હું પણ જાણું તું પણ જાણે
કોણ ખરું છે ખોટું શું છે ? હું પણ જાણું તું પણ જાણે,
મનમાં કોના ઓછું શું છે ? હું પણ જાણું તું પણ જાણે.
સૌનું હસવું રડવું સરખું , ચઢવું ને ઓસરવું સરખું,
તોય બધામાં નોખું શું છે ? હું પણ જાણું તું પણ જાણે.
ક્યારે કેવી ચાલ રમાશે જો જાણો તો જીતશો , બાકી,
ઊંટ, વજીર ને ઘોડુ શું છે ? હું પણ જાણું તું પણ જાણે.
દિલ પર રોજે રોજનું ભારણ , સંબંધો તૂટવાનું કારણ,
ઝાઝું નહીં તો થોડું શુ છે ? હું પણ જાણું તુ પણ જાણે.
તારો મોભો, માન,પ્રતિષ્ઠા, વૈભવ, કિર્તી સૌ ર’વાદે,
કાળું શું છે, ધોળું શું છે ? હું પણ જાણું તું પણ જાણું.
મકરંદ – ગઝલગરિમા-૨૦૦૧
*********************************************
નિરાશા ભરેલા સ્વરે શું કહો છો ?
તમે જે કહો છો , મને શું કહો છો ?
વહેતી જતી આ નદીને કિનારે,
હતું એક શબ ક્યાં જશે ? શુ કહો છો?
– “દીપ”
યાદ કરે
પવૅતની ટોચપર ચઢવા સૌ ને અધુરાઈ છે,
ધરતી ના ભારની કોઈ તો દયા કરે.
ક્ર્ષ્ણની વાંસળી મુગ્ધ કરે ઘેલી રાધા ને ,
વાંસળીના બનાવનારને કોઈ તો યાદ કરે.
જન્મથી-મરણ લગી એનોજ સહારો લીધો છે,
લાકડાના બલિદાનની કોઈ તો વાત કરે.
મહા-માનવ થઈ ગયાં અહી નામ કમાવી,
જન્મ દેનાર એની જનેતા કોઈ તો યાદ કરે.