માનવીની ક્યાં કિંમત છે?
ફૂલમાં સંતાયને શરમાય છે,
મહેંક એની ચારેકોર જાય છે.
વાદળમાં સૂરજ કા ઢંકાય છે?
નરી આંખથી સાચું દેખાય છે?
કુકડાની બાંગથી કોઈ ઉઠે છે?
મંદીરનો ઘંટ કેમ વગાડે છે?
દિલ બિચારું સતત ધબકે છે,
બંધ થાયતો?બાળી નાંખે છે!
માનવીની ક્યાં કિંમત છે?
કતલખાનામાં રોજ રેસાઈ છે.
2 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
કાજલ શાહ પર ગ્રામ્યમાતા-કલાપી Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… geo counter
"ફૂલવાડી" 
માનવીની ક્યાં કિંમત છે?
કતલખાનામાં રોજ રેસાઈ છે.
યાદ આવ્યું પ્રેરણાદાયક ગીત
તું માનવ, ઈશ્વર છે !
ફગાવ આશા, બંધ બધાયે તોડીફોડી દે,
દુઃખદર્દને દફનાવી દે, કાલનિયંતા હે !
મહિમા તારો સમજી લે જ્યાં હારે શ્રુતિસ્મૃતિયે,
પુરાણ પુરષોત્તમ તું, પડદો દુર હટાવી દે
પૂર્ણાનંદ પરાત્પર સ્વામી, પૂર્ણસત્ય સુખ હે !
વાસનાતણો દાસ મટી જા, પ્રેમતણો પથ લે
નિત્યમુક્ત ને નિત્યનિરંજન, નિત્યશુદ્ધ શુચિ હે !
ઉઠ હટાવી દે તમ, સ્થિત થા સમ્રાટપદે રે !
દાનવમાંથી માનવ થા, થા અંતે ઈશ્વર ને,
સ્વાર્થ મોહ ને ક્ષુદ્ર વાસના કરતી જંતુ તને
ઉન્નત શિર કર, ગૌરવ મુખ ધર, ભેટી લે સૌને,
મંગલ મહિમામાં સ્થિત થા તો, અસાધ્ય શું તુજને ?
તું માનવ, ઈશ્વર છે !
માનવી રોજ આવે ને રોજ જાય.
કતલખાનામાં રહેંસાય કે જીવનની ઘરેડમાં ચગદાય.
કિંતુ એ જ માનવ ‘સ્વાર્થ’ના વર્તુળમાંથી બહાર આવી
‘નિઃસ્વાર્થ’માં રમમાણ થાય તો ચિત્ર જુદું જણાય.