પ્રિય સખીને..Happy Valentine’s Day
હાથમાં હાથ, આંખમાં આંખ મિલાવી,
જિંદગીનો રસ્તો સાથ , સાથ કાપતા રહ્યાં પ્રિયે !
અખિલ બહ્માંડનું તેજ છે તારી મુઠ્ઠીમાં,
એના સહારે, સહારે અંધકાર કાપતા રહ્યાં પ્રિયે !
સુખ-દુઃખના સંમદર સાથ-સાથ ઘોળનારા,
અમરતનો આનંદ પણ સાથ સાથ માણાતાં રહ્યાં પ્રિયે!
પ્રણાય-કુંજમાં સ્નેહનું સિંચન સદા કરતાં રહ્યાં,
આજ સુખદ પરિવારનું ફળ ચાખતા રહ્યાં પ્રિયે !
વિતી ગયા વર્ષો ઘણાં સાથ ચાલતા ચાલતા,
આવેલી સંધ્યાના વધામણાં સાથ સાથ કરતાં રહ્યાં પ્રિયે!
કોઈ તો કહેશે કદી કે “આ જગતના પ્રેમી પંખી,
દીપ-રેખાએ કેવો સુંદર માળો બાંધતા ગયા પ્રિયે !
**************************************************
ઘણાં મિત્રો કહેતાં ફરે છે કે ..અમારે તો દરરોજ” વેલેન્ટાન્સ-ડે” “મધર-ડે”,” ફાધર-ડે,” વર્ષમાં એકજ વખત તહેવાર મનાવવાથી પ્રેમ કઈ વધી જતો નથી. હા.. પ્રેમ અવિરત હોય! પણ વરસમાં એક વખત ખૂશાલી મનાવવાથી મન,હૃદય પ્રફુલ્લિત થાય છે..જેવી રીતે આપણે કોઈ પણની વ્યક્તિનો જન્મ-દિવસ મનાવવીએ છીયે કે કોઈ પણ તહેવાર .. જેમ કે રામનવમી,જન્માષ્ટમી,કે ક્રિસમસ ને ધામ-ધૂમથી મનાવવીએ છીએ..તો ત્યારે ઈશ્વર પ્રત્યે તેજ દિવસે આપણો પ્રેમ શું વધી જાય છે? દરરોજ પ્રેમ તો એવો ને એવોજ રાખીએ પણ તહેવાર મનાવી એ દિવસ ,આનંદમાં વધારો કરી તહેવારને કે વ્યક્તિને માન આપી..ખુશ કરીએ તો આપણને પણ કઈક કર્યાનો સંતોષ થાય.. જીવનમાં આનંદ મનાવવા માટે પણ જગતમાં જુદા, જુદા તહેવારો માનવ સર્જિત છે અને આવી જ રીતે ખૂશી વ્યક્ત કરી માનવ જીવનને આનંદમય બનાવવાની આમા ભાવના રહેલી છે.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
કાજલ શાહ પર ગ્રામ્યમાતા-કલાપી Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… geo counter
"ફૂલવાડી" 
