વતન હતું..
જેને કહી રહ્યા છો ગગન એ ચમન હતું,
અમ બુલબુલોનું એ કદી પ્યારું વતન હતું.
ને તારલાઓ જેમને કહેતા રહ્યા તમે,
એકેક અમ ચમનનું ભલા એ સુમન હતું.
આદિ ને અંત એક હતાં જિંદગી મહીં,
ના કો’ ધરા હતી અને ના કો’ ગગન હતું.
ના કોઈ યુગ હતો ન વળી કોઈ ક્ષણ હતી,
જ્યાં ખુદ સમય તણું ન કો’ આવાગામન હતું.
સાકી સામે જ, જામ અમે, મય-સદન અમે,
કૌસરની ઘૂંટથી જ પડ્યું તનબદન હતું.
સૈયદ ખુદ અમે જ હતા, બાગમાં અમે,
કીધું ધરા પ્રણાય તે પહેલું પતન હતું.
જેને ધરા કહે છે તસવ્વુફ ‘સમીર’ એ,
માનવ અનાદિ-કાફલાનું કૈં મનન હતું.
-મહેન્દ્ર ‘સમીર’