બહાર પગ મુકવાની હિમંત નથી ચાલતી. હું અપાહીત બની ગઈ છું. અમારા બન્ને છોકરા ડૉકટર છે બની સુખી છે બન્ને કહે છે ; “મમ્મી, અમારી સાથે રહેવા આવી જા ,આ ઘર વેંચી નાંખીએ ”  હું તુરતજ આવેશમાં આવી કહી દેતીઃ “મુકેશ , રુપેશ, આ ઘરમા મેં ૩૦ વર્ષ તારા ડેડી સાથે ગાળ્યા છે અને અહી એમની એક એક યાદ  આ ઘરની દિવાલોમાં વણાયેલી છે..હું જીવીશ તો અહીંજ જીવીશ અને મરીશ તો…..”
“મમ્મી, આવું ના બોલ…બસ તારી જેવી ઈચ્છા એજ પ્રમાણે થશે.”  ” Thank you  Mukesh- Rupesh…..(મુકેશ-રુપેશ  તમારો આભાર).છોકરાઓ મારી લાગણીને માન આપતા એનું મને ગૌરવ છે.

અમો અમેરિકામાં આવ્યા ૩૫ વર્ષ થઈ ગયાં.જ્યારે અમો અહીં આવ્યા ત્યારે અમો બન્ને યુવાન હતાં, મારા બન્ને  છોકરા અહીંજ જન્મ્યા છે. ઘણી મુશ્કેલીઓનો સામનો કર્યો છે..એક બે વખત જોબ જતી રહી, ખાવાના સાસા પડી ગયાંના દિવસો યાદ આવી જાય છે. ઘરમાં માત્ર  માત્ર પાચ ડોલર્સ હતાં તેમાંથી પિઝા મંગાવી બન્ને બાળકોને  જમાડ્યા અને અમો બન્ને  માત્ર ચા-અને એક પીસ બ્રેડથી ચલાવી લીધું પણ કોઈ સગા-વ્હાલા પાસે હાથ લાંબો કર્યો નહીં. આ બાબતનું  દુઃખ કદી હૈયે લાગ્યું નથી જે દુઃખ એમના જવાથી  આજ  લાગ્યું છે!

    ‘ મને આટલો બધો પ્રેમ કેમ આપ્યો મિત્ર ? તમેજ મારા પ્રાણવાયુ હતાં! તો હવે તમારા વિના હું શ્વાસ લેવા અશક્તિમાન બની ચુકી છું. હું ઘણીવાર  દિપેશને કહેતીઃ ‘ દિપેશ તમારી પહેલાં મારે જવાનુ છે ..મારા ચુડીને ચાંદલા સાથેજ જશે.” ત્યારે દિપેશ કહેતોઃ” રીટા,આપણં બન્નેની  જીવનની દોડમાં એક એવો  ઢાળ આવશે  અને એ ક્યારે આવશે એ ખબર નથી પણ  આવશે ત્યારે   અચાનક કોણ આગળ નીકળે પડશે  તે ખબર નથી . એ  દોટમાં તારો દિપેશ પણ હોય શકે!”  “હા..દિપેશ તારી વાત સાચી નીકળી..એ દોટમાં તું જ મારાથી આગળ દોડી ગયો!”

બધા મિત્રો મને સમજાવતાં…” રીટાબેન, તમે તો નસીબદાર કહેવાવ.દેશમાં પણ સાથે રહી એકજ કંપનીમાં જોબ કરતાં હતાં અને અહીં પણ તમો ૩૦ વર્ષ એકજ કંપની માં સાથે જોબ કરી,૨૪ કલાક એકબીજાની સોડમાં!’
“હા, એજ વાતનું સુખ સાથે દુઃખ છે કે અમો એટલા નજીક રહ્યાં છીએ કે હવે આ એકાંત મારાથી સહન નથી થાતું. હે! ઈશ્વર તું મને ઉપાડી લે! મારું જીવવું  નિર્થક છે. ભટકતાં ભૂત જેવી જિંદગી જીવવા કરતાં મારા  આ લાશ જેવા શરીરને ઉપાડે લે!

