માતૃભાષા

 

(પરદેશમા વસતા ગુજરાતી  કુટુંબીઓને)

ઘર, ઘર ગુંજે, બાળ  બોલે ,
    ગરવી મારી ગુજરાતી ,
અમર રહે ,માતૃભાષા અમારી.

માતૃભાષાને માન આપી,
    સભામાં સૌ સાદર કરીએ.         
અમર રહે ………

ગુંજન કરતા પરદેશી  પંખી ,
    ગુજરાતીમાં ગીત ગાઈ એ,
ચાલો આપણે…….

વસે  ગુજરાતી સારા  જગમાં,
    બોલી બોલીએ ગુજરાતીમાં,
ચાલો આપણે……

ડર કેવો કે ” મા ” ને ભુલીશું ?
અંગરેજીમાં વાત કરીશું !!
ચાલો આપણે……

જ્યોત જલાવી,ઝુંબેશ ઊઠાવો,
    ઘર, ઘર જાવો,
માતૃભાષાનો દીપ જલાવો,
ચાલો આપણે…..

કવિઓ જાગો, શાયર જાગો,
     ભાષાના ભડવીરો જાગો,
ચાલો આપણે…..

( પરદેશમાં વિસરતી જતી આપણી માતૃભાષાને જીવંત રાખવા,
  આપણે સૌ  પ્રયત્નશીલ રહીએ એ જરૂરી છે, આશાનું કિરણ 
   હજુ પણ આપના હાથમા છે.)
                      

  
  

ઈશ્વર ક્યાં મળે ?

 

ના એ  મંદીર,  મસ્જીદ  કે  ચચૅના  દ્વાર પર   મળે,

     ના એ  ઢંગી  ધમૅગુરૂની  ધમૅની  ધજામાં મળે,

ના  એ  અભિમાની  અંધ  એવા   સંતોમાં  મળે,

     ના એ આડંબરી આવરણ ઓઢતા માનવીમાં મળે,

ના એ ધમૅ નામે ધતીંગ કરતા ધુતારુંમાં  મળે.

          તો ઈશ્વર ક્યાં મળે ?

ગરીબની ઝુપડીમાં  સહિયારૂ વાસી ભોજન લેતાં જોવા મળે,

     લાચાર દ્રોપદીની લુંટાતી આબરૂના “પાલવમાં”જોવા મળે,

બનેલા અણભાગી  અનાથની ” આહ ” માં  જોવા મળે,

     સત્યનો સંદેશ દેનાર સંત માં જોવા મળે,

વિશ્વનું કલ્યાણ કરનારાના મૌન માં જોવા મળે,

     વ્રુધ્ધ લાચાર ની લાકડી બનનારમાં જોવા મળે,

વિશ્વ-શાંતીનું ગીત ગાતા ભાવિક ભક્તોમાં જોવા મળે.

( વિશ્વશાંતી એજ માનવ ભક્તિ,સૌ સમાન એજ  ભાવના,સંપ ત્યાં સંત અને ત્યાજ ઈશ્વર )