એક ગઝલ-ડૉ.રશીદ મીર
ઉઠાવ્યા હાથ ને અંતે દુવા ફળી જ અહીં,
સ્વમાન લાગણી એવી કે કરગરી જ નહીં.
ભટકતી રહી ગઈ ચોમેર એ રીતે જાણે,
નજર અમારી, અમારી નજર રહી જ નહીં.
ગમી ગઈ હતી કોઈની સાદગી એવી,
નજર અમારી પછી કયાંય પણ ઠરીજ નહીં.
તમાશો થઈ ગયા લોકોની ભીડી વચ્ચે ને,
અમારી દ્ર્ષ્ટિ અમારા ઉપર પડીજ નહીં.
હજારો વૈભવો વચ્ચે ય એક લાચારી,
ફકીરી હાલમાં દુનિયા મને મળી જ નહીં.
ઉપાડી છતને ઊભી ઘરની ચાર દિવાલો,
તજીને હૂંફની છાયા કશે ગઈજ નહીં.
સહન કરી હું ગયો ‘મીર’ હસતા મોઢે જે,
વ્યથા અસલમાં એ મારી વ્યથા હતી જ નહીં.
-ડૉ.રશીદ મીર
ગમી ગઈ હતી કોઈની સાદગી એવી,
નજર અમારી પછી કયાંય પણ ઠરીજ નહીં.
હજારો વૈભવો વચ્ચે ય એક લાચારી,
ફકીરી હાલમાં દુનિયા મને મળી જ નહીં.
ઉપાડી છતને ઊભી ઘરની ચાર દિવાલો,
તજીને હૂંફની છાયા કશે ગઈજ નહીં.
aa sher gamyaa…
sundar gazal
ભટકતી રહી ગઈ ચોમેર એ રીતે જાણે,
નજર અમારી, અમારી નજર રહી જ નહીં.
સહન કરી હું ગયો ‘મીર’ હસતા મોઢે જે,
વ્યથા અસલમાં એ મારી વ્યથા હતી જ નહીં.
– ખૂબ સુંદર શેર… ‘કભી-કભી’વાળા છંદનો સુંદર ઉપયોગ…