દિપેશને લખવાનો બહુંજ શોખ!  ચિંતનના લેખો લખે , નિબંધો  અને રમુજી ટુચકાનો  બ્લોગ બનાવ્યો હતો. એ જ્યારે જ્યારે વાંચું છુ ત્યારે ત્યારે આંસુ ઝંઝાવતની જેમ ત્રાટકી ઉઠેછે .  યાદ આવે  બધું યાદ આવે..બાવરી બની જાવ! લોગ-ઈન અને પાસવર્ડ બધું મને આપેલ પણ મે કદી એના બ્લોગ વાંચવા સિવાય  બ્લોગની અંદર  કદી પણ ઝાંખી કરી નહોતી..

આજ અચાનક વહેલી ઉઠી ગઈ !  ઘડિયાળ તરફ નજર કરી તો છ વાગ્યાં હતાં.દિપેશનો બ્લોગ વાંચવા બેસી ગઈ! કેમ જાણે આજ એમના બ્લોગમાં લોગ-ઈન અને પાસવર્ડ કરી વિગતમાં ગઈ. એમણે ઘણાં ડ્રાફટ(લખાણ) તૈયાર કરેલ પણ પબ્લીશ કરેલ નહીં.  “આ શું ? “મારી પરમ મિત્ર રીટાને!!”તારીખ જોઈતો એ  ડ્રાફટ છ મહિના  પહેલા લખેલ હતો. ડ્રાફટ પર ક્લીક કરી વિગતમાં ગઈ!

“પ્રિય સખી રીટા,

આ પત્ર કહે .. કે  મારી આખરી ઈચ્છા..  મને એ પણ ખબર નથી કે કોણ પહેલું જશે ?  હું જો તારી પહેલા વિદાય લઉ તો.. આ મારો આખરી પત્ર છે ! પ્રિય સખી !મને  ખબર છે  તું બહુંજ લાગણીશીલ છે અને લાગણીશીલતા માનવીના મનને  નબળું બનાવવામાં સક્રીય બની બેઠે છે.  આપણે એકબીજાથી અળગા રહીજ ના શકીએ એ આપણી મર્યાદા છે. આપણું બંધંન શરીર અને આત્મા જેવું છે. આત્મા છે તો શરીર છે અને શરીર છે તો જ જિંદગી  જીવી શકાય ! આપણે બન્ને અરસ પરસ આત્મિયબનીને રહ્યાં છીએ..અને જ્યારે એક છોડી જાય ત્યારે એનું દુઃખ અવર્ણિય બની રહેશે. પણ જવાનું તો છે જ ! તે અવાર-નવાર કહ્યું છે કે હું એકલી કદી પણ મારી જિંદગીનો ભાર ઉચકી નહીં શકું. તને યાદ છે ?  આપણે ૪૦ વર્ષ પહેલાં એક પ્રાર્થના કરતાં હતાં તેના એક એક શબ્દતો મને  યાદ નથી પણ એ સુંદર પ્રાર્થના જીવનમાં પતિ કે પત્નિ  બેમાંથી સદા વિદાય લે ત્યારે આ પ્રાર્થના  એક સાચો-સચોટ સુંદર જીવન  જીવવાનો માર્ગ બતાવે છે..

