એક મુકતક..

“કશું ના હોય ત્યારે અભાવ નડે છે,
થોડું હોય ત્યારે ભાવ નડે છે,
જીવન નું એક કડવું સત્ય એ છે કે,
બધું હોય ત્યારે સ્વભાવ નડે છે ….”

કવિ: અજ્ઞાત

આજના યુગની બેસહારા નાર હું..

પ્હાડે  ફેંકી,  ઘરા પર પડી,
ધરાએ   કરી   વહેતી નદી નહી નાર હું.

ઝૂલ્ફ ઝાટકતી પટકાટી,
બાવરી બની    દોડતી   નદી નહી નાર હું.

ધોતી  રહી ગંદા  મેલ સૌના,
રેતમાં  રદોળતી     નદી નહી   નાર હું.

અણદીઠેલ   દેશમાં  ભટકતી  એકલી,
રણ વચ્ચે    સુકાતી નદી નહી નારી હું.

ગામ ગામ ભટકતી રઝળતી,
તરસ્યુ    છીપાવતી    નદી  નહી  નાર હું.

નસીબ અંતે ક્યાં લઈ જાય છે સખી!
ખારી બની સાગર સાથે ભળી.

આજના યુગની બે-સહારા નાર હું..

 

(આજના આધુનિક યુગમાં પણ હજુ પણ સ્ત્રીની સ્થિતી ઘણીજ ગંભીર અને નાજુક છે આજ પણ “નારી” ઘણાં દેશમાં ગુલામી કરતાં પણ ખરાબ અવસ્થામાં જીવી રહી છે પુરૂષપ્રાધાન્ય   ભૂમીમાં નારી કોઈ સ્થાન છે જ નહીં. એ પાડતી રહે છે એક કારમી ચીસ ! કોઈને પણ સંભળાય છે ખરી ?..સંભળાય તો શું પગલા લેવાયા?)