મા !!
અસહ્ય પીડામાં પણ હસતી,નવ મહિના કુખમાં રાખ્યા બાળની ઢાલ બની,
સહેતી સર્વ દુઃખો હે! મા તું સહનશીલતાની પરમ મુર્તી બની.
રડતા જોઇ બાળાનાના, મા તું પણ રડતી રહી દયાની દેવી બની,
અમે પોઢ્યા પારણા માં , મા તું ઝુલાવતી રહી રાત રાણી બની.
મા હતી ભુખી-તરસી ત્યારે પણ , અમે રમતા રહ્યા બાળ મસ્ત બની,
પાંખ ફુટી ને અમે તો ઊડ્વા લાગ્યા,મા તુ આશિષ દેતી રહી મુગ્ધા બની.
ઋણ કેમ કરી ચુકવી શકું એક દીન માં, મા તારું આજ મધર્-ડે બની,
ભવ્-ભવનું છે આ બંધન , કરીએ નમસ્કાર મા તને સારા સંતાન બની.
મા હોય જો સાથ આજ, ધરજો પ્રેમના પુશ્પો એક સારા બાગવાન બની,
શબ્દ પણ ઓછા પડેછે મા આજ , નમી ને વંદન કરુછું નાનો બાળ બની.
શું ભરોસો !!
મારી છતાં એ મારી નથી બની શકી ,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
તાલ માં તાલ મિલાવું ને બની જાય બે તાલ ,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
કેટલી સુંદર લાગે છે જિંદગી ? ને એ નાંગણ થઈ ડંસે,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
ચલાવું નાવ મઝધારે ને મને રસ્તો ભુલાવી દે ,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
હજુ ખીલી નથી એ કળી ને ત્યાં પાનખર આવી જાય,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
વફાદારી ની વાત શું કરું , એ ખુદ બે-વફા બની જાય ,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
“દીપ્ કેમ કરે વિસ્વાસ્ એનો, બિનવારસી લાશ પડી છે એની,
એ જિંદગી નો શું ભરોસો ?
પરિચય અને સ્વાગત
વિશ્વદીપ બારડ
“આવો, આવો તો મારી આંખો ઠરે,
ને નહિ આવો તો મુખ નહિ મોડું”
“મને વાંધો નથી વ્હાલા હૃદયમાં ઘર કરી બેસો,
તમારો દેશ છે આખો ભલે ને સર કરી બેસો.”
જન્મભુમિ અને ઊછેરઃ ભાવનગર
પ્રથમ આપ સૌ નું ભાવભીનું સ્વાગત છે. આપ સૌ ની પ્રેરણા મારા માટે ઘણીજ મહત્વની છે.આપ સૌ નો અભિપ્રાય અને સુચન ” ફૂલવાડી ” ને સિંચન કરવા સમાન છે.
કવિતા સાથે લાગણીશીલ હૈયાનો પરિચય , નિકટતા શિશુવયથી છે એ કહું તો અતિશયોક્તિ નહી થાય. “મંગળ મંદીર ખોલો “, “આભમાં ઊગેલ ચાંદલો”, અને “આ પસ્તાવો વિપુલ ઝરણું “જેવા પ્રિય કાવ્યો મન,તન અને હૈયા ને હરી લેતા.
આજ ભાવના ના બીજ ૧૯૬૭માં, કોલેજકાળ દરમ્યાન “અદયભીંત્” કોઈ બિચારી,(“સ્ત્રી” મેગેઝીનમાં)અને કહેશો નહી, હસતો રહ્યો, કાવ્યનો પ્રવાહ શરૂ થયો.
૧૯૭૫માં ફેમીલી સાથે અમેરિકા આવ્યો. નવો દેશ તેમજ સ્થાયી થવાની ચિંતા. બાળકો ના આભ્યાસ, આ બધી કૌટુંબિક જવાબદારીની વણઝાર માં કાવ્ય-સુંદરી થી આળગો થઈ ગયો.૧૯૭૯માં હ્યુસ્ટ્નમાં આવી સ્થાઈ થયો , હ્યુસ્ટ્નમાં ચાલતી ગુજરાતી સાહિત્ય સરિતાએ આવેગ આપ્યો. ” કાવ્ય-સુંદરીની સાથે સાથે ” મારો પ્રથમ સંગ્રહ ગઝલ સમ્રાટ શ્રી આદિલ મનસૂરીને હસ્તે પ્રગટ થયો(૨૦૦૨). પરદેશમાં આપણી માતૃભાષા ગુજરાતી ધીરે ધીરે ભુલાતી જાય છે. આપણાં બાળકો ગુજરાતી બોલી શકે છે, પણ લખી કે વાંચી શકતા નથી તો પછી આપણાં બાળકોની પેઢીમાં આપણી માતૃભાષા તદ્દન ન બોલાય એવું પણ બને ! ચાલો આપણે સયુંકત પ્રયાસ કરીએ અને પરદેશમા એક પ્રકટતા દીપ ને તેલ ની ધાર સતત આપ્યા કરીએ.આશા રાખીએ કે આપણી માતૃભાષા પરદેશમાં પણ અમર રહે.
CLUSTSMAP
તાજેતરની ટિપ્પણીઓ
Dr Induben Shah પર આખરી ચીસ !! sepmkauoy પર ફેંકીએ-ભગવતીકુમાર શર્મા વિશ્વદીપ બારડ પર શક્ય છે. નીરજ મહેતા પર શક્ય છે. વિશ્વદીપ બારડ પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા રામદત્ત પર એક ગઝલ- પારુલ મહેતા Raksha Patel પર આખરી ચીસ !! SARYU PARIKH પર આખરી ચીસ !! dolatvala પર આખરી ચીસ !! mayuri25 પર “જિંદગીને જીવતા શીખીએ… Ashok Thakor પર જે વિચારો તે સુ-વિચારજો..… હરીશ દવે પર વહાલનું વાવેતર! Haresh Maheshwari પર ગર્ભિત રહસ્ય…! dhufari પર તમે આવ્યા તો ખરા !… dhufari પર તારી બારી એ થી geo counter