” હે ઈશ્વર  અમારા બન્ને પતિ-પત્નિનું જીવન સુખમય અને આનંદદાયી બનાવજે.સાચો અને સત્યનો  માર્ગ  બતાવજે..સદા સુખ દુઃખમાં સાથે રહી જીવનના પ્રશ્નો હલ કરી જીવનને સફળ બનાવવીએ…….
હે ઈશ્વર !   અમારા બન્ને માંથી એક પણ વ્યક્તિને આ દુનિયામાંથી વિદાય લઈ અચાનક જવાનું થાય તો…હે ઈશ્વર ! અમો એક બીજાની વિદાયથી ઝુરી ઝુરી જીવી દુઃખી દુઃખી થઈ જાઈએ…તેના કરતા હે ઈશ્વર! અમોને એક એવી શક્તિ અને પરીબળ આપજે કે જેને લીધે અમો  સાથે ગાળેલા સુંદર અને સુખી દિવસોને યાદ કરીએ!  એમની સાથે ગાળેલા ભવ્ય ભુતકાળનું સ્મરણ કરીએ. શેષ જિંદગી સુખી અને આનંદદાયી બનાવી  આ ભવસાગર પાર કરીએ!”

યાદ આવ્યું સખી ? હું ના હોઉ…તો જિંદગીને કડવી બનાવવાનો કોઈ અર્થ નથી. તું દુઃખમાં રિબાતી હઈશ તો હું તને જોઈ શકીશ નહીં. આપણા ધાર્મિક પુસ્તકો અને વિદવાનો સાત જન્મની વાતો કરે છે પણ સખી ,માનો કે એ વાત સાચી હોય! પણ કોઈને પણ ગયાં જન્મની વાતયાદ છે ખરી ? કે ગયા જન્મમાં સાથ હતાં એ કોઈને પણ યાદ છે ? જવાદે એ વાત…!

સખી!  આપણે હંમેશા નિરઅપેક્ષીત જીવન જીવ્યા છીએ. બસ એજ રીતે જીવન જીવજે. આપણાં બાળકો બહુંજ પ્રેમાળ છે છતાં એમને પણ તેમનું પોતાનું ફેમીલી છે.  મા-બાપની આશાઓ છોકારાઓ પાસે મોટી હોય છે અને ઉંમર થતી જાય તેમ મોહ-માયા અને આશા ઓછા થવાને  વધારેને વધારે મોટા થતાં જાય છે.આપણે એ રસ્તે નથી જવાનું !અપેક્ષાઓ વધારવાને બદલે મોટી ઉંમરે ઘટાડવાની છે .એક સાદગીને ભેખપેરી રહેવાનું છે ! હા એકલી પડીશ તો છોકરા કહેશે..”મમ્મી..અમારા ઘેર રહેવા આવી જા.. થોડા સમય ગમશે, પછી નવા રમકડા જેવું થશે.  નવું રમકડું બાળક બે -ત્રણ દિવસ ગમે અને  રમે  પછી..ઘરના  એક ખુણામાં ક્યાંક પડ્યું હોય.  કોઈને એની ના પડી હોય! ગારબેજની જેમ!! સમજી ગઈને ? એકલી રહીશ તો માન-પાન બધુજ જળવાઈ રહેશે.અરે! હું તો એટલે સુધી કહેવા માગું છું કે કોઈ પણ એવા સંજોગ આવી પડે અને શરીરમાં મર્યાદા આવી પડે ત્યારે નર્સિંગહોમમાં રહેવા જવામાં કોઈ નાનપ નથી.આપણાં બાળકોને આપણા પૈસાની જરૂર છે નહી એ લોકો પૈસે ટકે ઘણાં સુખી છે   Our Money and  saving is nothing for  them  but a piece  of  cake ! (આપણાં પૈસા અને બચત તેમની પાસે કોડીની કિંમત સમાન છે)અને  એ લોકો એ પણ આપણને કહ્યું છે કે તમારી બચત અને  નિવૃતીના  પૈસા તમો  વાપરો અને  મજા કરો ! અમારે તો  માત્ર તમારા આશિષ જોઈએ છીએ.  મને ખાત્રી છે કે આપણી પાસે જે મુડી છે તે જિંદગીના અંત સુધી વાધો ન આવે એ પ્રમાણે છે તો શામાટે એને ના ભોગવીએ ?

