દિકરીનો પ્રેમપત્ર
એક નિબંધકાર, ચિંતક ગુણવંત શાહને લખેલ એમની વ્હાલસોય દિકરીનો ભાવભીંનો પત્ર, કે જેમાં ભરપૂર ભાવ-વિભોર મીઠી ફરિ…યાદ! અવિરત ગંગાસમી,પિતા નું વાત્સલ્યના વખાણ કરતી વાણી આ પત્રમાં વ્યકત થાય છે.
******************************************************
પ્રિય પપ્પા,
મારા પપ્પા આ દુનિયામાં
મારા અસ્તિત્વ માટે જવાબદાર છે.
અને હા,આ એજ પપ્પા છે,
જેઓ મને નાનપણમાં
રાજકુમારની અને પરીની વાર્તઓ સંભળાવતા હતા.
મારા પપ્પાએ જ મને
ચાલતા બોલતાં, ખાતાં શિખવ્યું.
આ એજ પપ્પા છે,
જેઓ સાવ નજીવી વાતે ગુસ્સે થઈ જાય છે.
તેઓ વખત-કવખત જોયા વગર પાણી માગે છે
કે કાંસકી માગે છે;
અને ખીજાયને પૂછે છેઃમારી બોલપેન ક્યાં છે?
આ એજ પપ્પા છે,
જેઓ નાની અમથી વાતે અમાર પર ચિડાય જાયછે.
તેઓ કોઈની મદદ વગર જમી ન શકે
અને તૈયાર થઈ બહાર જઈ ન શકે.
અને છતાં એજ પપ્પા
સાચકલા શબ્દો દ્વારા
અનેકનાં હ્ર્દય સુધી પહોંચી શકે.
એ જ પપ્પા
શુષ્ક વ્યવહારોમાં ઢંકાયેલી દુનિયાની ઝાંખી
મને વાતવાતમાં કરાવી શકે
અને
હીંચકે બેઠાં બેઠાં વિચારોની એવી ઊંચાઈ એ
મને લઈ જાય છે, જે હું સ્વપ્ને પણ પામી ન શકું.
એ જ પપ્પા,
જેમણે મારો પરિચય લાઓત્ઝુ, કબીર,કૃષ્ણ,
ઈસુ અને ગાંધી જોડે કરાવ્યો, અને
જેમને કારણે
જીવનની ભુલભુલામણીમાં માર્ગ શોધવામાં
મને મદદ કરવા સદાય તૈયાર.
યસ, હું એ પપ્પાને ઓળખું છું
મારા એ શારીરિક પિતા મને ખૂબજ ગમે છે,
પરંતુ સાચુ કહું તો
મને મારા આ વિચાર પિતા પ્રત્યે
ઊંડો આદર છે.
પપ્પા! આજે તમારી વર્ષગાંઠ છે.
યાદ છે કે?
તમારી મિનિ
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
કાજલ શાહ પર ગ્રામ્યમાતા-કલાપી Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… geo counter
"ફૂલવાડી" 