હાર્યો બખિયા ભરતાં ભરતાં!
અલ્યા ભાઈ, હાથ ઈશ્વર તરફ, પગ લાંબા ચંપલ તરફ્!
**************************************************
જીવી રહ્યો છું મરતાં-મરતાં ઠંડા શ્વાસો ભરતાં-ભરતાં,
મરતાં-મરતાં કોણ નજરને દોરી રહ્યું છે ફરતાં-ફરતાં?
આંખો સ્થિર છે દર્શન – ઘેલી એ છે ચિંતાતુર જીવનનાં,
દિલના ધબકારા જોવાને હાથ મુકે છે ડરતાં ડરતાં.
દુઃખથી ટેવાયેલું હૈયું શાંતી મેળવશે શું કિનારે?
જા મઝધારે પાછો , પાગલ! આવ્યો તેવો તરતાં-તરતાં.
હસતા જખ્મો ના અળસાયા દૂઝતા ઘાવો ના રૂઝાયા,
હાય અભાગી આખું જીવતર હાર્યો બખિયા ભરતાં-ભરતાં.
ગમગિનીનો બોજ ઘટ્યો કા સૂકો દરિયો શેં જોવાશે?
એવો શો આધાર મળ્યો, દિલ! ઝરણાં થંભ્યા ઝરતાં-ઝરતાં.
ધરતીકંપ થયો કે ફરી ગઈ દર્શનની આનંદ- ધ્રુજારી;
છૂટી ગયું કાં હાથથી, સાકી! હોઠે પ્યાલું ધરતાં-ધરતાં?
માન ‘જિગર’ એ પાણી છે જે પાલવને તરબોળ બનાવે,
આંસુ તો તડપ્યા જ કરે છે પાંપણ પર થંભી થરથરતાં.
-જમિયત પંડ્યા’જિગર’