આભાર!
આજે મારા “ફૂલવાડી”બ્લોગની વાચકની સંખ્યા ૫૦,૦૦૦ ઉપર પહોંચી, જાન્યુઆરી-૨૦૦૭માં ગુજરાતી સાહિત્ય-જગતમાં”ફૂલવાડી” બ્લોગ શરું થયો, આપ સૌ મળી જે મને પ્રોતસાહન આપેલ છે અને સૌ વાચક-વર્ગે વાધાવી આનંદમાં વધારો કર્યો તે માટે “આભાર” માનવા શબ્દો ઓછા પડે છે. “ફૂલવાડી આપની સમક્ષ મૂકવામાં શ્રી વિજયભાઈ શાહ તેમજ મારી દિકરી સમાન “ઉર્મિ-સાગર”નું માર્ગ-દર્શન ઘણુંજ મહત્વનું રહ્યું છે. અવાર નવાર ડૉ.વિવેક ટેલર યોગ્ય સૂચનો આપી બ્લોગને સુંદર બનાવવામાં માર્ગ-દર્શક રહ્યા છે.દોઢ વર્ષની ટૂંકી મંઝીલમાં આટલો સહકાર અને આટલા વાચકો એ આ બ્લોગની મુલાકાત લઈ મને ઘણોજ પ્રોતસાહિત કર્યો છે.
નોંધઃ સાહિત્ય-સૃષ્ટીમાં જેનો દરેક કદમ પર સાથ રહ્યો છે,પ્રોતસાહિત કર્યો છે,મારા બ્લોગ્ને મારી સાહિત્ય-સૃષ્ટીમાં જે પ્રેરણા બની આગળ ધપવા મને હંમેશા હાથમાં હાથ મિલાવી સહભાગી બની છે એવી મારી જીવન-સાથી રેખાનો આભાર વ્યક્ત કરતાં હૈયું પ્રફુલીત બન્યું છે.
એક લોકગીત…
લોકગીત લોકોની મજિયારી મિલકત, જેની કોઈ હસ્તપ્રત કે કર્ણપ્રત ન હોય ગીત લોકોના હોઠ પર,કાનમાં ઉછરે,સ્મૃતીપટ પર કાયમ રહે, ગમે ત્યારે ગાવ,મધુર લાગે, લોકોના ગળે ગૂંજે એજ લોકગીત.
****************************************
બાપુજી કાકુજી થર જોઈ આંબા રોપવો,
ઘર જોઈ દીકરી પરણાવો,કે ચીતા ઉગરે!
મારે તે બાપે વા’ણે ચડી વર જોયા,
ચતુર શું મોહ્યા કે ચોપડા વાંચતા!
સાસરે જતાં સામા મળ્યા બે તાડ,
માબાપનાં એ લાડ, હું ક્યાંથી વીસરું?
સૂડી વચ્ચે સોપારીનો કટકો,
દિયર તારો લટકો, દેરાણી ટાળશે!
મારે તે સાસરે સાસુજી સાપણ,
નણદી તો વીંછણ,દેરાણી ડાકણ,
જેઠાણી જમરાએ લીધો જીવડો!
તળાવની પાળે સાસુવહુ બે લડ્યાં,
ડુંગર તો ડોલ્યા, કે મારા બાપના!
તળાવની પાળે મા ને દીકરી મળ્યાં,
કે ધ્રુસકે ધ્રુસકે રડ્યાં કે સરોવર ભરાઈ ગયા!
આજ તો રાંધું કેવડિયો કંસાર,
દુનિયાનો સંસાર, કે મારે વેઠવો!
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
કાજલ શાહ પર ગ્રામ્યમાતા-કલાપી Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… geo counter
"ફૂલવાડી" 