સખી! આ મહામૂલ્ય માનવ દેહ મળ્યો છે ફરી મળશે કે નહીં ખબર નથી પણ
જિંદગી બહુંજ કિંમતી છે એને દુઃખી કરી  વેડફીશ નહી.મારા ગયાં પછી પહેરવેશ.મોજ શોખ બધું એમનું એમજ રાખજે  જાણે તું સદા સુહાગણ છો!  એજ મારા આત્માની ખરી શ્રદ્ધાજંલી..ખુશ રહી સૌને ખુશ રાખજે…તારા મિત્રની સલાહ માનીશને ?

અંતમાં.  સખી ! મને સ્વપ્નામાં પણ ખબર નહોતી કે હું અમેરિકા આવીશ . તું મારા જીવનમા એક દયાની દેવી તરીકે આવી અને મારું જીવન તો ધન્ય બની ગયું સાથો સાથ મારું સમગ્ર કુટુંબ  અહી આવી સુખના હિડોળે હિચકી રહ્યું છે તે માટે તું જ યશ-જશને અધિકારી છે.તારા ટેકા વગર એ અશ્ક્ય હતું..તેઓ ભલે ભુલી ગયાં છે. છતાં તે કદી એનું માઠું નથી લગાડ્યું.. પણ સખી ! આ તારો મિત્ર સદાને માટે ઋણી રહ્યો છે…

જીવનનો સાચો સાથી,

તારો  દિપેશ

ડ્રાફટમાં બીજું કઈ આગળ વાંચુ એ પહેલાં  ફોનની રીંગ વાગી…અત્યારના પહોરમાં કોણ હશે ? હલ્લો..”.હે રીટા, હું શીલા..આવતી કાલે ઈન્ડિયન એસોસિયન તરફથી ક્રીસમસ પાર્ટી છે..ડ્રીન્ક, ડાન્સ અને ડીનર…can you join with us ?(  અમારી સાથે  તું જોડાઈશ  ?)..
મેં તુરતજ  હસતાં હસતાં જવાબ આપી દીધો..”hay, why not? let celebrate christmas and have a lots of fun..(હેય…શા માટે નહી? ક્રીસમસ ઉજવી..મજા-મસ્તી કરીએ…

આપનો અમૂલ્ય અભિપ્રાય જરૂર આપશો..

લીના બહાર ના આવી !

I am doing her babysitting since she was six months old and she is a such beautiful, smart & sweet talking Angel .(  એ છ મહેનાની   હતી ત્યારથી હું તેણીની સંભાળ રાખુ છું.તેણી સુંદર, હોશિયાર અને વાત કરવામાં બહુંજ મીઠડી પરી  છે.). તેણીના મા-બાપ મીસીસ ભટ્ટ અને મિસ્ટર ભટ્ટ બન્ને ડૉકટર છે.અમારો સંબંધ માત્ર નેની તરીકે નથી અમો અવાર-નવાર બેકયાર્ડમાં BARBEQUE(ફળીયામાં ચુલાની રસોઈ) કરીએ ત્યારે અચુક એકબીજાને બોલાવી વીકએન્ડ(શની-રવી)માં લન્ચ કે ડીનર માટે ભેગા થઈએ.I am single & divorce woman , got my divorce two times with my two alcoholic husbands and decided to live without getting married and never had any children. I am retired police  officer.( હું એકલી , બે વખત મારા દારૂના બંધાણી પતિ સાથે છટ્ટા છેડા પછી નક્કી કરેલ કે ફરી લગ્ન નહી કરું, એકલીજ રહીશ અને મારે કદી બાળકો થયા નહોતા. હું  નિવૃત પોલીસ ઓફીસર છું).જ્યારથી લીનામારે ત્યાં બેબી સીટીંગ માટે  આવે છે ત્યારેથી મને એમજ લાગે છે કે મારું પોતાનું બાળક છે અને મારી પોતાની છોકરીની જેમ રાખું છું.

