એક ગઝલ-સુરેશચંદ્ર પંડિત
પ્રસંગો પાનખર થઈ જાય તો કેવી મજા આવે,
બરફના પથ્થરો તરડાય તો કેવી મજા આવે.
બધા ફૂલોની ઈચ્છાઓ બગીચાની હવા પી ગઈ,
બગીચાને હવે કંઈ થાય તો કેવી મજા આવે.
કુંવારી કન્યાએ હાથમાં મહેંદી ભરી છે ત્યાં,
નવી રેખાઓ આલેખાય તો કેવી માજા આવે.
તમારી શોધમાં હું તો હવે શેરીમાં ભટાકું ને,
કશું પણ ક્યાંય ના દેખાય તો કેવી મજા આવે.
સીમાડે પાળીયાઓ એક સાથે ચાલવા લાગે,
પછી લોકોજ ત્યાં ખડાકાય તો કેવી મજા આવે.
vaah,vaah,bahu ja saras
ગંમત પડે તેવી ગઝલ
આ પંક્તીઓ ગમી
કુંવારી કન્યાએ હાથમાં મહેંદી ભરી છે ત્યાં,
નવી રેખાઓ આલેખાય તો કેવી માજા આવે.
િવચાર આવ્યો
આમ લાગ્યું એમ કે કેવી મજા મળે,
ભોળપણની ભૂલની કેવી સજા મળે ?
hey, Rekha to navI ke juni sange hoya to kevi maza ave.
Very good.
હું છું સવાલ સહેલો,ને અઘરો જવાબ છું;
ને હુ સમય ના હાથની ખુલ્લી કિતાબ છું.
એક યારની ગલી ,બીજી પરવરદિગારની;
ના ત્યાં સફળ હતો,ના અહીં કામિયાબ છું.
પૂછો ના કેમ સાંપડે ગઝલો તણો મિજાઝ;
ફૂલોની મ્હેક છું,અને જૂનો શરાબ છું.
રબ ની દુહાઇ ના દે એ નિગાહબાને-દીન ;
તુજથી વધારે સાફ છું,એહલે-શરાબ છું.
જીવ્યો છું જે મિજાજે,મરવાનો એ રુઆબે,
લાખો રિયાસતો નો બસ એક જ નવાબ છું.
—-ડો.ફિરદૌસ દેખૈયા