ઘડપણ..!
ઘડપણ આવે ગભરાત નહીં, જીવન મૌસમ માની મનથી વધાવજો,
ડુબતા સૂરજ સમી આ જિંદગીની સંધ્યા ને પ્રેમથી વધાવજો.
લાકડી ટેકો બને,ચશ્મા બને આંખનો આધાર,કાને કઈ સંભળય નહી,
કાંઈ વાંધો નહી, જિંદગીનો આજ ક્રમ છે માની ખુશીથી વધાવજો.
અપેક્ષા, આશા અને મોહ-માયાની આ નગરીથી દૂર સદા રહેજો,
બધુ ચાલશે, ફાવશે,ગમશે , સાદગીનો વેશ પે’રી એને વધાવજો.
જમાનો બદલાયો છે , હવા બદલાય છે સંતાન સહારો આપે નહી,
નર્સિંગહોમનો સહારો લેતા ખચકાશો નહી, આ વાત હસીને વધાવજો.
સાંજ પડી છે , ઝાંખી કરી જુઓ બહાર સંધ્યા સોળેકળા એ ખીલીછે,
નમતા સૂર્યને સુવિદાય આપી, આવનારી નવી ઉષાને વધાવજો.
4 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on એ એવીતો વિફરી….… HARDIK RANA on કઈ જાણવા જેવું..કઈ શિખવા … dhufari on એ એવીતો વિફરી….… geo counter
વિશ્વદીપ બારડ
જમાનો બદલાયો છે , હવા બદલાય છે સંતાન સહારો આપે નહી,
નર્સિંગહોમનો સહારો લેતા ખચકાશો નહી, આ વાત હસીને વધાવજો
ખુબજ સરસ કવિતા બદલાતા જમાના સાથે ઘણુ બઘુ સ્વીકર વુ પડે છે, ઘડ્પણ નુ નામ પડ્તાજ ડર લાગે છે, આપે એ ડર દુર કરવાની ખૂબ જ સારી કોશીશ ક્રરી છે.પેટ્છુટી વાતકરુ તો મને વ્યવસ્થિત લખતા આવડ્તુ નથી [કોલેજ કાળ મા કોશીશ કરેલી બે ચાર કવિતા લખવા ની] સાચેજ આપના બઘીજ પોસ્ટ ખૂબ જ સરઅસ હોય છે. ઘડપણ વાચી
નરસિહ મહેતા યાદ આવિ ગયા
ઘડપણ કોણે મોકલ્યું ? જાણ્યું જોબન રહે સૌ કાળ
ઉંબરા તો ડુંગરા થયા રે, પાદર થયાં પરદેશ;
ગોળી તો ગંગા થઈ રે, અંગે ઉજળા થયા છે કેશ… ઘડપણ…
નહોતું જોઈતું તે શીદ આવિયું રે, નહોતી જોઈ તારી વાટ,
ઘરમાંથી હળવા થયા રે, ખૂણે ઢાળો એની ખાટ….. ઘડપણ…..
નાનપણે ભાવે લાડવા રે, ઘડપણે ભાવે સેવ;
રોજ ને રોજ જોઈએ રબડી રે, એવી બળી રે ઘડપણની ટેવ… ઘટપણ…
પ્રાત:કાળે પ્રાણ માહરા રે, અન્ન વિના અકળાય;
ઘરનાં કહે, મરતો નથી રે, તને બેસી રહેતા શું થાય ?…. ઘડપણ….
દીકરા તો જૂજવા થયા રે, વહુઅરો દે છે ગાળ;
દીકરીઓને જમાઈ લઈ ગયા રે, હવે ઘડપણના શા હાલ ?…. ઘડપણ…
નવ નાડીઓ જૂજવી પડી રે, આવી પહોંચ્યો કાળ;
બૈરાં, છોકરાં, ફટ ફટ કરે રે, બાળક દે છે ગાળ….. ઘડપણ…
આવી વેળા અંતકાળની રે, દીકરા પધાર્યા દ્વાર,
પાંસળીએથી છોડી વાંસળી રે, લેઈ લીધી તેણી વાર….. ઘડપણ…
એવું નફટ છે આ વૃદ્ધપણું રે, મૂકી દો સૌ અહંકાર;
ધરમના સત્ય વચન થકી રે, મહેતો નરસૈંયો ઊતર્યો ભવપાર…. ઘડપણ
– નરસિંહ મહેતા
[…] https://vishwadeep.wordpress.com/2010/06/17/%e0%aa%98%e0%aa%a1%e0%aa%aa%e0%aa%a3-2/ […]
એક સારા સમાચાર
ઘડપણ અટકાવતી ચમત્કારિક દવા વાસ્તવિક બનવાની દિશામાં વધુ એક ડગલું આગળ વધી છે.
અંગપ્રત્યારોપણ વખતે દર્દીનું શરીર નવા અંગને દુશ્મન ગણી ફગાવી ન દે તે માટે જે દવાઓ
આપવામાં આવે છે તે દવાઓ પર અમેરિકાની સંસ્થાઓએ પ્રયોગ કરતાં તે ઘડપણને
અટકાવનારી અને જીવનને લંબાવનારી સાબિત થઈ હતી. પ્રયોગશાળામાં ઉંંદરો ઉપર પ્રયોગ
કરતાં આ દવાઓથી ઉંદરો ૧૪ ટકા વધુ જીવ્યા હતા. તેમને ઘડપણ એટલું મોડું આવ્યું
હતું.માનવીની ઉંમર ૬૦ વર્ષની થઈ હોય તેટલા મોટી ઉંમરના ખોરાકમાં રેપામાઈસિન
આપવામાં આવી હતી
VERY NICE