“Mrs.Brown, can you teach me how to make pasta, and macaron i?”     “Yes, Leena, now you are 10 years old and it would be nice to learn about cooking.and it’s good start. I think that your parents would not mind but still I need your parents permission to do that.”( મીસીસ બ્રાઉન, તમે મને પાસ્તા અને મેકરોની બનાવતા શિખવાડશો ? હા, લીના તું હવે ૧૦ વર્ષની થઈ અને હવે રસોઈ બનાવતા શિખવી એ સુંદર કામ કહેવાય, એ સારી શરૂઆત છે.હું ધારૂ છું કે તારા મા-બાપને વાંધો ના હોય છતાં મારે તેમની રજા લેવી જરૂરી છે).

મીસીસ ભટ્ટે હા પાડી અને મેં તેણીને ધીરે ધીરે
બહુંજ સાવચેતથી ઘણીજ  સહેલાયથી બનાવી શકાય તેવી રસોઈ સાથે કુકી, બિસ્કીટ બનાવતા શિકવાડી દીધુ.લીના પણ એટલીજ હોશિંયાર કે તેણીને શિખતા વાર ના લાગી.

ક્રીસમસને  માત્ર પંદર દિવસ  બાકી હતાં , હું અને લીના સાથે મળી ઘરમાં ક્રીસમસ ટ્રી  મુક્યું.  સ્નોની પડવાની શરૂઆત થઈ ગઈ હતી.આમેય શિકાગોમાં ઠંડીની ઋતુ વહેલી આવે છે.મારી ઉંમર ૮૨ થવા આવી છતાં ઉપરવાળાની મહેબાનીથી હજું જાતે રસોઈ અને ઘરકામ કરી શકું છુ.  મને ઈન્ડીયન ફુડ બહુંજ ભાવે છે,  થોડું સ્પાઈસી હોય પણ ખાવાની મજા આવે.ઘણીવાર મીસીસ ભટ્ટ, પુલાવ,બટરચીકન,નાન અને સ્વીટમાં ગુલાબ જાબું આપી જાય અને તેઓ મારું ઘણુંજ ધ્યાન રાખે છે. મને એક મા તરીકે  સનમાન આપે છે.  લીના પણ બાર વર્ષની થઈએ એટલે એ પણ કાયદા પ્રમાણે એકલી રહી શકે . મારે હવે લીનાનું બેબીસિટીંગ નહોતું કરવાનું. છતાં ઘણીવાર સ્કુલેથી ઘેર બેકપેક મુકી મારા ઘેર આવે.અને અમો બન્ને બેસી કોફી અને  હોમમેઈડ ગરમ ગરમ કુકીનો આસ્વાદ સાથે માણીએ.
ઉંમર સાથે રોગ વગર આમંત્રણે આવે!  THYROID  (થાયરોડ)ના પ્રોબલેમને લીધે મારું શરીર ઘણુંજ વધી ગયુ.૨૫૦ પાઉન્ડ.હું વ્હીલચેરમાં આવી ગઈ.ઈલેક્ટ્રીક વ્હીલચેરમાં ઘરમાં ફરતી અને માંડ માંડ મારા પુરતી રસોઈ બનાવી લેતી.સાંજે વેધર સારૂ હોય ત્યારે મારા સબ-ડિવીઝનમા પાર્ક સુધી જતી.

આજ સવારથીજ માઈનસ ૧૦ ડીગ્રી ટેમ્પ્રેચર હતું અને આખી રાતમાં ૧૨ ઈન્ચ સ્નો પડેલ અને ટી.વીમાં સમાચાર આવ્યા કે આજે શિકાગોની બધી સ્કુલ  ભંયકર ઠંડીને લીધે બંધ રહેશે.મેં લીનાને ફોન કર્યો. “Leena,can you come down to my house and we can have lunch together and have a good time?  Sure,what can we have for lunch Mrs.Brown? your favorite item, Chicken pasta and salad..wow! let me call my mom and get OK from her  then  I will be there!”  (લીના,તું મારા ઘેર આવી શકે ? આપણે સાથે લન્ચ લઈ, આનંદ કરીએ.જરૂર,આપણે લંચમાં  શું જમવાના છીએ?..તારું ભાવતું ! ચીકન પાસ્તા,સલાડ!
ઓહ..મારી મમ્મીને ફોન કરી રજા લઈ લવુ પછી હું તુરતજ  આવી…)..હા પણ ઠંડી બહુંજ છે તેથી હેવી જેકેટ,સ્નોહેટ,સ્નો શુઝ બધું પહેરીને આવજે…ઓકે મિસીસ બ્રાઉન…)

