એક ગઝલ -આબિદ ભટ્ટ્
ભલે પરણ સતત ખરે ન વૃક્ષને અસર કરે,
નચિંત સંત તો રહે ફકિર ના ફિકર કરે.
ન ધામની તને ખબર, ન ઠામની તને ખબર,
તો વ્યર્થ છે સતત ભ્રમણ ભલે નગર નગર કરે.
ન એકમાં હશે કદી, સમીપ સર્વની રહે,
દરેક તત્વમાં વસે અગર કદી નજર કરે.
નહીં સમીપ આવશે ન પામશે અમી નજર,
અમે કર્યો નિષેધ તે જ કર્મ સૌ બશર કરે.
ન સ્વપ્નમાં, ન ખ્વાબમાં, હકીકતે મળે તને,
નજર કદીક ભીતરે કરી અને ખબર કરે.
ખુદા તણી મધુર નજર, પછી પ્રસન્ન ઈશ પણ,
મળે સુગંધ ફૂલની સુકર્મ તું અગર કરે.