"ફૂલવાડી"

શબ્દગંગાની હૃદય-ઉર્મિ એટલે ફૂલવાડી

સમયના રથને દોડવા દે!

સમયના રથને દોડવા દે!
       થોડી  મજા માણવા દે,
              સમયના રથને..

સમય પારખી  નીકળ્યો નગરમાં,
   કોણ છે સ્વજન? દ્વાર એના ઠોકવા દે,
                સમયના રથને..

બળીને રાખ  થઈ જશે  આકાશ-ગંગામાં,
      એ સૂરજને અંજલી આપવા  દે,
                સમયના રથને..

એ અટવાતો રહ્યો  છે કાળચક્રમાં !
          રણનો સાગર છે તરવા દે,
                 સમયના રથને..

બ્રહ્માંડનો તાગ લેવા નીકળ્યો ભલે,
           ભાન ભૂલેલો છે ભટકવા દે,
                  સમયના રથને..

ધૂણી ધખાવી યોગી બની  બેઠો  ભલે,
          હિમાચલ ડગે, એને પણ ડગવા દે,
                    સમયના રથને..

સમય ક્યાં રહ્યો છે ‘દીપ’ બુઝવામાં!
           છેલ્લે ચાર કાંધીયાને મળવા દે,
                     સમયના રથને..
       
 

મે 3, 2008 Posted by | સ્વરચિત રચના | 3 ટિપ્પણીઓ

   

%d bloggers like this: