"ફૂલવાડી"

શબ્દગંગાની હૃદય-ઉર્મિ એટલે ફૂલવાડી

વૈશાખી વાયરે….!

 

(વૈશાખનો વાયરો વાતો હોય, બાળકો ભણી-ગણી, પરણી પોતાનો  સંસાર શરૂ કર્યો હોય, અને દૂર દૂર વસ્યા હોય, પતિ-પત્નિ ઉતરાર્ધ  અવસ્થાએ પહોંચ્યા હોય, હિંચકા પર હિંચકતા હોય…ત્યારે  બન્ને આવી સુખદ પળોમાં પોતાને યુવાનીના પ્રણયના દિવસો યાદ કરી..કેટલો આનંદ માળી રહ્યા છે તે આ ગીતમાં પ્રતિતી થશે..)


વ્હાલા,આવો બેસી , હિડોળે  હિચકીએ,
         ગીત મીઠા ગાઈ એ, વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલી,જીવનમાં મીઠી પ્યારી તું કોયલ,
          કોઈ મધુરી વાતકર, વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલા, મેળામાં મળી, તારી માયા મુને લાગી,
            રાત-દીન ભુલી હું, વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલી,રૂપની રાણી, તારા માથામાં ફૂલ,
            હોશ ખોઈ બેઠો હું, વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલા તારી પાઘડીના વળમાં હું વણાઈ ગઈ,
          ગંગાની જેમ સમાઈ ગઈ હું,વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલી,ખેડતા ખેતરમાં,મબલક પાક થઈ ઉગી,
           ઉજવતો  ઉત્સવ હું, વૈશાખી વાયરે.

વ્હાલા,મારા સરોવરને કાંઠે, કમળ થઈ ખિલ્યા,
           ઘેલી બની નાચી હું,વૈશાખી વાયરે..

વ્હાલી,આ ‘દીપ’ પ્રકટે છે, એની ‘રેખા’ છે તું,
          એકમેકને સાથ દેતા,વૈશાખી વાયરે

-વિશ્વદીપ બારડ

એપ્રિલ 25, 2010 Posted by | ગીત, સ્વરચિત રચના | 7 ટિપ્પણીઓ

   

%d bloggers like this: