કેમ કરી કરીએ ( ગીત )
કેમ કરી કરીએ કે કેમ કરી કરીએ કે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
ધખ ધખતા લોખંડ પર પાણીના ટીપાને સાચવીને રાખવાનું કામ.
અમે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
દૂર દૂર ખૂબ દૂર આવ્યો પ્રદેશ, મારા પગલામાં ઠેશ,
હવે ચાલી ચાલીને કેમ ચાલું?
વરસોથી પજવે છે છાતીમાં હાંફ, મારી આંખોમાં થાક,
વળી જીવતરમાં મસમોટું ખાલું;
ચરણો ગુમાવ્યા બાદ રસ્તાઓ આવ્યા ને દોડવાનું આવ્યું બેફામ,
અમે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
અંદરને અંદરથી રોજરોજ આમ મને ધીમે ધીમે કોઈ
કરકોલે ઉંદરની જેમ,
એક પછી એક બધી મારા પર આવીને પડતી ઉપાધીઓ
ખેતરમાં ભીડ પડે તેમ
જીવ્યા અમે જે રાત કાળી ડિબાંગ એને દેવાનું દિવસોનું નામ?
અમે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
ધખધખતા લોખંડ પર પાણીના ટીપાને સાચવીને રાખવાનું કામ.
અમે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
-અનિલ ચાવડા
3 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on એ એવીતો વિફરી….… HARDIK RANA on કઈ જાણવા જેવું..કઈ શિખવા … dhufari on એ એવીતો વિફરી….… dhufari on વહાલનું વાવેતર! PATELIA LAXMANSINH V… on ‘મા’ વિશે બે સુંદર… geo counter
વિશ્વદીપ બારડ
Sundar geet!
અંતરની વ્યથાનું બહુ જ સુંદર ચિત્રણ.
જીવતરમાં મસમોટું ખાલું; – આ ખાલુ શબ્દ સમજાયો નહીં .
—————-
ખેતરમાં ભીડ પડે તેમ
કદાચ અહીં ‘ તીડ’ શબ્દ હોવો જોઈએ. એ વધારે જચે છે.
મઝાની રચના
જીવ્યા અમે જે રાત કાળી ડિબાંગ એને દેવાનું દિવસોનું નામ?
અમે કેમ કેરી કરીએ હે રામ!
યાદ આવી
ગાંધીજીની વાત્
વરસો પહેલાં જે એક વાકય મારા દિલમાં વસી ગયું હતું કે, ‘જયારે રસ્તો ન સૂઝે અને કઇ દિશા લેવી તેની મૂંઝવણ થાય ત્યારે જયાં હોય ત્યાં જ વળગી રહેજે.’
મારે જે કહેવું છે, જેની હું વર્ષોથી ઝંખના કરી રહ્યો છું, તે તો આત્મદર્શન છે. તે ઈશ્વરનો સાક્ષાત્કાર છે, મોક્ષ છે.
ઈશ્વર સર્વ સમર્થ છે. તે જ સર્વસ્વ છે. આપણે તો કેવળ મીંડા છીએ, શૂન્ય છીએ.
ભગવાને ધાર્યું હશે કે આને મરવા દેવો છે તો તેમ થયા વિના થોડું જ રહેવાનું છે?
જે ક્ષણજીવી અને અસત્ છે તેને છોડીને જે શાશ્વત અને સત્ છે તેને ગ્રહણ કરવાનું શીખવવાનો મારો ધંધો જ છે.