બાપના આંસુ !!
બાપની ગમે તેવી કઠણ છાતી હોય પણ દિકરીનો પ્રેમ એને બરફની જેમ પિગળાવી દે છે.બાપ-દિકરીનો પ્રેમ દુનિયામાં એક અનોખો પ્રેમ છે જેને કોઈ પ્રેમની કક્ષામાં મુકી ન શકાય.આવા અદભુત પ્રેમની અહીં વાત છે.ઘટના કરુણ છે! હ્રદયને સ્પશૅ કરતી બાપની આ વાત છે!
ચૌદ વરસની દિકરીનું અચાનક અવસાન થાય છે, બાપની લાડલી,એકની એક સંતાન, પરી જેવી દિકરીની અચાનક વિદાય! એ ઘા ઘરમાં કોઈ ને કેમ સહન થાય !. જે દિકરી, પાણી માંગે તો દૂધ આપે, કદી કોઈ વાતની ખોટ નહીં પડવા દિધેલ એવી વ્હાલસોય દિકરીની આવી અચાનક વિદાયે બાપને ગાંડા જેવો બનાવી દીધો! કશું ખાવા-પીવાનું ભાવે નહીં, કામમાં મન લાગે નહીં! બસ દિકરીને યાદ કરી રડ્યાં કરે! આંખમાંથી આંસુ બંધજ ન થાય ! એજ બાપને એ દિવસ સ્વપ્ન આવ્યું ! ગરબાના દિવસો હતાં.સૌ નવા-નવા ઘાઘરા-ચોળી ને નવ-રંગી ચુંદડી પહેરી, હાથમાં દિવડો લઈ ગરબા લેતા હતાં. એની ચૌદ વરસની દિકરી પણ એની બેન-પણી સાથે ગરબામાં ઘૂમતી હતી. બાપ ખૂશ થઈ તેણીને નિહાળી રહ્યો હતો ! બાપની નજરમાં એક વસ્તું જોઈ કે પોતાની દિકરીનો દિવડો વારં વાર ઓલવાઈ જતો હતો..અને દિકરી આને લીધે થોડી મુંઝવણમાં હતી..બાપે દિકરીને પોતાની પાસે બોલાવી, કહ્યું..”દિકરી તારો દિવડો વારં-વાર કેમ ઓલવાઈ જાય છે !” દિકરી એનો જવાબ આપે છે..
” બાપુ ! તમારા આ આંસુ દિવડાને ઓલવી દે છે!! તમારા આંસુ બંધ થાય તો આ દિવડો પ્રકટે ને?
ત્યાંજ અચાનક બાપની આંખ ખુલી જાય છે! આંખના આંસુ લુછી નાંખે છે….
(સાંભળેલી ઘટના )..
7 ટિપ્પણીઓ »
Thank you for visiting" ફૂલવાડી" Thank you for your comments.
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
Raksha Patel on આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH on આખરી ચીસ !! dolatvala on આખરી ચીસ !! mayuri25 on “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor on જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે on વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari on તારી બારી એ થી dhufari on દોસ્તની દોસ્તી….! dhufari on હું પણ “મા” બની… dhufari on નિશબ્દ પ્રેમની આહુતી! dhufari on ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari on એ એવીતો વિફરી….… HARDIK RANA on કઈ જાણવા જેવું..કઈ શિખવા … geo counter
બાપના આંસુ બહુ કિમતી હોય છે. માનો પ્રેમ દેખાઇ આવે છે પણ બાપનો પ્રેમ તો અનુભવાય છે. એટલે તો દિકરી કાયમ ઇછ્તી હોય કે એના મા-બાપને કંઇ પણ ન થાય ને સલામત રહે.
હ્ર્દયસ્પર્શી વાત.! બાપ ને દીકરી નો સંબંધ મુઠ્ઠી ઉંચેરો નહીં હિમાલય ઉંચેરો હોય છે.પાણીમાં તરતા બરફના પહાડની જેમ એનો નવ ભાગ હ્રદયની અંદર અને એક જ ભાગ બહાર દેખાય છે.
ચિત્ર પણ ખૂબ સરસ.પણ કોઇ સાચી નાનકડી છોકરીનો ફોટો મૂકયો હોત તો….
પાણીમાં તરતા બરફના પહાડની જેમ એનો નવ ભાગ હ્રદયની અંદર અને એક જ ભાગ બહાર દેખાય છે.
નીલમબેન , તદ્દન સાચી વાત કહીં.. આ ઘટના લખતાં, લખતાં આંખમાંથી આંસુ સરિ પડેલ્….
પાપાને દિકરી પાપાને દિકરી
પાપાના હૈયાની ધડકન જી
ખૂબ સુઁદરવાત મારા પિતાજી યાદ આવી ગયા
હૃદય સ્પર્શી વાત છે.
Good story…………..