અધમુઈ ડોશી!
અધમુઈ ડોશી! ઉંબરે આવીને અટકે,
આંખુ કાઢી રોજ રોજ રડે,
કોણ જાણે કેમ?
એની આંખોમાં ઉગી છે અંધારી રાત,
હથેળીમાં ખીલી ઉઠ્યા છે થોર,
કોણ જાણે કેમ?
ઝેરીલો સાપ એની આસ પાસ ફરે,
કેમ ડંસવાનું નામ લે નહીં,
કોણ જાણે કેમ?
કોઈની લાશ જોઈ ધીરું ધીરું હસે,
પછી પાછળથી પોક મૂકી રડે,
કોણ જાણે કેમ?
સૂરજતો આથમીને રોજ રોજ થાક્યો,
તોય ડીશીનો દિવસ પાક્યો નહી,
કોણ જાણે કેમ?
એનાદરિયામાં દેટકા ડ્રાવ,ડ્રાવ કરે,
તોય ડાકલા ડાકણ વગાડે તો નહીં,
કોણ જાણે કેમ?
કોઈ તો અસવાર એને આંગણે તો આવે,
હાથ જાલી ઊંબરો પાર તો કરાવે!
કોણ જાણે કેમ નહીં?