એક આશ !!
લાડલો મારો કાલ આવશે, પરદેશથી ભણી ગણી,
જોઈ ચંદ્ર, સાગર છલકાઈ,”તાર” જોઈ મા હરખાઈ.
મુજ કંથની આશા ફ્ળી, મન મહીં માત એમ બોલે,
ઊજાળશે સારા કુળને હવે , આ કુળદીપ મારો.
ભણી-ગણી બનીયો ડૉકટર , સુખના દિવસો આવશે,
વધાઈની તૈયારી કરો, મીઠાં-મિષ્ટ ભોજન કરો.
વિમાનમાં”વિનય” આવશે, હારતોરાની વધામણી,
મીઠી વાતો મધરાતે કરી,રાત્રી વિતાવી પુલકીત બની.
વ્હેલી પરોઢે માતા જાગી, કરી પ્રભુ ને નમસ્કાર ,
પ્રભુ ભજનમાં ધ્યાન ધરી, માંગી મીઠી એક આશ.
હે!પ્રભુ મુજ આશા ફળી, ગળ,ગળી માતા ફરી બોલી,
ત્યાં ટપાલીએ બુમ પાડી, માતા દોડી ઘેલી બની.
સહી કરી “તાર” લીધો, વંચાવ્યો મા એ પડોશી કને,
“થયો વિમાનને અક્સ્માત ,મર્યા એમાં સૌ માનવ.”
માતા બની ગઈ બાવરી, પડી ભોંય પર પછડાટ ખાઈ,
હતી એક આશ આજ, લાશ બની પડી એજ ઘરમાં !
“જાન” જાતી એકલી !
સૂર સ્વપ્નમાં શરણાઈના !
“ધડમ,ધડમ” આ ઢોલ !
કરે કો-કો ડાળ પર કાગ,
ઘુવડ ઘુઘવાટી કરે!
સ્મિત કરતી કો’ સુંદરી ,
આંગણે ઊભી મંડપે !
અગોચર મંત્ર-ઉચ્ચાર !
જવતલ-જ્વાળા ઘણી !
અબીલ-ગુલાલ , કંકુ છાંટણા !!
ફરતા ડાઘુ આસ-પાસ !!
ઊચક્તી કેવી આ “પાલકી”?
લીધી વિદાય છેલ્લી ચોતરે!!
વળાવ્યા સૌ ,સીમા લગી !
જુવો અટુલી “જાન “જાતી એકલી !!
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari પર તારી બારી એ થી geo counter
"ફૂલવાડી" 