મેરી લાડલી બેટી
મેરી બગિયા મેં એક નન્હી સી પરી બનકર વહ જીવન મેં બહાર લાઈ થી,
છોડકર આજ બાબુલ કા દેશ, જા રહી હૈ આજ અપને પ્રિયા કે દેશ.
ભર દિયા થા તૂને પ્યાર કા સાગર, જબ બાબુલ કે આંગન મેં ખેલતી થી,
જાકર અપને પિયા કે દેશ , સ્વૅગ સે ભી સુન્દર ઉસે સજા દેના.
મેરી દુઆયે હરદમ તેરે સાથ હૈં, તેરે સુહાગ કા સિંદૂર સૌ સાલ રહે,
પિયા કે દેશમેં તુજે એસા પ્યાર મિલે કિ ઈસ બાબુલ કી કભી ન યાદ આયે.
અભી ભી યાદ હૈં તેરી પ્યાર ભરી પપ્પી સે મેરે સારે દિન ખુશી સે ગુજરતે થે,
ઘર પર આતે હી અપની ગુડિયા કો દેખકર સારી થકાન દૂર હો જાતી થી.
આજ બહુત મૈં ખુશ હૂં ક્યોં કિ મેરી લાડલી ને ચાહા વહી વર ઉસે મિલે,
સાજન કે સ્વરુપ મેં આજ રાજીવ મિલા, જૈસે સરિતા અપને સાગર સે મિલે.
ક્યાં દે સકતા હૂં મેં તુજે આજ ? મેરે સારે જીવન કી પૂંજી તૂ હી તો હૈં,
મૈં તો બાબુલ જો ઠહરા, દિલસે દુઆયે દેકર આજ બિદાઈ મૈ કર દૂગા.
મમતા કી પૂંજી મિલી હૈ તુજે “મા” સે અપને પરિવાર મેં બાંટતે રહના,
હર કદમ સંભલ સંભલ કર ઉઠાના, બસ અપને બાબુલ કી લાજ રખના.
આશિષ કે દો શબ્દ કહના ચાહૂંગા, મગર કુછ ન કહ શકુ તેરી બિદાઈ પર ,
બસ મેરી આંખ પર એક નજર કર લેના, દો શબ્દ તૂં અપને આપ હી પઢ લેના.
(૧૯૯૭ માં દિકરીની વસ્મી વિદાય સમયે લખેલ કાવ્ય)