આજના સુવિચારો……
સમસ્ત માનવજાતમાં પરિવર્તન લાવવાના વિચાર સહુ કરે છે, પણ પોતાની જાતમાં પરિવર્તન લાવવાનો કોઈ નહીં.
આ પળોનો ખ્યાલ રાખજો; યુગ તો એનું સંભાળી લેશે.
પાપના ડાળખાં-પાંદડાં પર કુહાડો ચલાવનારા હજાર જણ હશે, પણ એનાં મૂળિયાં પર ઘા કરનાર કોઈજ નીકળશે.
માનવીને માનવીથી અલગ રાખવા માટે અજ્ઞાને નિપજાવેલી જંજીરો-તેનું નામ પૂર્વગ્રહ.
પ્રકાશ ફેલાવવાના બે રસ્તા છે: મીણબત્તી બનવું, અથવા એનું પ્રતિબિંબ પાડનાર આરસી બનવું.
બીજાઓથી ન થઈ શકે તે કરવું એનું નામ આવડત, આવડતથી જે ન થઈ શકે તે કરવું, એનું નામ પ્રતિભા.
‘પ્રતિષ્ઠા’ એટલે જગતનાં સ્ત્રી-પુરુષો આપણે વિશે શું ધારે છે તે; ‘ચારિત્ર્ય’ એટલે ઈશ્વર અને દેવદૂતો આપણે વિશે જે જૂએ-જાણે છે તે.
પ્રલોભન સામન્ય રીતે જ્યાંથી પ્રવેશ કરે છે તે દ્વાર જાણી બુઝીને ખુલ્લું રાખવામાં આવેલું હોય છે.
પ્રશંશા એ માનસને તેને પાત્ર બનાવવાની એક કરામત છે.
પ્રશંશાને અત્તરની માફક સૂંઘવાની હોય-પીવાની નહી.
જે બુદ્ધિશાળી મનુષ્યને પોતાની બુધ્દિનું અભિમાન હોય, તે પોતાની વિશાળ કોટડી માટે અભિમાન ધરાવનાર કેદી જેવો છે.
ભલું કરવા માટે કોઈ પણ ક્ષણ અતિવહેલી નથી હોતી, કારણ કે કેટલી વારમાં એને માટે અતિ મોડું થઈ જશે તે આપણે જાણતા નથી.
તમારી પોતાની સર્વોચ્ચ માન્યતાઓને વફાદાર રહેજો.
મારગમાં તમને જે તુફાનો ભેટ્યા તેમાં જગતને રસ નથી; તમે નૌકા પાર ઉતારી કે નહી?
મારગ જ્યાં જાય છે ત્યાં જ ડગલાં શીદને માંડો છો? જ્યાં મારગ નથી જતો ત્યા જાવ-ને તમારી પાછળ કેડી મૂકતા જાવ્.
સૌજન્ય: ધૂપસળી
હજુ સુધી કોઈ ટિપ્પણીઓ નથી.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
વિશ્વદીપ બારડ on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત on એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! geo counter
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.