ભડકા નથી હોતા-“મુકબિલ” કુરૈશી

 

પેંડાભાઈ, જરા જલ્દી કરો !  મને “પી ” લાગી છે!  હો!

*******************************************

નિંરતર   જિંદગીમાં   દુઃખના   દા’ડા    નથી    હોતા,
ચમનમાં  ફૂલ    પણ   છે, એકલા   કાંટા  નથી હોતા.

ચરમ    સીમા  ઉપર  પહોંચે, ખુશામદથી    એ  થાયે,
શશી    સોળે  કળાએ   ખીલે  તો     તારા   નથી હોતા.

તુષાતુર જીવ! તારી  પ્યાસને   પણ  તૃપ્તિ  મળવાની,
સરિતા  પણ છે   દુનિયામાં, બધે  દરિયા   નથી હોતા.

પ્રરણની  હસ્તીનો    આધાર   છે      સૌંદર્યની    હસ્તી,
શમા  જલતી   નથી  હોતી  તો   પરવાના  નથી  હોતા.

તમે   કાં    બીકમાં  પાછા  હટો ? એ    ડંખ  ના   દેશે,
આ   અરમાનો અમારાં  સાપના   ભારા    નથી    હોતા.

ભલે  મોતી  શું    મૂલ્યાંકાન  જગત   આંકે  છે એનું  પણ,
અમારાં  આસુંઓ   કૈ   એટલા   સોઘા     નથી     હોતાં.

સમય      એવોય   આવે    છે   કદી  આ   જિંદગાનીમાં,
કે    જ્યારે  સાથમાં  ખુદના  જ  પડછાયા    નથી   હોતા.

કહો      કેવી    રીતે  જીવું     હું  એ    વાતાવરણ  માંહે ?
પરિચિત  જ્યાં   મને    કોઈના   પણ  ચહેરા  નથી  હોતાં.

અમો    અલગારીઓની   સૃષ્ટ  પણ     કેવી   અનોખી છે !
નથી     હોતા  કદી  જ્યાં  રંક    કે રાજા     નથી    હોતા.

આ     દુનિયાને     કદી    પુરેપુરી   ના   ઓળખી   શકશે,
હૃદય  પર    ઘાવ   કારી  જેમણે   ઝીલ્યા    નથી    હોતા.

સુખી   છું     એટલે  ‘મુકબિલ’    હંમેશા  વિશ્વની  નજરે,
હૃદયની      આગના   જાહેરમાં   ભડકા        નથી    હોતા.