લીના આવવાની હતી મેં  ફાયર-પ્લેસ પણ ચાલું કર્યું અને ક્રીસમસ સોન્ગની સીડી મુકી..પાસ્તા કાઢી ,તપેલીમાં પાણી,મીઠુ અને ઓલીવ ઓઈલ મીક્સ કરી સ્ટવ પર મુક્યું અને સલાડ કાપવા બેસી…”ઓહ માય ગૉડ! ફાયર પ્લેસના બળતા લાક્ડામાંથી મોટો કટકો કારપેટ પર!”    વ્હીલચેર સાથે ઝડપથી ગઈ તો સોફા સાથે એવી અથડાઈ કે હું પડી ગઈ. કારપેટ વધારે બળવા લાગી.માંડ માંડ ઉભી થઈ લીનાને ફોન કર્યો, ૯૧૧ને જાણ કરી. એમ્બ્યુલન્સ અને ફાયરબ્રીગેડ આવે પેલા લીના આવી ગઈ.હું બહુંજ ગભરાયેલી હતી..”  Miss brown , let get out from here, fire is spreading everywhere right now..”  (”  મીસ બ્રાઉન,જલ્દી અહીંથી બહાર નીકળી જઈએ…અગ્ની-જ્વાળા ચારે કોર વધતી જાય છે.) લીવીંગરૂમમાંથી  મારી વ્હીલચેર ઝડપતી  દોડાવી.ઈલેકટ્રીક વ્હીલચેર એની લિમિટ કરતાં વધારે  ના જાય! માંડ માંડ ઘરના દરવાજા પાસે પહોચે એ પે’લા મારી વ્હીલ ચેરને લીનાએ જોરથી ધક્કો  માર્યો….! હું  ગભરાય ગઈ..પડતી પડતી રહી ગઈ! પણ ઘરની બહાર આવી ગઈ..ફર્ન્ટ-યાર્ડમાં..એક ભંયકર ચીસ  બહાર આવી પણ લીના બહાર ના આવી…!!

આપને વાર્તા ગમી ? આપનો અભિપ્રાય જરૂર્થી  આપશોજી.

આવો આ દેશ અમેરિકા..Happy Fourth Of July..

 નાત જાતના ભેદ નથી,સૌ સમાન છે,
 સૌ નદીના  જળ ભળે એવો સાગર છે. આવો આ દેશ અમેરિકા.

વસે વિશ્વના માનવી રુપાળું   ઘર છે,
 સ્વપ્નઓ    સિધ્ધ કરતો પ્રદેશ  છે. .આવો આ દેશ અમેરિકા.

સુખ  શાંતી ને  વૈભવનું   વરદાન છે,
 માનવતાની અનોખી ગંગા  ગાગર છે, આવો આ દેશ અમેરિકા.

ધેર્ય,ધ્યેયના ફળ-ફૂળો બેશક ખીલે છે,
 માનવી જ્યાં   વિના    વિઘ્ન ફરે છે. આવો આ દેશ અમેરિકા.

તોફાન,ઝંઝાવત  ને આંધી આવે છે,
 છતાં દુશ્મનોને  હંફાવતો આ દેશ છે.આવો આ દેશ અમેરિકા.

સૌ સલામી  કરી,ધ્વંજ વંદન કરે છે,
 ઝુકાવી સર”દીપ”,ધરતીને  નમે છે.આવો આ દેશ અમેરિકા.