મિત્રાચારી હતી
જેણે જૌહર કર્યું સ્વપ્નના દુર્ગ પર એ બધી મારી ઈચ્છા કુંવારી હતી,
હું ય કેસરિયાં કરવાને નીકળ્યો અને મારા હાથે તો ફૂલની કટારી હતી.
એ વલોપાત પણ વિશ્વવ્યાપી હતો, જે વ્યથાઓ હતી એકધારી હતી,
મેં પ્રયત્નો કર્યા આગને ઠારવા,મારા આંસુએ જ્વાળા વધારી હતી.
જ્યાં વસ્યું’તું નગર-આજ ખંડેર છે, સર્વ રસ્તાઓ ઠોકર પર્યાય છે,
સૂર્યના સાત રંગો જ્યાં ડૂબી ગયા એ જ સદગત હવેલીની બારી હતી.
ભીંતને પણ નમસ્કાર કરવા પડે, એક ફોટાએ લટકી જીવવું પડે,
આટલાં ભવ્ય છે આભ-ધરતી છતાં, મારે પડછાયાની મિત્રચારી હતી.
એક બગડેલ ઘડિયાળની વારતા, એક સુમસામ પરસાળની વરતા,
જે રીતે જેટલી પળ અને જ્યાં મળી-જિંદગી એજ રીતે ગુજરી હતી.
-ભગવતીકુમાર શર્મા
saras gazal pasand kari chhe..
Lara Hirani
બહુજ સરસ છે. “મારે પડછાયાની મિત્રચારી હતી” –માની ગયા.
ભીંતને પણ નમસ્કાર કરવા પડે, એક ફોટાએ લટકી જીવવું પડે,
આટલાં ભવ્ય છે આભ-ધરતી છતાં, મારે પડછાયાની મિત્રચારી હતી.
સરસ
ભીંતને પણ નમસ્કાર કરવા પડે, એક ફોટાએ લટકી જીવવું પડે,
આટલાં ભવ્ય છે આભ-ધરતી છતાં, મારે પડછાયાની મિત્રચારી હતી.
બહુ જ સરસ ગઝલ છે.